Blogs

25-26 mei: Vrijgevige Nederlandse buren Evelyne en Wim

24 mei: kamperen in de tuin van Ophélie en Rudy
Na een lange en vermoeiende rit kwam ik woensdagavond vrij laat aan in Angicourt. Het was nog een paar kilometer en een steile klim om bij de camping te komen, maar gelukkig verwelkomden Ophélie en Rudy me om in hun tuin te blijven en met hen te dineren. Ik kon ook hun badkamer gebruiken voor een douche en Rudy stopte mijn vuile was in een was-droogmachine zodat ik de volgende ochtend alles weer droog en schoon zou hebben. Wat een heerlijke afsluiting van een lange fietsdag!

20-21 mei: lichtshows van Chartres, Picassiette House, kathedraal
Na zeven dagen achter elkaar gefietst te hebben, was een rustdag om Chartres te bezoeken meer dan welkom. Het wordt waarschijnlijk mijn laatste rustdag deze reis, tenzij de tegenwind zo meedogenloos is dat ik er nog een moet nemen.

19 mei: gratis verblijf op Sylvette's camping Le Secouray

17 mei: Diner en pianomuziek bij Marianne thuis in Bracieux
Woensdagavond werden Els en ik door Marianne Claus-van Der Made uitgenodigd voor een etentje. Ze had op Facebook gezien dat we in de buurt waren en stuurde me een berichtje.

Toen we na het installeren van ons kamp op de naburige camping Huttopia Le Châteaux bij haar thuis aankwamen, werden we hartelijk ontvangen met een aperitief.

3 mei: Saint-Jean de Luz - Capbreton (44,2 km - 430D+)

Van Saint-Jean tot Biarritz heb ik Eurovelo 1 gevolgd: het was een heel zware route: steeds steil bergop, onmiddellijk gevolgd door een duikvlucht, en helemaal geen vlakke stukken. De Eurovelo heet hier ‘Velodyssée’, maar ik denk dat veel fietsers hem eerder beschouwen als een velocalvaire….

In Burgos, de stad van de iconische 11de-eeuwse ridder El Cid, blaast de gotische kathedraal je van je voeten. In de op een heuvel gelegen burcht leerde ik dat het leger van Napoleon er tijdens de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog vijf jaar verbleef met 20.000 manschappen en er de befaamde Britse ‘Duke of Wellington’ een nederlaag toediende.
De stad Salamanca doet haar reputatie als een van de culturele topsteden van Spanje alle eer aan. Ze overdondert je met de imposante Plaza Major, de universiteit en de vele historische gebouwen en musea. De stad is UNESCO-Werelderfgoed sinds 1986.
Françoise and Pascal fietsen met hun hond en Erwan heeft geen tent, alleen een hangmat met een tarp!
De laatste etappe in Spanje! Nog 500 km tot de Franse grens.
Cáceres: UNESCO Werelderfgoed sinds 1986 en met reden. Het oude stadscentrum is enorm goed bewaard, je stapt er enkele eeuwen terug in de tijd.

12 april: Salorino- Cáceres (57,3 km - 590D+)
Vandaag was een vrij gemakkelijke rit, steeds langs de N521, wat geen drukke weg is met een brede vluchtstrook voor fietsen. Afgezien van de eerste drie kilometer van de boerderij van Paulo Cristóvão naar de hoofdweg. Die compacte zandweg door uitgestrekte steeneikenboomgaarden is een waar fietsgenot!
Het landschap van de N521 was landelijk met uitgestrekte grasvlakten en hellingen. De weg ging constant op en neer, wat het vrij hoge aantal hoogtemeters verklaart.