17 augustus: Matagne La Petite - Givet 21,1 km
Het traject verliep langs typisch Ardeense landschappen, met afwisselend bossen, akkers en weiden met (stoeiende) koeien. In de vroege ochtend kwam ik een vrijwilliger van de GR paden tegen die zijn ochtendwandeling maakte. Ik bedankte hem voor de duidelijke GR bewegwijzering. De tocht werd veel langer dan verwacht omdat ik van het GR pad moest afwijken. De Osmand app gaf een zandweg aan die toen ik er aankwam niet bleek te bestaan. Daardoor moest ik enkele kilometers om lopen.
Na de IJzer, Leie, Schelde en Samber liep ik nu een gedeelte langs de oever van de Maas.
In het Franse stadje Givet kon ik lunchen en wat eten inslaan. Boven Givet prijkt het imposante Fort Charlemont, dat in 1555 werd gebouwd in opdracht van Keizer Karel V. Het fort heeft onder andere een 800 meter lang gangenstelsel, 3 kilometer aan loopgraven en een verlaten dorpje met 48 gebouwen.
18 augustus: Givet - Felenne, 13,9 km
Vandaag heb ik voor de eerste maal Komoot gebruikt, een gebruiksvriendelijkere navigatie app dan Osmand, die soms de waanzinnigste trajectvoorstellen doet met enorme omwegen of langs onbestaande paden en drukke autowegen.
Komoot beviel me: het pad over een heuvel dat ik wilde volgen kreeg ik met Osmand niet uitgestippeld. De app wilde me telkens 2 km terug richting Givet sturen en dan een drukke Nationale autoroute laten volgen. Dat zag ik met deze hittegolf echt niet zitten. Komoot pikte spontaan mijn veel kortere, zij het iets zwaardere route over de heuvel op wanneer ik mijn eindbestemming en 'wandelen' als activiteit invoerde. Als je de wereldkaart (betalend) downloadt, krijg je bovendien gesproken navigatie instructies, zelfs op kleine bospaadjes. Wel moet je bij twijfelachtige splitsingen af en toe eens checken of je nog op de juiste route zit, want wanneer je afwijkt krijg je geen verwittiging. Dat doet Osmand dan weer wel....
Eerst liep ik een tweetal kilometer over het jaagpad naast de Maas. Vlak voor Chooz sloeg ik links een steil bergpaadje in dat tot boven op de heuvel leidde, met mooie panoramische uitzichten over Chooz.
Op het plateau boven bevond zich een seismisch controlestation. Daarna volgde een lange afdaling naar het Franse dorpje Landrichamps. Tijdens die afdeling hield ik nabij een jagershut halt om iets te eten. Nauwelijks gezeten begon het over de heuvel, in de Maasvallei, serieus te donderen. Er was een klein afdak aan de hut waar ik tegen eventuele stortregen beschutting zou kunnen zoeken. Ik ging eens kijken, en toen bleek de grendel van de deur niet eens op slot. Er stonden tafels, stoelen en zelfs een heuse zetel binnen! Het onweer is uiteindelijk niet over de heuvel geraakt, maar aan even rusten in dat zeteltje kon ik niet weerstaan. Bedankt voor de gastvrije open-deur, jagers!
Na Landrichamps volgde een moeilijk begaanbaar stuk dat waarschijnlijk zelden of nooit bewandeld wordt: herhaaldelijk omgevallen bomen over de weg waar met een rugzak moeilijk over of onder te geraken is, slecht zichtbaar pad, langs een rivierbedding met grote keien, hoog gras.... Het ging traag, maar ik baande me er een weg door. Tot ik de bosrand bereikte, pal op de Frans-Belgische grens: daar opende zich opnieuw een wijdse akker met een mooi begaanbaar pad. Gisteren liep ik een hele poos parallel met de grens, en toen was ook duidelijk zichtbaar dat de Franse kant veel beboster is dan de Belgische.
Na die afdaling bereikte ik Felenne, waar nog een museum- douanepost staat daterend van het pré-Schengen tijdperk....
Vanavond logeer ik in de tuin bij Sébastien, zijn drie kinderen en twee honden. Hij woont in een 19de-eeuwse rijwoning die hij geleidelijk aan het renoveren is en heeft een gojibessen struik in zijn tuin. Die voedzame bessen zag ik nog nooit eerder in verse toestand.
19-20 augustus: Felenne - Gedinne, 23,8 km
Rond 9 uur was ik op pad. De natuur en de wandelpaden in de omgeving van Felenne zijn bloedmooi: gevarieerd lichtdoorlatend bos, brede grasdreven (brandgangen) en absolute stilte. Tot het dorpje Vencimont hoorde ik geen enkele auto. Zo zijn er maar enkele plekken in België te vinden, denk ik.
De Komoot app leverde goed werk op één 'bergpaadje naar links' na. Daar zag ik alleen een grote oppervlakte varens, niet ideaal om je een weg door te banen omdat die vol teken zitten. Volgens Komoot en Osmand kon ik via een blokje rond een weide terug op de uitgestippelde route geraken, maar daar liep evenmin een pad. Dan ben ik maar door het bos rond de varens gewandeld, afgedaald tot de doorwaadbare plek aan de rivier waar Komoot me naartoe wilde leiden, en aan de overkant terug omhoog geklauterd tot ik terug op een begaanbaar pad kwam. Daar zat ik terug op de route die even later overging in prachtige brede grasdreven. Een zaligheid om over te wandelen...
Enkele kilometers verder bereikte ik de GR126. Die volgde de loop van een riviertje en zou dus vrij vlak zijn. Komoot suggereerde een kortere route over de berg, maar om mijn krachten te sparen en onvindbare bergpaadjes te vermijden heb ik wijselijk de GR route rond de berg gevolgd.
In Vencimont zouden volgens de kaart drie eetgelegenheden zijn, een bakker en een beenhouwer. Resto 1 opende maar om 17 uur. De bakker zou pas een uur later openen (lunchpauze). De beenhouwer was dicht zonder geafficheerde uurregeling. Resto 2 permanent dicht. Resto/hotel 3 woensdag sluitingsdag. De lunch 'goestingtand' moest ik uittrekken en genoegen nemen met enkele hompen brood en een overschotje onbederfbare 'Goudkuipje' smeltkaas onderweg.
De GR naar Gedinne vervolgde de route langs de rivier, vrij makkelijk met weinig hoogteverschillen, maar wel iets drukker bewandeld. Dat is dan weer niet slecht voor de Straatverplegers fundraising, want onderweg deelde ik flyertjes uit en sommige mensen leken echt geīnteresseerd.
In Vencimont had ik Angeline ontmoet, die haar zoontje kwam afhalen bij de kapper. Zij bood me een lift aan naar Gedinne omdat daar veel restaurants en winkels zijn. Ik vertelde haar over mijn wandelproject en zei dat ik alles te voet deed. Toen ze hoorde dat ik na Gedinne nog 7 km verder moest naar een Welcome To My Garden tuin in Haut Fays, bood ze me haar tuin in Gedinne aan. Dat was een grote opluchting, want die laatste 7 km met de voedselaankopen uit Gedinne nog bij in de rugzak zouden heel zwaar geweest zijn.
Voordat ik in Gedinne het huis van Angeline gevonden had, wandelde ik een eindje samen met Christophe, die net terugkwam van een lange wandeling met zijn hond. Hij zei me dat er in Gedinne een goede camping was met een geopende taverne. Christophe werkt als kelner in een hotelletje dat van dezelfde eigenaar is. Had ik dit geweten! Die camping werd niet weergegeven op Googlemaps. Omdat donderdag mijn vriendin Patricia Schellekens me achterna komt met een lading flyers, besliste ik op deze camping te overnachten en hier af te spreken met Patricia. Hiervan bracht ik Angeline per SMS op de hoogte.
Toen ik incheckte voor twee nachten kreeg ik die van de supervriendelijke campinguitbater gratis voor mijn Straatverplegers project. Die gift maak ik met veel plezier over aan Straatverplegers vzw.
Donderdag neem ik een rustdag en probeer ik met de tablet die Patricia ook meebrengt de landkaarten op mijn in Brugge aangekochte en in Ieper opgehaalde Garmin fiets- en wandel GPS te laden. Dat vrij zware ding sleur ik al sinds Ieper mee zonder dat ik het kan gebruiken. Ik hoop dat het me lukt de kaarten te downloaden, anders gaat dat ding met Patricia mee terug naar huis en wordt dat iets voor mijn volgende lange (fiets)tocht.
21 augustus: Gedinne - Membre, 21,1 km
Vanochtend vertrok ik in een lichte regenbui, maar na een half uur klaarde het alweer op.
Ik volgde gedeeltelijk GR126. Op een punt waar de GR afsplitste om een grote omweg te maken, besliste ik de kortere route (17 km) die Komoot voorstelde te volgen. Over 8 km liep die ook via een mooi bospad waar ik moederziel alleen was. En opnieuw die heerlijke stilte, op af en toe een vliegtuig na.
Zo ging het vlotjes tot de laatste 5 km voor Bohan (volgens wegwijzers). Daar liep het wat fout. Om asfaltwegen te vermijden, stuurde Komoot me eerst een bospad in, dat een eind verder via een erg steil, zij het bewegwijzerd, haarspeldpaadje afdaalde tot aan de bedding van een droogstaande rivier. Niet zo simpel met een zware rugzak, want op droge bladeren en kleine keitjes schuif je makkelijk onderuit.
Ik bleef het bewegwijzerd paadje, dat ook bezaaid lag met natuurlijke obstakels, volgen, maar een heel eind verder zag ik dat het aan de verkeerde kant van de Semois was uitgekomen. Om naar Bohan te gaan zou ik een omweg tot de eerstvolgende brug in Membre, een dorp voorbij Bohan, moeten maken. Volgens Komoot moest ik het moeilijke paadje, waarop ik maar heel traag avanceerde, nog 2 km volgen. Gelukkig ging het na 500 meter over in een breed wandelpad naast de oever van de Semois. En zodra ik uit het bos kwam, zag ik camping Le Jardinet, waar ik besliste te overnachten. Bohan ligt nu dus al een eind achter me.
Toen ik mijn tentje opstelde, stond er welgeteld één grote groene tent. Toen ik terugkwam van het dorp, stond heel de Semoisoever vol tenten. Er was ondertussen een grote groep Latino's uit Brussel neergestreken die hier nu een, gelukkig vrij rustig, feestje aan het bouwen zijn met latinomuziek.
Kamperen op de oever van een rivier: hiervan maakte ik gebruik om mijn vermoeide voeten een koele watermassage te geven. En de talrijke visjes waren erg geïnteresseerd in mijn tenen en kwamen er ook aan nippen.
22 augustus: Membre - Alle - 15,5 km.
Het werd geen rustige nacht in camping Le Jardinet met de feestende Latino's naast mijn tentje. Naarmate de wijn binnenvloeide, nam het stemgeluid toe. Gelukkig heb ik altijd oordopjes bij en kon ik er redelijk doorheen slapen. De muziek ging al wat eerder uit, maar de laatste kletskousen trokken pas om 5:30 tentwaarts. Dan was er alleen nog gesnurk.... Omdat de rust pas weerkeerde tegen de tijd dat ik nu wegens de hitte normaal opsta, besliste ik toch maar wat langer te slapen om de kabaalnacht te compenseren. Daardoor kon ik mijn tent, die erg nat was van condensvocht, droog inpakken.
De tocht vandaag beloofde vier klimpartijen, telkens uit de Semoisvallei bergop de bossen in, afdalen tot een volgende dorp, en dan opnieuw omhoog. Twee van die lussen kon ik afsnijden omdat er lager gelegen alternatieve paden of rustige baantjes waren. Daardoor moest ik maar twee maal klimmen, samen toch nog goed voor 540 hoogtemeters. Indien ik die kortere wegen niet genomen had, zou ik weer 20km afgeknotst hebben. Dit terwijl voor auto's de afstand Membre-Alle slechts 9 km is.
Deze streek is erg toeristisch en nu geraak ik makkelijk aan eten. In ieder dorp is er wel iets. In Alle is er zelfs een superette, dus morgen yoghurt bij het ontbijt. De campings zijn me hier iets te druk, maar ze gooien me tenminste niet buiten zoals in Frankrijk. Waarschijnlijk betert dit vanaf volgende week, wanneer de zomervakantie voorbij is.
23 augustus: Alle - Epine (Bouillon), 20,85 km
Deze zondag was geen rustdag. Tussen Alle en Epine stonden me ruim 20 km en 600 hoogtemeters te wachten. Omdat het GR lijntje mooi de rivier volgde, dacht ik dat de route tot Frahan niet te zwaar zou zijn langs de oever van de Semois, maar dat bleek wishfull thinking. Meteen na de laatste kanoverhuur ging het pad steil de hoogte in.
Wat die kanoverhuur betreft: de bootjes liggen ongebruikt langs de oevers. Wegens de droogte is de waterstand te laag en zijn alle Ardeense rivieren sinds midden juni gesloten voor kanovaart. Dit midden in het hoogseizoen, en al voor het vierde jaar op rij. Wat een strop voor mensen die hiermee hun brood verdienen. De gevolgen van klimaatverandering...
Na de klim uit Alle volgde een lange afdaling naar Frahan over een richelpaadje waar je bij een glijpartij links toch een meter of 50 lager zou belanden. Dat paadje stond ook aangegeven als mountainbike route. Ik doe mijn pet af en buig diep voor wie dit pad met de fiets durft/kan nemen. Op sommige stukken was het berijdbare gedeelte amper een wielbreedte breed, met rotsen op trapper- of stuurhoogte om het nog wat moeilijker te maken. Voor geen geld zou ik met een fiets daarover durven, ik vond het te voet al moeilijk.
Na die afdaling zag ik een sweater over een wegwijzer hangen. Toen ik hem van dichterbij bekeek, zag ik er zo'n prachtige kever op zitten waarmee kunstenaar Jan Fabre het plafond van het Koninklijk Paleis bekleedde. Het was de eerste keer dat ik zo'n kever levend en in een natuurlijke omgeving zag.
De laatste 2 km tot Frahan volgde ik een gemakkelijk weidepad i.p.v. de GR16, die weer dwars over een heuvel ging.
Na het Passerelle bruggetje van Frahan volgde een lange maar gezapige klim naar Rochehaut, een mooi en erg toeristisch dorpje met een prachtig panorama over de Semoiskronkel bij Frahan. In weides net buiten het dorp stonden bizons en buffelachtige runderen.
Het vervolg van de route was minder zwaar, met als beloning voor een laatste klim het panorama over de Tombeau du Géant bij Botassart. Een stukje natuurlijk erfgoed en de meest gefotografeerde plek van Wallonië.
Deze avond slaap ik in de tuin van Ruben in Epine, een gehuchtje van enkele huizen 4 km buiten Bouillon. Maar niet in mijn tent. Ik mocht van Ruben in een bezoekerscaravan in zijn tuin slapen. In een echt bed met hoofdkussen, heerlijk!