Compassion Rising Tour 2025: Tenzin Tibet Huis in Nijmegen
7 juli – Tenzin Tibet Huis in Nijmegen Maandagmiddag passeerde ik voor de tweede keer langs de Tibetaanse winkel ‘Tenzin
Na mijn bezoek aan Tenzin Tibet House vertrok ik om nog wat kilometers richting Buggenum te fietsen. Volgens de planning zou ik daar maandagochtend een kwekerij van Tibetaanse Terriërs gaan bezoeken, maar die mensen hadden nog niet geantwoord of dit tijdstip paste. Daarom belde ik hen even alvorens te vertrekken. Het zou moeilijk zijn, zeiden ze, maar ze gingen het nog even bekijken en me later vandaag iets laten weten.
Josée in Nijmegen wil doneren
Kort nadat ik in camping Breyenburg aankwam, ontving ik een appje dat ze het niet geregeld kregen. Daarom kan ik zondag op deze camping een rustdag nemen om mijn sociale media bij te werken, en vanaf maandag richting Antwerpen beginnen te fietsen. Nog 130 kilometers te gaan en ik ben terug thuis. Dan zou ik op iets meer dan 1.100 km moeten uitkomen. Dat valt best mee, ik dacht dat Nederland groter was.
Ik kijk alvast uit naar mijn hoofdkussen.
Raar, maar geen foto’s getrokken tijdens deze rit. Alleen ’s avonds een oude telefooncel op de camping. Weliswaar zonder telefoon, maar wel goed verlicht. Had een thema geweest voor René Magritte.
De laatste 130 kilometers naar Antwerpen gingen op een vlot drafje. Er was weinig wind, het was droog en de fietspaden waren, zoals overal in Nederland, geweldig.
Landschappelijk niets speciaals te vermelden, buiten een reusachtige sproei-installatie bij een gazonbedrijf en nog een mooie windmolen uit 1900 (hoofdfoto).
De laatste 20 kilometers van Beerse naar St.-Antonius Zoersel volgde ik het traject dat ik vorig jaar wandelde tijdens mijn staptocht rond België. Ik merkte dat de ‘muizendorpboomstronk‘ die ik vorig jaar in een bos opgemerkt had, nu aanzienlijk uitgebreid was met een huisje en veel meer muisjes. Hij valt nu veel beter op.
In St.-Antonius overnachtte ik bij Els. Na twee jaar zonder werd ik daar terug verwelkomd door een hond. Als je dit schattige mormeltje van 9 weken al ‘hond’ kunt noemen.
Boomstronk met muizendorp
Toen ik iets voor tweeën het De Coninckplein opdraaide, stonden Namdol en Sonam, twee Tibetaanse studenten uit Brussel, samen met mijn vriend ‘van jaren’ Ed Steffens me op te wachten. Even later vervoegden Carl Goossens en Marc De Bock van HV Schijnvallei ons groepje, evenals Jamyang, een Tibetaan uit Antwerpen.
Namdol en Sonam nodigden ons uit om enkele Tibetaans hapjes te gaan proeven in Restaurant Potala in de Van Wesenbekestraat.
We kregen Tibetaanse boterthee en typische gerechtjes zoals momo’s, sliertaardappeltjes, paksoi en voor de niet-vegetariërs een vleesgerechtje voorgeschoteld.
Namdol had daarbovenop nog twee geschenken bij: een prachtige Tibetaanse sjaal in yakwol en een katoenen draagtas met de Snow Lions die ook op de Tibetaanse vlag staan.
Bij het afscheid stak Jamyang me ook nog een omslag met een donatie voor het alfabetblokjes project toe.
Zoveel hartelijkheid en dankbaarheid, het ontroerde me diep.
Toen ik mijn fiets aan het losmaken was, kwamen Tamdin en haar dochter Tenzin van Restaurant Potala nog voor een foto bij de fiets. Tamdin woont al 20 jaar in België en heeft sindsdien haar ouders en familie in Tibet niet meer gezien. Ze kreeg een krop in de keel toen ze dit vertelde. De grootouders van Tenzin hebben haar nog nooit in het echt gezien of kunnen vasthouden.
Waarom al dit menselijk leed, China? Laat de Tibetanen hun cultuur vrij beleven.
De Coninckplein. Terug in Antwerpen.
7 juli – Tenzin Tibet Huis in Nijmegen Maandagmiddag passeerde ik voor de tweede keer langs de Tibetaanse winkel ‘Tenzin
Messcherschmitt BF 109 Hoe de Duitsers de geallieerden rond de tuin leidden… Foto’s Schijnvliegveld 5 juli – In 1940 legden
