Fietstocht 2022: Carcassonne – Perpignan – Le Perthus

23 – 24 sept: Carcassonne – Sigean (69,5 km – 450 altimeters ) – Perpignan (59,5 km – 470 altimeters)

Vrijdag stond er een vrij lange rit op mijn agenda. Halverwege Carcassonne – Perpignan had ik nergens logement gevonden.

De campings in die regio waren al gesloten en op één na — die door COVID geveld was — waren er ook geen Warmshowers gastgezinnen. De enige op fietsafstand was Arnaud in Sigean, 20 km ten zuiden van Narbonne.

Toen ik oostwaarts vertrok bleek ik ook nog tegenwind windkracht 4 te hebben. Er stonden me enkele uren zwaar ‘stoempen’ (zwaar trappen) te wachten.

Tot het dorpje ‘Moux’, waar ik een beeld van manneke pis ontdekte, volgde ik de drukke D-weg naar Narbonne. Verstand op nul en balanceren op de witte markeringslijn. Vanaf Moux zwenkte de route naar het zuiden en werd de tegenwind iets minder en het landschap en de weg veel aangenamer. Kilometers en kilometers aan een stuk doorkruiste ik heuvelende wijngaarden en passeerde ik een tiental châteaux. Een heuvel had te lijden gehad van een bosbrand.

Daarna werd het landschap ruiger met rotspartijen en hogere heuvels. Sommige gedeeltes van de baan leken zelfs op een canyon. De weg was gelukkig voornamelijk vlak omdat hij een rivierbedding volgde, dat viel mee want de laatste kilometers wegen altijd wat zwaarder. Kort na dit mooie stuk bereikte ik Sigean, mooi op tijd om eerst nog iets te kunnen eten voordat ik naar mijn Warmshowers gastheer Arnaud trok.

Zaterdag zag ik voor het eerst deze fietstocht in de verte de zee, bij het dorpje La Palme, dat achter een zoutmeer ligt.

Een eind verderop, voorbij Leucate, volgde ik de Eurovelo 8 op een smalle landstrook tussen de zee en een zoutmeer. Ongeveer in het midden van het Leucate-Salses zoutmeer lagen een hele reeks schaaldierboten (conchilyculteurs) met restaurantbarakjes waar de vangst meteen geproefd kon worden. Veel ambiance en couleur locale.

In het zuiden achter de bergen begon de lucht gitzwart te kleuren. Dat beloofde niet veel goeds. Toen de eerste druppels vielen veranderde ik van schoeisel: met blote voeten in sandalen, dan blijven bij een drache (gietende regen) mijn sportschoenen en sokken droog. Uiteindelijk kreeg ik onderweg maar een licht buitje te verduren.

Na de rit langs het strand volgde ik een poos de voie verte de l’Agly over de Eurovelo V81. Vanaf daar verliep, op 5 km langs een D-weg na, heel het traject naar Perpignan over vrij liggende fietspaden.

In Perpignan had het blijkbaar zwaar geregend want daar stonden grote plassen op de weg. En toen ik een half uur onder dak was, begon het opnieuw te gieten. Wat heb ik al geluk gehad met de regen. Hoe lang gaat dat nog duren?