12 augustus: Berchem - Zonhoven (81 km - 670 altimeters)
Zaterdag begint mijn ‘laatzomerfietstocht’, om te beginnen richting Hoei. Ik maak van het voorspelde goede weer en de gelegenheid gebruik om een ommetje langs Limburg te maken en daar enkele vrienden te bezoeken.
Mijn eerste fietsdag heb ik een tachtigtal kilometers voor de boeg. Het weer vrijdagnacht voorspelde niet veel goeds. Toen ik opstond voor mijn nachtplas, hoorde ik het hemelvocht naar omlaag kletteren. ’s Ochtends bleef de regen aanhouden, maar gelukkig minder heftig.
Omdat het tegen de middag zou opklaren, stelde ik mijn vertrek een beetje uit. Tijd om nog eens luxueus en uitgebreid te ontbijten voordat de tentsoberheid weer aanvangt.
Iets na elven hield het inderdaad op met regenen en kon ik vertrekken voor 81 km, het grootste gedeelte naast kanalen. Eerst het Netekanaal vanaf Nijlen en dan het Albertkanaal gedurende een kleine 50 km. Met rugwind! Ditmaal mocht ik mezelf echt gelukkig prijzen op zo’n eindeloos en eentonig jaagpad. Mijn tegenliggers kregen het veel zwaarder te verduren.
Tegen zes uur arriveerde ik bij camping Heidestrand in Zonhoven. Els van Vlimmeren reed me voor een nacht achterna. Op de weide waar wij stonden was het letterlijk een ‘rommeltje’: alle perceeltjes stonden bomvol met campers en bijzettentjes en er werd tot middernacht duchtig gepalaverd. Maar het grote en diepe zwembad maakte veel goed na een lange en zwoele fietstocht.
Opmerking voor budget-fietskampeerders: je betaalt dezelfde prijs als een campervan: 28€ voor een perceel plus 4€ elektriciteit als je die van doen hebt. Erg duur om gewoon een nachtje te slapen.
13-14 augustus: vriendenbezoek in Limburg en zweetrit naar Luik (Zonhoven-Lafelt-Luik: 2 etappes: 76,4 km - 740 altimeters)
Zondag was het vriendenbezoekdag in Limburg. Eerst 30 km van Zonhoven naar Hoeselt, waar Kris Berden en Tania Emmerechts al sinds 8 jaar wonen. De Komootroute leidde me langs het toeristische fietspad door het water en langs het openluchtmuseum van Bokrijk.
Wat een leuk weerzien! We kennen mekaar al bijna 40 jaar. Het was al geleden van mijn (Corona)fietstocht rond België in 2021 voor Brailleliga vzw dat we mekaar gezien hadden. Enkele maanden voordien boden Kris en Tania me onderdak tijdens mijn voettocht rond België voor Straatverplegers vzw, de organisatie die ik tijdens deze tocht opnieuw met veel graagte steun. Zij verrichten prachtig werk in Brussel en Luik.
Daarna volgden 13 tegenwindse kilometers naar Maddy Jans en Mathieu Coenegrachts in Lafelt. Zij zitten in het Welcome To My Garden netwerk. Twee jaar geleden tijdens mijn voettocht overnachtte ik in hun tuin. Dit was toen de eerstvolgende halte na mijn verblijf bij Kris en Tania. Enkele maanden later, toen ik per fiets de ronde van België reed voor blinde slachtoffers van de overstromingen in de Vesdervallei, spraken we af in Maastricht. Nadien hielden we contact via Facebook. Het is zo fijn wanneer je met Welcome To My Garden gastgezinnen in contact kunt blijven!
Maandag zette ik koers naar Luik. Ik wilde eerst nog het fort van Eben-Emael bezoeken. Dat was er de vorige keren wegens tijdsgebrek overgeschoten. En nu lukte het weer niet: ‘s maandags gesloten. Geen erg, zo heb ik nog eens een goede reden om terug naar Limburg te fietsen.
De vrij korte route naar Luik (35km) werd een ‘zweetrit’ langs de Maas. Het was drukkend heet en zwoel, ondanks de luchtkoeling die de tegenwind mij bood. Het centrum van Luik lag helemaal opgebroken, wat ook niet prettig was om met de fiets door te ploeteren. Ik was blij toen ik er was. Mijn fietsconditie laat nog wat te wensen over.
16 en 20-21 aug: Luik - Hoei - Fumay
3 etappes langs de Maas: goor - mooier - mooist (156,1 km - 1470 altimeters)
Tussen Luik en Hoei zijn de Maasoevers zwaar geïndustrialiseerd: veel verroeste en vervallen fabrieken, gesloten stationnetjes en verpauperde arbeidershuisjes.
Tussen Hoei en Namen klaarde de zware industrie op. Nog wel enkele operationele steengroeven, maar hier was het terug aangenamer fietsen tussen het groen. Ik passeerde een rommelmarkt en een waterscooter evenement.
Namen lijkt me een toffe stad met veel muziek, maar daarvoor was het te laat. Ik verbleef in de excellente jeugdherberg aan de oever van de Maas.
De Maasfietsroute tussen Namen en Dinant is ronduit mooi. Heel de tijd door het groen, met in de buurt van dorpen statige landhuizen met tuinen die zich tot tegen het jaagpad uitstrekken. Ook regelmatig leuke terrasjes om even te verpozen. In Dinant was veel drukte en ambiance.
Tot Fumay moest ik een vijftal kilometer de rustige N96 volgen. Vanaf Hermeton volgde een lange, landinwaartse en licht stijgende voie verte via een oude spoorlijn.
Na een afdaling naar het historische gehucht Hierge kwam ik terug op de fantastische voie verte transardennaise langs de Maasoever tot Fumay.
22-25 aug: Fumay – Sémeries (in 3 etappes)
22 aug: Fumay – Vaux Villaine (43,6 km – 700 altimeters)
Dinsdagavond was ik afgesproken bij mijn voormalige tekenlerares Bie Michels (academie Wilrijk) en haar partner Danny Vercauteren in Vaux-Villaine. Geen lange rit, maar wel eentje met redelijk wat hoogtemeters. Gelukkig mocht ik me de eerste 10 kilometers vlak warm rijden naast de Maas tot Revin. Daar begon een pittige klim over meerdere kilometers tot Rocroi, een vestingstadje omgeven met een vijfhoekige omwalling. Op het centrale dorpsplein komen vijf rechte straten uit die elk vanaf de omwalling starten. Jammer genoeg was dit nu moeilijk te zien omdat er een grote kermis op het dorpsplein stond opgesteld die het zicht op de straten onttrok.
Ik arriveerde er kort na de middag en had gelukkig nog net tijd om op een terrasje rustig iets te drinken voordat het kermisgedruis losbarstte.
Tussen Rocroi en Vaux-Villaine zat nog één nijdige klim waarop ik mijn fiets een eindje heb moeten duwen.
Danny en Bie zijn een oude woning aan het opknappen en waren nog volop aan de arbeid toen ik rond zes uur arriveerde. Ze hebben nog veel werk voor de boeg, maar het gaat mooi worden.
23-24 aug: Vaux-Villaine – Mont-Saint-Jean (22,1 km – 280 altimeters)
Toen ik mijn route van de dag aan het plannen was, wist Danny me te vertellen dat er een twintigtal kilometer verderop in de richting die ik uit moest een toffe, kleinschalige boerderijcamping is die wordt uitgebaat door een voormalige werkneemster van hem bij de Kringwinkel. Danny was de voormalige directeur van de Antwerpse kringwinkels.
Omdat wegens de gezelligheid het ontbijt bij Bie en Danny was uitgelopen, zag ik een korte rit wel zitten. Tegen het middaguur begon de temperatuur trouwens ook te stijgen richting 30°.
Dit werd inderdaad de eerste rit dat ik last had van de hitte, zeker tijdens het klimmen omdat je dan een zware inspanning levert en geen windkoeling hebt.
Ongeveer halverwege arriveerde ik in Liart, waar ik naar de SPAR moest omdat dit de enige buurtwinkel op mijn route was.
Voordat ik ging winkelen wandelde ik even rond in de dorpskern en merkte dat de deur van het versterkte vestingkerkje geopend was. Een meditatieve rustpauze in een koele kerk was welgekomen in deze hitte. Ditmaal zette ik mijn gps navigator wel even op pauze om te vermijden dat de computerstem plots door de kerk zou galmen met de mededeling dat het GPS signaal zwak was. Die had me eerder in een gelijkaardige situatie al eens serieus doen opschrikken toen ik even van wereld was.
Na de kerk lonkte het beschaduwde terras van het dorpscafé, waar ik een klein uurtje met een frisdrank bleef zitten om mijn blogteksten bij te werken. En daarna nog snel even naar de winkel, die tegen dan al veel uitverkochte schappen had… Je moet er snel bij zijn in deze ‘dode hoek’ van Frankrijk om aan eten te geraken. Of anders je verder verplaatsen naar de eerstvolgende grotere stad.
24 augustus: rustdag in Camping Jardin Josette. Wat prees ik me gelukkig dat ik deze DONDERdag geen rit gepland had! ’s Nachts begon het al stevig te stortregenen en onweren. Om 6 uur hield het even op en geraakte ik droog naar het toilet, maar er zaten alweer nieuwe donderwolken aan de einder klaar. Daarom besliste ik, vooraleer nog wat te gaan verder dutten op mijn rustdag, om eerst te tarp op te stellen om wat meer droge ruimte voor de tent te creëren.
Het onweer hield aan tot laat in de namiddag, soms met lange, verticale bliksems die, afgaand op de enorme knal die er onmiddellijk op volgde, ergens in de buurt moeten ingeslagen hebben. Gelukkig had Jardin Josette een grote schuur die als gemeenschapsruimte dient, met WiFi, een biljart en een aantal spellen. En ook een koelkast met frisdranken, biertjes en wijn. Hier wordt aan de noden van trage tentkampeerders gedacht!
Elke donderdagavond organiseert Josette een vegetarisch diner dat bereid wordt door een Nederlandse buurvrouw. Er nemen ook mensen uit de buurt aan deel, vnl. Nederlandstalige inwijkelingen. Een heel gezellig samenzijn aan een lange tafel waarop je ook verhalen en anekdotes over de streek geserveerd krijgt.
25 augustus: Mont-Saint-Jean – Sémeries (59,8 km – 660 altimeters)
De hele dag fietsen onder een loodgrijze hemel, die vanaf de namiddag ook nog een miezerige regen begon te lozen. Er zijn prettigere weersomstandigheden om in te fietsen. Tijdens de talrijke, steile klimpartijtjes werd ik nu niet nat van het zweet, maar in de snelle afdalingen schepte ik wel veel regen, zodat ik rond 18 uur goed doorweekt aankwam op camping Au Bol d’Air in Sémeries. Daar werd ik door de uitbaatster heel hartelijk ontvangen. Zij waarschuwde me meteen dat er heel dit weekend een muziekfestival zou plaatsvinden in het dorp dat tot in de vroege uurtjes doorgaat. Met veel gebonk van de bassen. Niet zo fijn voor een rustzoekster, maar ik had evenmin zin om nog eens 20 km verder te fietsen naar een andere camping. Mijn oorpluggen zouden het meeste lawaai wel afblokken. Bovendien mocht ik van de uitbaatster voor dezelfde prijs ook een ruime blokhut betrekken die ‘en haute saison’ als gemeenschapsruimte dient. Er staat in het midden een grote biljarttafel, maar errond was voldoende ruimte om mijn matrasje uit te rollen. En twee comfortabele zetels nodigden me uit om mijn vermoeide lijf en leden even te ontspannen na de zware rit.
Moe was ik inderdaad, na de onophoudelijke steile klimmetjes gevolgd door duikvluchten naar omlaag. De Franse Ardennen maken het niet mals voor fietsers…
Alle foto's Antwerpen - Franse Ardennen
—-
Ik fiets ditmaal door België en Noord-Frankrijk en werf met deze tocht fondsen voor een Belgische en een Franse organisatie: Straatverplegers vzw, actief in Brussel en Luik, en het Tibetaanse Dorje Pamo vrouwenklooster in Fiac, Frankrijk.
Vermeld op de mededeling van je gift welke organisatie jouw voorkeur wegdraagt. Zonder mededeling spijs je de Reach Out kas, zodat we met eindejaar meer te verdelen hebben onder onze goede doelen.
Op deze pagina vind je alle betaalmogelijkheden: www.reachoutforacause.org/ik-help
Straatverplegers vzw - Infirmiers de rue - Monastere Dorje Pamo