3 augustus: overnachten in de slaapwagen van Eva en Bernd - Zaterdag had ik een trek van 62km voor de boeg. Ik was van plan te overnachten in Ferienpark Hohenspringe in natuurpark Fläming, Dachsen-Anhalt. Ik verwachtte me aan een groot Center Parks-achtig complex. Er waren in de wijdere omgeving geen andere campings.
Toen ik er arriveerde bleek dat niet zo te zijn. Het was een rustige woudplek met slechts enkele gebouwen en wat speeltuigen voor kinderen.
Uit de keuken klonk muziek en dus ging ik daarheen. De aanwezige vrouw viel uit de lucht toen ik vroeg of ik een nachtje kon tentkamperen. Er verbleef niemand vanavond en er zou geen personeel aanwezig zijn. Daarom mocht ik er niet overnachten, dat werd door de leiding niet toegelaten. Zij raadde me aan tot het stadje Bad Belzig te fietsen, 15km verder 
, waar meer accommodatie is.
Wat een ontgoocheling. Het was een hete namiddag geweest en ik keek uit naar wat rust en hoopte zelfs op een frisse duik in een ‘waldbad’. Niets daarvan, terug de fiets op.
Ik zag die bijkomende 15 km niet zitten en belde een eindje verderop aan bij een hoeve met de vraag of ik op hun grond mocht overnachten. Een vrouw stond me te woord. Ze leek even te twijfelen, maar raadde me dan aan eerst eens bij een gaststätte te gaan kijken in het gehucht Verlorenwasser, 3km verder.
En zo kwam ik bij Bernd en Eva in ‘Zur Hirschtränke’ terecht. Bernd antwoordde meteen positief op mijn vraag. Ik had de keuze tussen het ‘wagentje’ (5€), een gastenkamer die echter nog gekuist moest worden (20€) of ik mocht ook mijn tent in de tuin plaatsen. Omdat er ‘s nachts regen voorspeld was koos ik voor het wagentje. En het regende inderdaad.
Ik bleef eten in de taverne en dronk daarna nog twee biertjes met Bernd, Eva, een vrouw die tijdelijk kwam helpen omdat Eva haar arm gebroken had, en de buurtbewoonster die me eerder had doorverwezen. Fijne mensen, jammer dat ik me moest behelpen met mijn gebrekkig Duits en niet alles verstond. Eva sprak wel wat Engels. Ze hadden alle vier nog Russisch als tweede taal geleerd in de tijd van de DDR. Engels stond toen niet op het curriculum. Vreemd, die DDR tijd lijkt nu al zo lang geleden, terwijl het toen ik een twintiger was leek alsof het Oostblok altijd zou blijven bestaan.
Eva zei dat de taverne al sinds de 17de eeuw eigendom is van haar familie. Daar komt over twee jaar, wanneer zij met pensioen gaat, een einde aan want geen van haar kinderen wil de zaak verderzetten.
Bernd vertelde dat ze 18 jaar lang een tamme raaf in het café hadden. Er werd zelfs een fotoboekje van die rare, blijkbaar eigengereide snuiter gemaakt. En in het Flämingwald zijn er momenteel terug veel wolven, die zich overdag echter niet laten zien. Bernd toonde me een filmpje dat hij in januari maakte van drie wolven op een weide vlak achter het dorp. Sinds de terugkeer van de wolven is de hertenpopulatie wel ferm uitgedund.
Ik heb geweldig geslapen in de wagen en hoefde ‘s ochtends geen natte tent in te pakken. Voordat ik vertrok kreeg ik nog een koffie en goede raad i.v.m. de best fietsroute naar Potsdam. Heel mijn verblijf kostte slechts 22€!
Hartelijk bedankt, Eva en Bernd voor jullie gastvrijheid! 
Fietsers die op de mooie fietsroute Magdeburg-Berlijn een slaapplek zoeken, passeren best eerst even langs Hirchengetränke om te horen of er plaats is.
Ik fiets voor de Tibetaanse Shatsa Organisation bibliotheek in Ladakh.
Alle giften groot en klein zijn welkom op rekeningnummer BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw ('Shatsa' in de Mededeling). Via de donatiepagina www.reachoutforacause.org/ik-help kan ook, maar daar staat een foutje in, dat ik niet zelf kan aanpassen: "Steun voor Tashi Lhunpo", moet "Steun voor Shatsa" zijn.
ThX!