5 augustus: Rondje Potsdam
Na een relaxte rit naast de Templiner See begon ik mijn bezoek aan Potsdam met het Sanssouci Paleis, het zomerstekje van de Pruissische koning Frederik de Grote (18de eeuw, Hohenzollern-dynastie). Ik wilde het bezoeken, maar het is ‘s maandags gesloten. Een indigestie t.g.v. de bombastische Roccoco bleef me bespaard.
In de aparte Bildergalerie om de hoek zouden werken van Caravaggio, Rubens en Van Dyck hangen. Ook gesloten, dat was wel jammer.
In de tuin rondom waren veel fonteinen. Al dat watergeklater veroorzaakte na een poos een lastige plasdrang, maar alles was hier dicht. Gelukkig waren de toiletten bij het nog pompeuzere Neues Palais, 1,5 km verder door het park, wel geopend. Het paleis trouwens ook, maar alleen met een gegidste rondleiding. Daarvoor versta ik te weinig Duits en ik kan al die koningsverhalen en data toch niet meer onthouden.
Van deze plek was het 3,5 km fietsen tot de Alexandrovka Russische Kolonie. ‘Kolonie’ riep bij mij een beeld op van een eerder compacte nederzetting, maar dat was het allesbehalve. De kolonie bevindt zich in een grote ovalen tuin met fruitboomgaarden, doorkruist door twee paden met op ruime afstanden van elkaar telkens twee houten huizen tegenover elkaar.
Het was Koning Frederik Willem III (1770-1840) die er in totaal 13 van zulke woningen liet bouwen om zijn vriendschap met de Russische Tsaar Alexander I te gedenken.
Een halve kilometer voorbij Alexandrovska op een heuvel staat een roze Russisch-Orthodoxe kerk. Buiten hing een oproep van diocese aartsbisschop Tichon von Rusa tegen de oorlog en voor vrede. Fotograferen binnen was niet toegelaten, zei een Russische vrouw me nadat ze mijn sluiter een maal hoorde klikken.
Van hier was het slechts 1500 meter bergaf naar de Nederlandse wijk, die halverwege de 18e eeuw werd gebouwd door Nederlandse ambachtslieden en bestaat uit 150 bakstenen huizen met typische Hollandse gevels. Het kwam me nogal artificieel en hilarisch over. Momenteel vind je er veel eetgelegenheden, café’s en boetieks. Best gezellig.
De namiddag was ondertussen al ver gevorderd en er wachtte me nog één stop: de Alte Markt met de Evangelische St-Nikolai Kirche (1837, verwoest in 1945 en heropend in 1981), en mijn eigenlijke doel: het Barberini Museum, met een tentoonstelling van schilderijen van Modigliani en de vaste collectie van industrieel Hasso Plattner, die bestaat uit 110 impressionistische werken, waaronder 38 Monets.
De Glienicke-Brucke, die wereldwijd bekend is sinds de spionagekaskraker ‘Bridge of Spies’ met Tom Hanks in de hoofdrol, liet ik voor de volgende dag. Op weg naar Berlijn zou ik die na een kilometer of tien sowieso passeren. Die brug vertegenwoordigt niet alleen de grens tussen Berlijn en Potsdam, maar tot 10 november 1989 ook tussen Oost- en West-Europa. Ze was ook het toneel van spionnen-uitwisselingen tussen de VS en de Sovjet Unie.
Dankzij de vele parken en tuinen is Potsdam een relaxte stad om te bezoeken. De mensen lijken er helemaal niet gejaagd en, ondanks het toeristisch hoogseizoen, was het nergens echt druk.
Ik fiets voor de Tibetaanse Shatsa Organisation bibliotheek in Ladakh.
Alle giften groot en klein zijn welkom op rekeningnummer BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw ('Shatsa' in de Mededeling). Via de donatiepagina www.reachoutforacause.org/ik-help kan ook, maar daar staat een foutje in, dat ik niet zelf kan aanpassen: "Steun voor Tashi Lhunpo", moet "Steun voor Shatsa" zijn.