31 augustus: Sabina - Schweinmühle (66,9 km - 510 alti)
Gelukkig terug krachtigere benen vandaag! Ik vervolgde Eurovelo 4 tot Cheb. Onderweg passeerde ik twee speciale bruggen over de Ohre: een wiebelende hangbrug vlakbij de camping bij Sabina en een brug met een houten overdekking bij Dolni Pochlovice.
Er waren veel kajakkers en kanovaarders op de rivier. Blijkbaar een favoriete sport van de Tsjechen. Ze doen ook meerdaagse tochten en kamperen dan op die eenvoudige oevercampings.
Om naar het centrum van Cheb te fietsen was het weer klimmen geblazen, maar het was de moeite. Een mooi marktplein. En ik spendeerde er mijn laatste kronen in een restaurantje. Mijn laatste kleingeld wilde ik aan een bedelaar of straatmuzikant geven, maar nu kwam ik er natuurlijk geen meer tegen. De volgende halte was Waldsassen in Duitsland. Ik moet de grens zijn overgestoken op een ravel (voormalige spoorlijn), maar zag nergens een grenspaal.
Waldsassen is een mooi basiliekstadje, zeker de moeite om te bezoeken wanneer je in de buurt bent.
Daarna ging het sterk heuvelig verder, met 10 kilometer over een goede grindweg door een bosrijk natuurgebied met vijvers.
Het was een lange rit vandaag en in Cheb en Waldsassen nam ik een lange rustpauze. De zon stond al laag aan de horizon toen ik de laatste kilometers naar Camping Schweinmühle aflegde.
Na twee rivierspoelbeurten had ik veel deugd van de Duitse douche met zeep en shampoo. Morgen wordt het waarschijnlijk een fietsrustdag om mijn kleren te wassen en mijn Flickr fotoalbums bij te werken.
Ik fiets voor de Tibetaanse Shatsa Organisation bibliotheek in Ladakh.
Alle giften groot en klein zijn welkom op rekeningnummer BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw ('Shatsa' in de Mededeling). Via de donatiepagina www.reachoutforacause.org/ik-help kan ook, , maar daar staat een foutje in, dat ik niet zelf kan aanpassen: "Steun voor Tashi Lhunpo", moet "Steun voor Shatsa" zijn.
2 September: Schweinmühle-Bayreuth (55,7km - 570 alti)
Zwaar zwaar zwaar! En komoot zoekt dan blijkbaar altijd de zwaarste van alle mogelijke routes uit: wel altijd mooie rustige baantjes, maar de hele tijd steil op en neer. Na een stuk fel klimmen hoop je daarna op een gedeelte vlak of zacht dalen, maar nee, wanneer je boven even stopt om de beentjes te laten ontzuren en het zweet van je voorhoofd te wissen, zie je dat er 50 meter verder een diepe duik begint met meteen daarna opnieuw zo’n kuitenbijterklim. En zo keer op keer opnieuw. Wanhopig word je er op den duur van.
Enkele kilometers voorbij Kemnath, een mooi stadje waar ik even rondwandelde en een ijsje at, had ik het wel gehad. Bovendien krijg ik van veel slopende klimmen achter elkaar na een tijd inspanningsdiarree, en dat is niet fijn. Wanneer ik zo’n kramp voel opkomen, moet ik me binnen enkele minuten kunnen neerzetten, dat is soms lastig.
Daarom schakelde ik van Komoot over op Apple maps. Die heeft een filter ‘heuvels vermijden’ en die werkt dus inderdaad. Ik kreeg een route ten zuiden van de drukke 22 autoweg aangeboden over een rustig baantje dat parallel liep met een riviertje. Uiteraard ging het ook nog goed op en neer, maar aan veel kleinere, makkelijker fietsbare hellingspercentages. Nu vorderde ik ook sneller, want op de hogere route ging het tergend langzaam. Waarom Komoot enkel de heuveltoppen route aanbiedt aan toerfietsers is me een raadsel. Ik heb nochtans aangegeven dat ik niet elektrisch fiets.
Soit, rond 18u arriveerde ik in Bayreuth, waar ik twee nachten in een pensionnetje verblijf. Een privékamer, een heerlijk bed en morgenvroeg met mijn pijnlijke pols naar een dokter.
De komende dagen probeer ik in een zo recht mogelijke route naar Mainz te fietsen (+300 km) en van daar de Rijnroute richting Nederland te volgen. Dan zullen mijn laatste fietsdagen wel terug wat vlakker zijn.
4 september: Bayreuth-Kleinziegenfeld (42,9km - 540 alti)
Het was met flanellen benen dat ik begon aan de stevige klim om uit Bayreuth te geraken. Na een rustdag duurt het doorgaans even eer mijn spieren terug op dreef komen. Na een kilometer of tien begon dit te beteren.
Opnieuw schakelde ik over op Apple maps om de al te heftige binnenweggetjes met hellingen tot 25%, van komoot te vermijden.
Het heuvelde weer stevig — het heet hier niet voor niets Fränkische Schweiz — maar alle hellingen bleven ruim binnen mijn powerbereik.
In het mooie stadje Thurnau nam ik een lange lunchpauze omdat ik wist dat me in het tweede gedeelte van de route een lange klim wachtte. Ik wandelde naar de burcht en het kerkje, bezocht een keramiekatelier, at een broodje en ging naar de winkel avondeten halen.
Daarna terug de fiets op. De klim was inderdaad lang, ruim 4 km non-stop, maar in mijn kleinste versnellinkje geraakte ik er in één trek op. Aan 6 km/uur, niet sneller dan een stevig staptempo.
In de afdaling kreeg ik een heerlijk verkoelende plensbui over me heen (het was weer 30 graden) en de laatste kilometers, terug in het droge, voerden me door een wondermooie vallei met enkele speciale rotsformaties.
Schlosscamping Kleinziegenfeld is vrij duur voor een fietskampeerder: 21€, maar hij bezit iets onbetaalbaars: duisternis en stilte. Alleen een verwaarloosbaar zacht geruis van de autostrade enkele kilometers verderop.
5 September: Kleinziegenfeld- Hassfurt (63,4 km - 390 alti)
Het laatste gedeelte door natuurgebied Frankische Schweiz was ronduit prachtig en meestal dalend, door een soms diep uitgesneden vallei. Op een gegeven moment stond er een wegversperring wegens steenslag, maar fietsen konden er gelukkig naast. Even verderop was gemeentepersoneel inderdaad stenen aan het ruimen. Ik passeerde verschillende bronnetjes om mijn lauw water te verversen.
Daarna ging het verder over fietspaden naast hoofdwegen. Na 22 km stond ik plots voor een steile klim waarop ik in het rood moest gaan. Die inspanning speelde me nadien verzuringsparten op een onverwachts zwaar gedeelte voorbij Baunach, voordat ik kon beginnen afdalen naar de Main vallei.
Baunach stond aangekondigd als een mooi stadje met veel vakhuizen. Ik was ietwat oververhit
en reed er naar de Marktplatz om iets fris te drinken. Niets daarvan. Er waren een vijftal Gaststätten, maar allemaal gesloten. Donderdag sluitingsdag? Raar.
Na enkele slokken flets water dan maar verder, over een baan met veel klimwerk in volle zon…
In Stettfeld vond ik eindelijk een eiscafé dat geopend was. Daar kwam ik terug wat op mijn positieven.
Ik zat er al naast de Main. De laatste 15 km waren heerlijk vlak met een lekker windje in de rug er bovenop. Toen ik op de mooie en rustige camping naast de Main van Naturfreunde Hassfurt arriveerde was alle vermoeidheid uit mijn benen gepeddeld.
Om 19u was het nog steeds 25°C. Na zo’n zweetdag verkoos ik een frisse duik in de Main — stevig tegenstroom zwemmen zonder echt vooruit te komen — boven een douche. En daarna was echt alle vermoeidheid uit mijn lijf verdwenen!
6 - 7 september: Hassfurt-Bad Kissingen (49,5 km - 260 alti) en nog eens een middagje lui dobberen in een thermaal bad.
De wind was 180 graden gedraaid vannacht, ik had hem nu pal van voor. Maar hij leek me minder krachtig dan gisteren en de eerste 25 km waren vlak als een biljartlaken tussen een spoorweg en de Main. Eigenlijk gaf hij een aangename luchtkoeling want het was weer een hete dag.
Enkele kilometers voor Schweinfurt passeerde ik een ferm uitgeruste ‘Raststätte’ voor fietsers. Vanaf Schweinfurt begon de route te stijgen, daarom besloot ik hier te lunchen. Ik had nog een overschotje van gisteravond. Zodoende hoefde ik niet met een gevulde maag en lome rustbenen beginnen te klimmen.
Dat was misschien voorzienig, maar eigenlijk onnodig. Het stijgingspercentage van de eerste kilometers was zo miniem, dat je het nauwelijks voelde.
Het middengedeelte van de klim verliep opnieuw door een brede groene vallei. Slechts één ongemak: er was geen grummel schaduw en na een halfuur zacht bergop fietsen zonder windkoeling voelde ik me oververhit. Een boom in een weide op 50 m van het fietspad bracht enige verkoeling. Het was heel stil op die plaats, ik bleef er weer langer zitten dan gepland.
Na die vallei mocht ik op de rijweg toch nog even een zwaardere inspanning leveren op een steil gedeelte. Daarna ging het flink bergaf, inclusief een stukje gevaarlijk steil op een ruw bospad dat ik te voet deed. Geen zin om bij het remmen onderuit te schuiven en nog eens op mijn pols te vallen.
De camping — van een keten — was bijna drie keer duurder dan de zalige natuurvriendencamping in Hassfurt. De nabijheid van het Kissalis Therme Bad (800 meter bergop door een park) zal daar wel voor iets tussen zitten.
7 september: Nu ik hier toch ben besliste ik een rustdag te nemen en me nog eens langs alle kanten door het heilzame warme water met hoog mineraalgehalte te laten masseren. Er zijn hier meer baden en faciliteiten dan in Karlovy Vary en voor een lagere inkom: bubbelbaden en verschillende jet streams, onderwaterstromen, twee verschillende stoombaden, een koud badje (18 graden)… In de stoombaden kon ik het niet lang uithouden, veel te benauwend. Het koude bad nadien was erg verfrissend na al het warme water, maar jammer genoeg te klein om echt te zwemmen.
Weer van top tot teen gerelaxt! Benieuwd of ik morgen weer met flanellen fietsbenen ga zitten…
Ik fiets voor de Tibetaanse Shatsa Organisation bibliotheek in Ladakh.
Alle giften groot en klein zijn welkom op rekeningnummer BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw ('Shatsa' in de Mededeling). Via de donatiepagina www.reachoutforacause.org/ik-help kan ook, maar daar staat een foutje in, dat ik niet zelf kan aanpassen: "Steun voor Tashi Lhunpo", moet "Steun voor Shatsa" zijn.
8 September: Bad Kissingen - Gemünden am Main (51,2 km - 300 alti)
Hoera! Ik had geen flanellen benen vandaag na de spa-uitspatting van gisteren! En wat een heerlijke route! Op een moeilijk begin na om uit Bad Kissingen te geraken -- een stevige klim op een stenige grindweg gevolgd door een te steile 'wandelafdaling' wegens slipgevaar -- verliep de verdere route door de brede vallei van de Frankische Saale rivier, over asfalt afgewisseld met fijne grindwegen. Een geweldig mooi traject, zoals de foto's getuigen.
Doordat de route veel vlakker was dan verwacht in deze streek -- wel na enkele plaatselijke 'komoot correcties' want die joeg me weer soms onnodig de heuvel op -- kwam ik vroeger dan verwacht in Hammelburg aan, waar ik normaal gezien iets wilde eten omdat de winkels hier op zondag gesloten zijn. Daarom wijzigde ik mijn scenario. In Gemünden waren er ook restaurantjes en dus zou het in plaats van een lunch een avonddiner worden.
Jammer genoeg begon het te druppelen toen ik op de gastvrije camping van de Kano en Ski Club Gemünden arriveerde, maar geen nood. Mijn buurman Erwin kwam een grote paraplu naast mijn tent in de grond slaan zodat mijn tentportiek droog bleef. Wat een gastvrijheid hier! Wat kan ook dat verschillen van camping tot camping....
De regen hield aan en voor de eerste keer deze reis moest ik door de nattigheid naar het stadje wandelen. Gelukkig maar een halve kilometer, die beloond werd met een heerlijke knapperige groenteschotel in restaurant Asia Haus.
9 september: Gemünde am Main - Hosbach Bahnhof (47,5 km - 570 alti)
Druilerig weer vandaag. Gisteravond is het blijven doorgieten tot drie uur vannacht. Vanmorgen was het droog en heb ik de tent nog net vrijwel droog kunnen inpakken, maar toen ik op de fiets zat begon het stevig te miezeren. Vijftien kilometer verder, in Lohr am Main, een mooi stadje met veel vakwerkhuizen, ging ik even schuilen met een warm koffietje. Wat een verschil van temperatuur met de voorbije dagen!
Van daar begon een lange klim over zo’n 10 km op de B26. Fysiek was die goed binnen mijn bereik, ik moest nergens in het rood, maar mentaal kwam er geen einde aan. Het was geen fietsvriendelijke baan: naast snelle auto’s ook veel laagvliegende vrachtwagens die, net als ik, de grote omweg die de Main maakt wilden afsnijden. Zij vertragen niet graag bergop en scheerden soms gevaarlijk dicht langszij.
Na een poosje stopte het gelukkig met regenen. Toen ik door het dorpje Rechtenbach reed, dacht ik dat ik wel ongeveer boven zou zijn, maar later zag ik op het traject dat dit nog maar in de helft lag. Na elke bocht dacht ik dat de afdaling zou beginnen, telkens bleef het verder stijgen.
Toen ik eindelijk omlaag mocht, koelden mijn benen en voeten (bloot in sandalen) snel af en besliste ik alsnog mijn regenbroek en sportschoenen aan te trekken. Niet tegen de regen maar tegen de windkoeling. Tijdens de afdaling kon ik de B26 verlaten en daarna had ik geen last meer van vrachtwagens.
Na een snelle afdaling kwam voorbij het dorpje Rothenbuch de tweede klim van de dag eraan. Die was korter, maar schurkte wel tegen mijn krachtgrens aan. Halverwege moest ik even stoppen om te ontzuren.
Ondertussen begonnen er zich weer donkergrijze wolken op te stapelen. Er was onweer voorspeld voor vanavond. Tijdens de afdaling besliste ik dat, wanneer ik op de 20 km die mij restten tot de eerstvolgende camping een pensionnetje zou vinden voor 50€, dat ik zou toehappen.
Dat was gelukkig het geval. In Gasthaus De Specht kon ik voor dat bedrag terecht inclusief ontbijt.
En na een uurtje barstte inderdaad een stevig onweer met zware regen los. Wat een geluk dat ik onder dak zat en mijn klamme slaapzak van de vorige regenachtige nacht kon laten drogen. Het weer hier heeft ook de omslag van zomer naar herfstweer gemaakt.
Niet veel foto’s wegens de nattigheid en de drukke weg.
10 september: Hosbach -Nauheim (67,1 km - 270 alti)
Vandaag overschreed ik de 2.000-km drempel. Ik reed ten zuiden van Frankfurt richting Rijn. Ik dacht dat ik veel door industriegebied zou moeten, maar dat viel goed mee. Ongeveer 40 km reed ik door uitgestrekte bossen. De wind kwam uit het westen, mijn fietsrichting, maar in de bossen voelde ik daar niet veel van.
Na een ruststop in een bistro met een mooie grote pauwen- en eendenvolière belandde ik terug in de open velden en voelde ik meteen dat de wind inmiddels stevig was aangewakkerd. Ik avanceerde veel trager dan verhoopt dit laatste gedeelte van de route. Uiteindelijk arriveerde ik toch nog voor 18 uur in camping Niederwaldsee. Een goed uitgeruste en ‘tentvriendelijke’ camping bij een meer, alleen jammer van de autostrade vlak ernaast en de om de paar minuten overvliegende vliegtuigen van Frankfurt Airport. Maar goede oordopjes brengen altijd soelaas ‘s nachts.
11 september: Nauheim-Kempten (51,1 km - 120 alti)
De voorspelling dat het een deel van de nacht en heel de ochtend zou regenen kwam uit. Niet alleen regenen, er stond ook een stormachtige wind. Voordeel van die sterke luchtverplaatsing was dat ik geen condens had aan de binnenkant van de tent. Ze was alleen nat van de regen, maar aangezien er op de tentenweide verschillende partytenten met bankjes onder stonden, kon ik daar alles laten drogen en ontbijten.
Iets na 11 uur was het ergste voorbij en vertrok ik in wat gemiezer. De wind was ook gekalmeerd.
Na een kilometer of vijftien bereikte ik een zijrivier van de Rijn, met kort daarna een oversteek van de Rijn over een brug met een smal fietspad vlak naast de autostrade. Zolang je in beweging bent, voel je dat niet, maar wanneer je even stopt, bv. om een tegenligger te laten passeren, is het bangelijk hoe de brug begint te ‘dansen’ telkens wanneer een zware vrachtwagen voorbij dendert. Dat er niet meer bruggen instorten onder het gewicht van zulke zware rakkers….
Toen ik in Mainz op een bankje mijn lunch zat te verorberen en van die platte Rijncruiseboten zag passeren, overviel me even de goesting om in te schepen en naar Keulen te varen. Maar vanaf deze namiddag zou het terug beter weer worden en vanaf hier wachtte me een vlakke fietsroute. Zou het niet onnozel zijn veel geld uit te geven aan een boot en een mooie, makkelijke fietsroute te laten liggen?
Op het gedeelte Mainz-Kempfen heb ik echter niet veel van de Rijn gezien. Die lag achter een dijk. Ik had meer het gevoel door de Hollandse polders te rijden: dijkje op, dijkje af.
De camping in Kempf lag wel vlak naast de rivier met een knap uitzicht op een jachthaventje en het stadje aan de overkant. En een mooie zonsondergang bovenop!
Ik fietste minder kilometers dan gepland: erg laat vertrokken en na de middag speelde de wind me weer parten.
Ik fiets voor de Tibetaanse Shatsa Organisation bibliotheek in Ladakh.
Alle giften groot en klein zijn welkom op rekeningnummer BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw ('Shatsa' in de Mededeling). Via de donatiepagina www.reachoutforacause.org/ik-help kan ook, maar daar staat een foutje in, dat ik niet zelf kan aanpassen: "Steun voor Tashi Lhunpo", moet "Steun voor Shatsa" zijn.
12 september: Kempfen - Koblenz (71,3 km - 180 alti)
Vandaag heb ik er wel een kilometerklap op kunnen geven. Het weer was oké en de route was veel pittoresker dan gisteren. Het fietspad liep nu vlak naast de Rijn met mooie uitzichten op de dorpjes en de wijngaarden aan de overkant.
De wind viel mee: de ene Rijnbocht had ik hem licht tegen, de volgende had ik hem zij-achter. In Boppard moest ik even wandelen want daar was een artisanale markt aan de gang. Even slenteren, een welkome afwisseling na de altijd roterende beenbeweging.
Voorbij Boppard begonnen er zich donkere wolken op te stapelen. Net toen ik dacht dat de regen zou losbarsten passeerde ik een camping waar ik even op het terras kon schuilen. De regen duurde niet lang, dus snel weer verder. Bij de tweede bui 5km voor Koblenz was ik net aan een Biergarten. Toen begon het echt zwaar te plenzen. Dat viel weer mee, want de Imbiss had ook frietjes op het menu. Op de camping gisteren dronk ik iets met Julia, een Canadese fietsster van mijn leeftijd die schnitzel met frietjes aan het eten was. Plots kreeg ik een ongelofelijke goesting om ook nog eens frieten te eten. Die hunkering werd vandaag bevredigd terwijl de regen met bakken uit de hemel viel. Bordje frieten op, regenbui voorbij en terug voor enkele kilometers op de fiets tot de Knaus Campingpark aan de Rijn in Koblenz.
Daar aangekomen had ik net een goed half uurtje de tijd om mijn tent op te stellen en mijn slaapzak en matje wat te laten luchten voordat er weer een regenbui losbarstte, deze keer voor vele uren aan een stuk.
13 september: Koblenz- Bonn (66 km - 180 alti)
Natte boel deze morgen, na een regennacht in de tent. De binnentent was redelijk droog gebleven, die maakte ik los van de buitentent en pakte ze apart in. De kliedernatte buitentent ging in een plastiekzak de fietstas in.
Vandaag almaar verder naast de Rijn, stukken afwisselend mooi en minder mooi. Tussen Koblenz en San Sebastian was het Rijnpad onderbroken en moesten fietsers langs de rijweg.
Na een dik uur flink tegenwind trappen brak de zon door. Zon en wind, de ideale formule om mijn tentzeil te laten drogen over een zitbank. Vanavond slaap ik in Bonn in een hostel, ik heb liever niet dat die natte boel twee dagen ingepakt zit. Op een kwartiertje hadden zon en wind hun werk gedaan en kon ik verder.
Voorbij Andernach was het een lange tijd voortdurend ‘partnerwissel’ met de grote baan en de spoorweg. Ik reed zelfs een gedeelte pal onder de rijweg.
Na Remagen begon het te druppelen en te rommelen in de lucht. Deze keer had ik minder geluk met schuilplaatsen. Toen het druppelen overging in plenzen zat ik naast een dijk en op 2 minuten was mijn broek zijknat. Hierover nog een regenbroek aantrekken heeft niet veel zin. Beter laten winddrogen zodra de regen ophoudt.
Dat is ook gelukt want het laatste half uur voor Bonn bleef het droog.
Hostel45 is een nette hostel, ik lag in een slaapzaal voor vier vrouwen (minder gesnurk dan in een gemengde dormitory, haha). Groot minpunt echter: wanneer om 20 uur de receptie annex café sluit, is er nergens een gemeenschapsruimte om nog wat te zitten. Ofwel zit je op je kamer, of anders moet je op café. Dat is niet zo fijn na een lange fietsdag.
14 September: Bonn - Jülich (73,8 km - 260 alti)
Om 9:30 zat ik op de fiets, zonder tijdrovend gedoe met een natte tent. Dat is het voordeel van een nachtje onder dak slapen.
Nog 10 km naast de Rijn en dan terug het binnenland in. Na drie dagen Rijnfietsen vind ik dat wel fijn. Iets meer variatie in de route.
Die was echter niet zo fijn: veel op hobbelige fietspaden naast rijwegen en door agglomeraties, en heel de tijd een stevige tegenwind — daar heb ík blijkbaar een patent op tijdens het huiswaarts fietsen.
Om uit de Rijnvallei te geraken ging het heel lang vals plat omhoog. In combinatie met de wind maakte dit dat ik maar traag vorderde.
Voorbij Eisdorf, waar ik even pauzeerde, werd de route landelijker, met lange rechte paden door onmetelijke velden: aardappelen, maïs, pompoenen… en natuurlijk de wind die hier vrij spel had.
De laatste vijf kilometer had ik geluk: het traject maakte een bocht van 90 graden om rondom een heuvelrug te zwenken en plots had ik de wind rechtsachter. Wat een verschil: mijn benen hoefden nu in een groot verzet alleen maar te volgen, zonder echt kracht te moeten uitoefenen. Dat deed goed zo op het einde van een lang traject.
In Jülich passeerde ik een citadel uit de 17de eeuw. Impressionant gebouw.
Camping Brückenkopf was dik OK, voor slechts 8€ incl. elektriciteit. Het was weer zo’n camping zonder receptie. De verantwoordelijken doen ‘s avonds en ‘s ochtends een ronde om het kampgeld te ontvangen.
15 september: Jülich - Catsop (50,3 km 220 alti)
Het was een koude en vochtige nacht in Jülich. Zoals gebruikelijk werd ik om 7 uur wakker, maar het was nog zo mistig buiten dat ik me nog eens omgekeerd heb in mijn zak en terug in slaap gevallen tot iets na achten. Toen begon de zon er al wel door te komen en was de buitentemperatuur wat aangenamer.
Uiteindelijk ben ik veel te laat vertrokken om zoals gepland tot Zutendaal te fietsen. De tegenwind was ook weer van de partij. Ik passeerde nergens een officiële grens met Nederland, maar zag aan de Nederlandse knooppuntenplaatjes dat ik bij onze noorderburen aanbeland was.
In de Maasvallei besliste ik op een van de talrijke Nederlandse hoevecampings te overnachten. Een goede keuze: zoals gebruikelijk in NL een heel nette camping met alles wat een fietskampeerder nodig heeft, voor slechts 12€.
Weinig foto’s vandaag. Niet veel moois tegen gekomen onderweg.
16 september: Catsop - Zichem (69,1 km - 220 alti)
De dag begon fijn vandaag: de aangekondigde regen vanaf 8u bleef uit en toen ik klaarstond om te vertrekken boden mijn Nederlandse ‘tentburen’ Cor en Corinne me een verse kop echte koffie aan. Dat zijn altijd zulke fijne momenten waarvan ik erg geniet. In Duitsland is me dat nooit overkomen, behalve het avondeten met mijn Italiaanse camperburen in Praag.
Fijne rit vandaag, op 15 km na naast grote banen na (N72, Beringersteenweg en Tessenderlosteenweg). De wind deed niet lastig, ik kon gemiddeld twee versnellingen zwaarder trappen dan gisteren en ging dus veel sneller dan de voorbij dagen.
Vlak voorbij de Belgische grens (alleen aangeduid met borden ‘Vlaanderen’ 
) passeerde ik een amfibietank die in 1945 tijdens een ongeval in de kolkende Maas was terechtgekomen — waarbij twee van de vier bemanningsleden omkwamen — en in 1977 werd teruggevonden en gerestaureerd. Het voertuig was afgedreven naar de Nederlandse kant van de grens en werd in het geniep terug naar België getrokken. Voor meer uitleg: zie foto infobord.
Rest van ritverslag onder de foto’s.
PS: de naam van de camping is gewijzigd naar ‘Het Swinnenbos’.
17 september: Diest - Berchem (54 km - 130 alti)
Makkelijke maar geen prachtige laatste rit. Ik had de voorgestelde Komootroute — mits omwegen — wel kunnen verschuiven naar mooiere paden, maar de neus stond huiswaarts. Gewoon trappen en genieten van de beweging, en de passerende auto’s laten voor wat ze zijn.
In Herselt kreeg ik telefoon van Jos Hofmans. Hij wilde me met zijn scooter tegen rijden en trakteren op een lichte lunch. Dat lukte een dik uur later in Berlaar. Gezellig even bijpraten op een terrasje.
Daarna nog 20 km via Lier en de prachtige fietsostrade Lier-Antwerpen.
Terug thuis, na 52 ritten, 2,506 km en 15.350 hoogtemeters #cyclingforshatsa.
Heel veel dank aan alle donateurs!
De giften staan nog open tot een poosje na een nieuwsbrief die ik nu nog moet versturen.
Ik fiets voor de Tibetaanse Shatsa Organisation bibliotheek in Ladakh.
Alle giften groot en klein zijn welkom op rekeningnummer BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw ('Shatsa' in de Mededeling).
Via de donatiepagina www.reachoutforacause.org/ik-help kan ook, maar daar staat een foutje in, dat ik niet zelf kan aanpassen: "Steun voor Tashi Lhunpo", moet "Steun voor Shatsa" zijn.