Europa
12 april: Salorino- Cáceres (57,3 km - 590D+)
Vandaag was een vrij gemakkelijke rit, steeds langs de N521, wat geen drukke weg is met een brede vluchtstrook voor fietsen. Afgezien van de eerste drie kilometer van de boerderij van Paulo Cristóvão naar de hoofdweg. Die compacte zandweg door uitgestrekte steeneikenboomgaarden is een waar fietsgenot!
Het landschap van de N521 was landelijk met uitgestrekte grasvlakten en hellingen. De weg ging constant op en neer, wat het vrij hoge aantal hoogtemeters verklaart.
11 april: Op weg van Castelo de Vide naar Salorino ontmoette ik Antonio Marques, die me het telefoonnummer van zijn vriend Paulo Cristóvão in Salorino gaf om me te helpen betaalbare accommodatie te vinden in dat dorp .
Toen ik in Salorino aankwam en Paulo belde, vertelde hij me dat hij een logeerkamer had waar ik mocht overnachten. Hij woont op een boerderij in de Muletas finca (landgoed), ongeveer 7 kilometer van Salorino en 3 kilometer van de hoofdweg N-521.
11 April: Op weg van Castelo de Vide naar Salorina kwam ik na ongeveer 10 kilometer bij een splitsing: ik kon ofwel via kleine maar mooie landweggetjes verder fietsen (de optie van Komoot GPS), ofwel via de N246-1 rechtstreeks naar Spanje gaan (de 'gemakkelijke weg').
31 maart - 3 april: Ribeira de Pedrulhos: bijkomen van nare hoest bij Geertje en Ernest.
Vrijdagavond kwam ik met een vreselijk jeukende keel en een droge hoest bij Geertje en Ernest aan.
Ze verwelkomden me met open armen. We hadden elkaar al een aantal jaren niet gezien. Vele jaren geleden richtten ze No Pega Mon op, een ngo die onder meer de arme eilandbewoners van de Bigajos-archipel (Guinee-Bissau) wilde helpen om zelfvoorzienend te worden en hun onderwijssysteem te verbeteren.
Na mijn winterverblijf in O Sel Ling was mijn eerste stop Granada. Een vrij grote en erg toeristische stad, dus dat werd even wennen na de rust en stilte van het Alpujarra gebergte. Ik gunde mezelf drie dagen de tijd om de stad rustig te kunnen bezoeken.
