Spanje

In Burgos, de stad van de iconische 11de-eeuwse ridder El Cid, blaast de gotische kathedraal je van je voeten. In de op een heuvel gelegen burcht leerde ik dat het leger van Napoleon er tijdens de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog vijf jaar verbleef met 20.000 manschappen en er de befaamde Britse ‘Duke of Wellington’ een nederlaag toediende.
De stad Salamanca doet haar reputatie als een van de culturele topsteden van Spanje alle eer aan. Ze overdondert je met de imposante Plaza Major, de universiteit en de vele historische gebouwen en musea. De stad is UNESCO-Werelderfgoed sinds 1986.
Françoise and Pascal fietsen met hun hond en Erwan heeft geen tent, alleen een hangmat met een tarp!
De laatste etappe in Spanje! Nog 500 km tot de Franse grens.
Cáceres: UNESCO Werelderfgoed sinds 1986 en met reden. Het oude stadscentrum is enorm goed bewaard, je stapt er enkele eeuwen terug in de tijd.

12 april: Salorino- Cáceres (57,3 km - 590D+)
Vandaag was een vrij gemakkelijke rit, steeds langs de N521, wat geen drukke weg is met een brede vluchtstrook voor fietsen. Afgezien van de eerste drie kilometer van de boerderij van Paulo Cristóvão naar de hoofdweg. Die compacte zandweg door uitgestrekte steeneikenboomgaarden is een waar fietsgenot!
Het landschap van de N521 was landelijk met uitgestrekte grasvlakten en hellingen. De weg ging constant op en neer, wat het vrij hoge aantal hoogtemeters verklaart.

11 april: Op weg van Castelo de Vide naar Salorino ontmoette ik Antonio Marques, die me het telefoonnummer van zijn vriend Paulo Cristóvão in Salorino gaf om me te helpen betaalbare accommodatie te vinden in dat dorp .
Toen ik in Salorino aankwam en Paulo belde, vertelde hij me dat hij een logeerkamer had waar ik mocht overnachten. Hij woont op een boerderij in de Muletas finca (landgoed), ongeveer 7 kilometer van Salorino en 3 kilometer van de hoofdweg N-521.

Na Lissabon nog even een blik werpen op de Atlantische Oceaan in Ericeira, uitrusten bij Geertje en Ernest in Ribeira de Pedrulhos, en van daar via de uitgestrekte Taag vallei terug richting Spanje. De wegen in Portugal zijn jammer genoeg vrij gevaarlijk en onaangepast voor fietsers.

Na mijn winterverblijf in O Sel Ling was mijn eerste stop Granada. Een vrij grote en erg toeristische stad, dus dat werd even wennen na de rust en stilte van het Alpujarra gebergte. Ik gunde mezelf drie dagen de tijd om de stad rustig te kunnen bezoeken.

7-8 maart: Sevilla
Sevilla is echt een cultureel hoogtepunt, veel van haar monumenten zijn alleen met superlatieven te beschrijven. Voor mij was het een beetje overweldigend. Blijkbaar kan ik een dergelijke culturele overbelasting niet meer goed 'verteren'.

Kathedraal en de Salvatorkerk

5 maart: wandeling in het Parque Nacional Doñana
De zoon van Manuel Ramón, mijn Warm Showers-gastheer bij wie ik drie nachten verbleef, heeft een bedrijf voor buitenactiviteiten en hij, leraar geologie en biologie, organiseert natuurwandelingen van geografisch en ecologisch belang over heel Andalusië (zie https://andaluciageographic.com/).