26 maart - Dagje Zaragoza en Goya museum
Gisteravond was ik door de pletsende regen van de camping naar de stad gefietst om nog enkele laatste aankopen in het goedkopere Spanje te doen.
Vanmorgen had ik gelukkig geen regen om naar de stad te fietsen. Ik stalde mijn fiets op de centrale Plaza del Pilar en kon meteen de majestueuze Catedral-Basilica Nuestra Señora del Pilar bezoeken. Dat bezoek duurde niet lang, ik voelde me na de talrijke kerkbezoeken van vorig jaar nog steeds oververzadigd van al dat Spaanse protserige zilver, goud en marmer.
Tegenover de basiliek bevindt zich het Goya museum, dat sprak me meer aan.
Goya leefde van 1746 tot 1828, een turbulente en duistere periode in Spanje.
De realistische statieportretten— hij toonde de edellieden niet mooier dan ze waren, zoals toen gebruikelijk was — die hij schilderde in opdracht van het Spaanse hof zijn mooi, maar dat werk sprak me niet echt aan.
Zijn grafiekreeksen, daarentegen, treffen je recht in het hart. De expressieve serie etsen over de gruwelen — begaan door beide partijen — van de Spaanse onafhankelijkheidsoorlog tegen de Fransen (1808-1804, Joseph 1 Bonaparte, broer van Napoleon) grijpt je recht naar de keel. Om veiligheidsredenen werd die reeks pas postuum, in 1863, gepubliceerd.
Ook de kritisch-satirische reeks ‘Los Caprichos’ getuigt van Goya’s humanistische verlichtingsidealen: Hij levert niet mis te verstane kritiek op de heersende Spaanse realiteit: het verpauperde en bijgelovige volk dat zwaar uitgebuit wordt door de parasiterende adel en geestelijkheid. De hypocrisie, corruptie en vadsigheid van de machthebbers. De ondergeschikte rol van de vrouw. De hardhandige opvoeding en gebrekkige scholing van kinderen…. Deze kritiek werd hem niet in dank afgenomen en toen na de oorlog het absolutistisch regime Ferdinand VII opnieuw aan de macht kwam, trok hij zich terug in ‘la Quinta del Sordo’ (de villa van de dove). Goya was door een ziekte doof geworden.
Later ging hij in vrijwillige ballingschap in Frankrijk. Hij stierf in Bordeaux.
Daarna struinde ik nog wat rond in de stad, stapte hier en daar binnen en fotografeerde wat me frappeerde of opviel.