10 aug: Berlin - Egsdorf (62,5km - 460 alti)
Terug op de fiets. Bij het zuidwaarts buiten rijden van Berlijn kreeg in nog twee ongeplande toeristische attracties cadeau: het lange, met graffiti beschilderde overblijvende gedeelte van de muur en de mooie overdekte Oberbaumbrücke.
Ik heb genoten van Berlijn. Het is een boeiende en aangename stad en ik heb er geen moment een onveilig gevoel gehad, ook niet om mijn fiets ergens te parkeren. Dat is fijn. Maar na drie dagen stad ben ik toch blij terug op de fiets te zitten.
Misschien zijn jullie het na de overdosis cultuur in Berlijn vergeten: ik fiets voor Shatsa Organisation, een bibliotheek voor Tibetaanse kinderen in Ladakh die getrokken wordt door een team begeesterde jonge Tibetanen. Zij willen ook het recht om hun eigen cultuur te beleven, hoewel China vindt van niet en dat in Tibet zelf verhindert.
Alle giften worden met veel dank aanvaard: www.reachoutforacause.org/ik-help of via een gewone bankoverschrijving op rek nr BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw ('Shatsa' in de Mededeling). Op de donatiepagina www.reachoutforacause.org/ik-help staat een foutje in, dat ik niet zelf kan aanpassen: "Steun voor Tashi Lhunpo", moet "Steun voor Shatsa" zijn.
Het fietsen vandaag was minder aangenaam, maar dat heb ik misschien aan mezelf te wijten. De route die Komoot voorstelde liep niet over de groene fietsroutes, terwijl er naast de Spree parallel een groene route liep. Ik dacht dat het een mooi jaagpad zou zijn en verplaatste de Komootroute, maar tussen de rivier en de route lag bebouwing en de fietspaden naast de baan waren weer heel hobbelig wegens boomwortels. Na een tijd schudden en schokken begonnen mijn zitbenen pijnlijk aan te voelen en mijn doos werd voos 
.
Gelukkig verliepen de laatste 15 km over een gladdere weg, maar die heuvelde dan weer wat op en neer. Maar liever dat dan een non-stop kakkewalk.
Op de camping verkoos ik een verkwikkende duik in het Schwerinermeer boven een douche. Alle verschroeide lichaamsdelen afgekoeld en 1€ uitgespaard.
11 augustus: Egsdorf - Kreblitz (43,1 km - 160 alti)
Vandaag ging ik over de 1000km streep. Eigenlijk al in Berlijn, maar de kilometers die ik daar fietste heb ik niet geregistreerd.
Verder opnieuw een geweldige fietsdag vandaag bij de Ossies. Mooie rustige wegen, meestal door verkoelende bossen, met soms stukken landbouwgebied.
Komoot gaf deze rit aan als ‘zwaar’, hoewel de afstand en het aantal hoogtemeters beperkt was. De enige zwaardere stukjes waren een vrij goede gravelweg door een bos over een drietal kilometer en één kilometer over een bospad met een slijkgedeelte. Daar ben ik afgestapt want ik had geen zin om uit te glijden en een slijkbad te nemen.
Na een 10-tal kilometers passeerde ik een vervallen steenfabriek. Er waren vroeger blijkbaar in totaal 84 steenbakkerijen in de regio Brandenburg. Sinds 2014 heeft men daar wandelroutes tussen aangelegd, het "Motzen steenbakkerij wandelpad".
Ik had vandaag de keuze tussen een camping op +40km en op 60km. Het was warm in de namiddag en ik stopte bij de eerste, Campingplatz Sonnenberg. Een fijne, heel rustige camping.
Al 1.000 km weggetrapt voor de Tibetaanse bibliotheek Shatsa Organisation in Ladakh! Dank aan al wie al een gift gedaan heeft.
Wie helpt er mee de volgende 1.000 te overbruggen? De eerstvolgende haltes zijn Dresden en Praag.
12 augustus: Kreblitz- Stauplitz (61,6 km, 430 alti)
Opnieuw heerlijk fietsen. Het was heet, maar gelukkig was ongeveer 60% van de route beschaduwd. Gemiddeld om de 5km passeerde ik een dorpje, dat op zich niets voorstelde, op de stadjes Luckau en Finsterwalde na. Maar die dorpjes bieden wel afwisseling tijdens het fietsen.
In Finsterwalde nam ik mijn laatste rustpauze op een terrasje. Net toen ik terug wilde vertrekken, kwam er een rare man op een fiets langs met een gareel op zijn rug waarop een ventilator-achtige aandrijving bevestigd was. Hij begon een hele uitleg maar sprak zo snel dat ik er niets van verstond. Jammer.
Rond 18 uur arriveerde ik op camping Grünewalder Lauch, nog op tijd om na het opstellen van mijn campement bij de laatste zonnestralen te gaan zwemmen in het meer. Dat heerlijk frisse water verwijdert alle vermoeidheid uit lijf en spieren. Zoveel aangenamer dan een douche.
Ik zit nu één etappe voor Dresden. Je vindt al mijn etappes Antwerpen - Berlijn - Dresden - Praag op: https://www.komoot.com/.../2910695/-cycling-for-shatsa
14 augustus: Grünewald - Dresden/Mockritz (70,1 km, 360 alti)
Minder mooie weg vandaag, meer naast grote banen. Onderweg passeerde ik enkele ‘sperzones’ wegens varkenspest onder wilde zwijnen. Hopelijk leidt dit niet tot massaslachtingen onder de gewone varkens, want ik passeerde hier al enkele megagrote ‘varkensfabrieken’. Wat een leven, arme sukkelaars.
Na een tiental kilometer reed ik langs de merkwaardige industriële erfgoedsite ‘Lauchhammer Biotürme’. Een dubbele reeks bakstenen torens die het enige overblijfsel zijn van een industrieel complex van ruim 120 hectare waar cokes geproduceerd werden uit bruinkool.
De cokesfabriek produceerde grote hoeveelheden fenolhoudend afvalwater dat met behulp van bacteriën biologisch behandeld en gereinigd werd in die ‘biotorens’. De torens vormen nu een uniek decor voor culturele evenementen.
Ik was vroeg vertrokken vandaag en de site was jammer genoeg nog gesloten.
Op kilometer 45 was ik in Radeburg, een middelgroot stadje. Ik vond er een rustige stadsbakkerij om iets te eten.
Daarna begon eigenlijk het zwaarste gedeelte van de rit: ongeveer 10 km non-stop vals plat klimmen, en omdat er zich aan mijn rechterzijde een donkergrijs onweer begon te vormen, stak er ook een pittige tegenwind op.
Daarop volgde een lange duik tot de brug over de Elbe in Dresden. Het onweer passeerde gelukkig langs rechts, ik bleef droog.
Campingplatz Dresden-Mockritz ligt 5 km voorbij de binnenstad. Nadat ik in het centrum wat eten had ingeslagen, keek ik op GoogleMaps of me op de andere oever ook een lange klim te wachten stond. Voornamelijk vlak, kreeg ik te lezen. Ja watte! Geen lange maar wel een vrij steile klim van gemiddeld 6 percent. Halverwege moest ik mijn benen even laten ontzuren, maar voor 17u was ik ter plaatse. Te laat om te gaan zwemmen in de openbare zwemvijver naast de camping, maar het campingzwembadje bleef tot 21u open. Weer in chloorwater, ook verfrissend, maar minder fijn dan natuurlijk water.
18 augustus: Dresden-Königstein (37,5 km - 120 alti)
Na mijn achterwaartse val over een tentharing met een verstuikte linker pols tot gevolg zag ik er tegenop om te fietsen, maar al bij al viel het nog mee. Een mens vindt snel alternatieven om die linkse niet te belasten. Alleen omhoog schakelen met mijn linker duim ging niet, ik moest het hendeltje indrukken met heel mijn hand. Gelukkig volg ik de Elb Radweg met weinig hoogteverschillen en had ik het kleinste verzet vooraan niet veel nodig.
Eerst 10 km door de voorsteden van Dresden. Het viel mij op dat hier onevenredig veel verkiezingsposters van AfD hingen. Elders waren de plekken eerlijker verdeeld onder CDU, SPD, FPD, die Grüne en die Linke. En de CP bestaat hier blijkbaar ook nog steeds.
Daarna verder over de mooie Elbe fietsroute door de Sächsische Schweiz. Het was er een fietsdrukte van jewelste.
Bij het pittoreske kuuroord Rathen stopte ik om iets te eten. Toen ik terug wilde vertrekken kreeg ik van de Duitse weerdienst een melding dat er noodweer op komst was vanaf 14u. Daarom besliste ik te stoppen bij de eerstvolgende camping, 10 km verder in Königstein. Een juiste beslissing, vrijwel onmiddellijk nadat mijn tent stond — inclusief tarp tegen de regen — brak een stevig onweer los met heftige regen en rukwinden. Al bij al was ik blij, want het fietsen gaat moeizamer met die zere poot. Misschien ligt het aan de diclophenac tabletjes die ik inneem. Ik voel me zwaarder en lomer dan normaal en viel van 15 tot 17u in een diepe comaslaap terwijl de regen op mijn tent ratelde. Niet veel gemerkt van het onweer.
19 en 20 augustus: twee dagen fietsen langs de Elbe fietsroute (Eurovelo 7): Königstein- Decin (30,5 km-100 alti) en Decin-Litomerice (51,8 km - 360 alti)
Na het onweer in Königstein zondagmiddag bleef het tot vroeg in de ochtend mild verder regenen. Goed voor de natuur. Toch kon ik met droge tent vertrekken dankzij een pittig briesje dat was opgestoken na de regen.
De verstuikte pols begon na een poos op de fiets meer pijn te doen vanwege het schokken. Daarom stopte ik al in Decin. Niet forceren.
Het enige vermeldenswaardige feit vandaag, buiten de mooie Elbe panorama’s, was het passeren van de Duits-Tsjechische grens. En de vriendelijkheid en ongedwongenheid van het Tsjechische campingpersoneel: zet je maar waar je wil; neem maar elektriciteit aan een van de palen, de campingbistro die vrij laat open blijft…. In Duitsland was dat anders.
Dinsdag wilde ik een zeventiger fietsen en dat leek aanvankelijk te lukken, maar na kilometer 35 werd het fietspad heuveliger en hobbeliger met regelmatig stukken stenige gravel. Weer niet goed voor de pols, die begon op te spelen. Ik stopte bij een camping aan kilometer 50.
Bij het dorp Strekov Hrad was een groot sluizencomplex waar de Eurovelo fietsers over een trap gestuurd werden. Met een koersfiets, OK, maar met een bepakte touringfiets? Gelukkig had een Nederlands fietskoppel in Dresden me ingefluisterd dat je erom heen kon door 300 meter de autobaan te volgen. Een nuttige raad die ik volgde.
Verder was het enige vermeldenswaardige feit deze rit mijn ontmoeting bij een eettent onderweg met een +80-jarge Nederlandse solo lange-afstandsfietser, maar over hem ga ik een apart berichtje schrijven.
Tot dusver bevalt Tsjechië me heel erg: vriendelijke mensen die doorgaans redelijk Engels praten (beter dan Duitsers) en ongedwongen in de omgang. Veel goedkoper. Voor de prijs van één Duitse pint heb je er hier een snack bij. En de twee campings die ik aandeed hebben een uitgeruste kampeerderskeuken met koelkast. Wat mij betreft een terugkomer, maar eerst nog even verder aankijken.
Morgen zou ik een zeventiger moeten afhaspelen met 450 hoogtemeters. Ik heb de Praagse camping waar ik gereserveerd heb alvast verwittigd dat dit misschien niet gaat lukken. Maar ik hoop van wel. Hoogtemeters moeten gaan want mijn benen zijn OK. En de route is voornamelijk asfalt, goed voor de pols.
Trouwens: vandaag kwamen mijn knokkels al terug tevoorschijn. Gisteren zaten die nog verborgen onder een poezelig babykussentje. Morgen zal het waarschijnlijk weer wat beter zijn.
21 augustus: Litomerice - Praag (72 km - 430 alti)
Ik was niet zeker of ik de 70km naar Praag ging halen vandaag, na de slechte cafeïne slaap en de pijnlijke pols.
Maar alle factoren die bepalend zijn bij een fietsrit zaten mee: minder warm, een pittige windje dat uit de juiste richting blies, een vlakke start om op te warmen vooraleer de heuvels er aan kwamen, benen die de job nog steeds willen klaren en een pols die opnieuw beter was dan gisteren. Ik krijg nu mijn vingers zonder pijn van het handvat over de rem geheven. Daarvoor moest ik gisteren mijn hand nog opheffen.
De route was minder mooi: twee mooie stukjes naast de Elbe en eentje naast de Moldau, met daartussen twee ‘shortcuts telkens over een pittige heuvel, gewoon naast een autoweg zonder fietspad. Maar het ging. Raar, wanneer ik nu een hoogteverschil van 400 moet overbruggen, heb ik het gevoel dat ik mijn benen nog maar eens extra moet insmeren, en in midden-Frankrijk en Spanje vorig jaar waren dat de lichtere ritten…. En toen reed ik nog met een minder geschikte fiets dan nu. Het zit allemaal in het hoofd, we twijfelen te veel. Om Nike te citeren: Just do it. Ik zou wat voorzichtiger zeggen: just try it, maar zelfs dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Aan het begin van de tweede klim, bij het dorp Máslovice, passeerde ik het museum van Julus Gregr (1831-1896), een Tsjechische politicus en journalist die beroemd werd als oprichter en eigenaar van de belangrijkste Tsjechische krant van de 19e eeuw: Národní listú. En ook een vrij progressief politicus voor die tijd met betrekking tot de maatschappelijke rol van clerus en adel.
Ik arriveerde in Praag vanop een heuvel aan de overzijde van de oude stad en kreeg al meteen een prachtig panorama cadeau. Wat een overweldigende stad.
Helemaal op het einde van de rit toch nog een minpuntje. Om in Praag op het schiereilandje te geraken waar de camping gevestigd is, moest ik een miniveertje nemen. Het aanlegsteigertje was enkel te bereiken via een betonnen trap met enkele hoge treden. Daardoor moest ik alle fietstassen afnemen en het hele zootje en de fiets apart naar beneden dragen, en daarna op het veer. Daarbovenop was de veerman onvriendelijk en ongeduldig. Gelukkig was er een lieve Nederlandse man met vier jonge kinderen die hierbij hielp, maar toch voelde ik bij deze manipulaties enkele keren scherpe pijnscheuten in mijn pols. Een beetje terug naar af: enkele uren later was hij inderdaad opnieuw wat dikker. Een stap voorwaarts en een halve achterwaarts vandaag. Morgen terug beter: uitslapen en fietsrust in Praag.
Ik fiets voor de Tibetaanse Shatsa Organisation bibliotheek in Ladakh.
Alle giften groot en klein zijn welkom op rekeningnummer BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw ('Shatsa' in de Mededeling). Via de donatiepagina www.reachoutforacause.org/ik-help kan ook, maar daar staat een foutje in, dat ik niet zelf kan aanpassen: "Steun voor Tashi Lhunpo", moet "Steun voor Shatsa" zijn.
Alle foto's route Berlin-Praag