14 maart: Playa Taray- Tavira (Portugal)(47,7 km - 330 D+)
Ik verliet de camping rond 10:30 en ging eerst naar een fietsenwinkel in Isla Cristina om mijn remblokken te laten vervangen. Net nadat ik de winkel was binnengekomen, kwam er een koppel binnen. Ze vroegen waar ik vandaan kwam. Ze kwamen ook uit de provincie Antwerpen, meer bepaald Sint-Antonius Zoersel, waar ook mijn vriendin Els Van Vlimmeren woont. Ze hebben twee honden en kennen Els goed omdat ze hun honden in hetzelfde bos uitlaten. Wat een toeval om elkaar te ontmoeten in een piepklein fietswinkeltje meer dan 2.000 km van huis!
Na Isla Cristina fietste ik via de Via verde litoral naar Ayamonte, door uitgestrekte ‘salinas’ (zoutvelden). In Ayamonte moest ik een veerboot nemen om de rivier de Guadiana over te steken, die de grens vormt met Portugal.
De veerboot meerde aan bij de Portugese kustplaats Villa Real de Santo Antonio. Ik vervolgde mijn weg via de Eurovelo kustroute door uitgestrekte duinen en dennenbossen. Wat mij direct opviel was de afwezigheid van zwerfvuil langs het fietspad. In Spanje zie je overal zwerfafval, soms zelfs langs wandelpaden in natuurgebieden zoals het Doñanapark. De Portugezen lijken milieuvriendelijker te zijn.
Een ander positief verschil dat ik heb opgemerkt, is dat ze in tavernes of bars minder luid en lawaaierig zijn dan de Spanjaarden. Een echte opluchting.
Rond 17:30 kwam ik aan bij de Pousada de Juventude van Tavira, waar het personeel uiterst behulpzaam en vriendelijk was.
Dit was pas mijn allereerste dag in Portugal. Laten we hopen dat de aangename sfeer zo blijft.
15 maart: Tavira - Santa Barbara de Nexe (33 km -370D+)
Margareta en Etienne, een koppel uit Antwerpen dat vorig jaar naar de Algarve verhuisde, hadden me uitgenodigd in hun huis in Santa Barbara de Nexe, een klein dorpje op zo'n 30 km van Tavira. Ze verwachtten me rond 17u, dus 's ochtends had ik tijd om door Tavira te slenteren.
Ik liep door de goed onderhouden botanische tuin van de oude kerk van São Francisco. De kerk zelf was gesloten. Daarna beklom ik de trap naar boven naar het kasteel, waarvan eigenlijk nog maar een paar versterkte muren over zijn die een gezellige tuin omringen.
Naast het kasteel zag ik de hoofdkerk van Santa Maria do Castelo, die in de 13e eeuw werd gesticht op de plaats van een voormalige moskee. Het werd herbouwd in de 18e eeuw nadat het ernstig beschadigd raakte tijdens de aardbeving van Lissabon in 1755. Op dit moment was een groep mensen bezig met het restaureren van enkele beelden en kunstwerken, waaronder een enorm schilderij van het Laatste Avondmaal. Het hoofdaltaar is een van de weinige voorbeelden in Portugal van de trompe l'oeil-schildertechniek.
Ik heb een paar foto's gemaakt, waaronder een van de heilige Antonius, die ik zo vaak in Franse kerken heb ontmoet.
Ik hield ook van de Romeinse brug en het oude centrum van Tavira met de vele kleurrijke achterafstraatjes.
Na een lichte lunch haalde ik mijn fiets op bij de jeugdherberg en vertrok naar Santa Barbara.
18 maart: Santa Barbara de Nexe - Armação de Pêra (47 km - 430D+)
Zaterdag rond 11 uur, na afscheid te hebben genomen van Margareta en Etienne, verliet ik Casa Allegre.
De eerste kilometers gingen vlot over kleine provinciale weggetjes, maar ineens liep de weg uit op een hele slechte zandweg met grote stenen en diepe groeven die steil opliep tot aan een spoorbaan. Met mijn volgepakte fiets kon ik die zandweg niet op fietsen, tenzij ik mijn bagage van mijn fiets haalde, die eerst naar boven droeg en daarna de fiets.
Voordat ik daaraan begon, ben ik eerst te voet gaan kijken hoe lang de zandweg nog was. Hij liep zo ver als ik kon kijken langs het spoor. Daarom besloot ik Komoot niet te volgen en een alternatieve weg te zoeken.
Dit was echter niet evident.
Op een kruispunt kon ik niet rechtsaf omdat de weg die ik moest nemen ondertunneld was. Ik moest een omweg maken via binnenweggetjes, maar daar werd mijn route ineens door de spoorweg onderbroken. Er was een kleine oversteekplaats over de sporen voor voetgangers, maar die was te moeilijk met een zware volgepakte fiets. Gelukkig hielp een jongen me de fiets over de sporen te hijsen.
Uiteindelijk kwam ik weer op de hoofdweg en vanaf daar kwam ik geen problemen meer tegen tot de Camping Canelas in Armação de Pêra.
19 maart: Armação de Pêra - Lagos (44 km - 380D+)
Op het strand van Armação zouden vissershutten staan. Aangezien ik op Camping Canelas nog tot 19u kon blijven, besloot ik om voor het afbreken van mijn tent naar het strand te fietsen.
Ik heb de hutten tussen alle toeristische infrastructuur op het strand echter niet opgemerkt.
Rond 13u vertrok ik richting Lagos. Het eerste deel van de route volgde ik een piepklein, provinciaal weggetje met heel steile hellingen.
Eenmaal voorbij het dorpje Porches had ik genoeg van het zware klimwerk en volgde ik de N125 voor zo'n 20 km, waarmee ik veel tijd won. Door die weg te nemen kon ik via twee bruggen de brede rivier Arade vol moerassen oversteken, die de Komoot-route omsingelde via de stad Portimão.
Voorbij Portimão volgde ik opnieuw de moeilijkere provinciale wegen tot aan Lagos.
20 maart: werk/rustdag in Lagos
Vanochtend heb ik de lay-out gemaakt van de volgende Reach Out nieuwsbrief, die dinsdagmiddag naar Nederlandstalige lezers wordt gestuurd. De Engelse versie volgt nog.
Wie deze wil ontvangen, kan zich aanmelden op de website www.reachoutforacause.org.
's namiddags ben ik gaan wandelen op de ruige kliffen ten zuiden van Lagos. De oceaan heeft een indrukwekkende kustlijn gevormd door 50 meter hoge kliffen van kalksteen uit het Mioceen.
Bij terugkomst in de stad zag ik een straatkunstwerk van Daan Botlek, een naam die me bekend in de oren klonk. Hij is een kunstenaar uit Rotterdam (www.daanbotlek.com)
21 maart: Lagos - Vila do Bispo (27,5 km - 420D+)
Ik had gepland om vandaag naar Sagres te gaan, een dorp in het uiterste zuidwesten van Portugal. Maar door twee hellingen van 20% ben ik in Vila do Bispo gestopt, 10 km ten noorden van Sagres. Als ik zuidwaarts naar Sagres zou fietsen, dan moest ik de volgende dag langs dezelfde weg terug fietsen.
Ik volgde Eurovelo 1 en in tegenstelling tot de bewering van Eurovelo dat alle routes haalbaar zijn voor elke gemiddelde fietser, waren die twee steile hellingen van 20%, net voor en na het dorp Salema, onmogelijk op te fietsen. Zelfs mijn fiets die heuvels opduwen was te zwaar. Ik moest elke 20 meter halthouden en rusten.
Na de tweede moordende fietshellingen van Salema naar Figuera zat ik dicht bij de N-125 en heb ik me afgemeld voor Eurovelo 1. De hellingen van de N-125 zijn voor mij tot nu toe altijd haalbaar geweest. Dat was nu ook weer het geval, wat een ware fietsopluchting was na het fietsen op Eurovelo.
Fietsen is hier moeilijk, maar zoals de foto's laten zien, is het landschap groener en mooier dan in het oosten van Portugal. Het doet me een beetje aan Ierland denken.
Morgen blijf ik op de N-wegen en hopelijk ga ik dan wat sneller vooruit.
22 maart: Vila do Bispo - Odeceixe (52 km - 550D+)
Hoera! Vandaag had ik eindelijk een fietsrit zonder mijn fiets bergop te moeten duwen! De eerste 15 km naar Carrapateira over de rustige, licht golvende N268 waren zeer comfortabel. Het landschap op dat stuk was fantastisch: groene heuvels met veel bloemen, mediterrane pijnbomen en af en toe uitzicht op de oceaan.
In Carrapateira zat ik op een bankje een appel te eten toen Chris uit Wales me passeerde met een gele fiets die er als de mannelijke wederhelft van mijn fiets uitzag, inclusief de gele fietstassen. Zo'n toeval verdiende een foto!
Na het volgende dorp Bordeira kwam een lange klim gevolgd door een zachte afdaling van 10 km naar Aljezur, waar ik op een terrasje een soepje ging eten. Ik had mijn fiets tegen een bankje gezet in een klein parkje aan de overkant van het terras. Hoewel er veel andere bankjes vrij waren, zette een man zich neer vlak naast de bagage op mijn fiets. Hij maakte me achterdochtig. Ik was bang dat hij zou wachten tot ik naar binnen zou gaan om zijn slag te slaan. Uit voorzorg ben ik mijn fiets gaan verzetten voordat ik naar het toilet ging. Toen ik terugkwam zat de man nog steeds op de bank, dus ik denk dat mijn vermoeden ongegrond was. Mijn excuses.
Van Aljezur naar Odeceixe volgde ik de N-120. Het landschap was hier eentoniger. Eerst een klim van 20 minuten en dan 12 km over een plateau gevolgd door een vrij steile afdaling naar Odeceixe.
Ondanks wat tegenwind een gezellige fietsdag.
23 maart: Odeceixe - Porto Covo (57,5 km - 510D+)
Hoeveel toeval kan er zijn? Wie kwam er de heuvel op gefietst toen ik op het punt stond om camping São Miguel te verlaten? Juist, Chris de Welshman met zijn gele fiets!
Wederom was het een vlotte fietsdag vandaag zonder afstappen om m'n fiets bergop te duwen. De eerste 20 km waren wat moeilijk met enkele lange klimpartijen, maar daarna werd de weg erg vlak met af en toe een flauwe helling. Het trappen kostte me vandaag veel minder moeite, ik ging vrij snel vooruit.
Rond de middag werd de zon gesluierd door hoge wolken. Tegen de avond stapelden zich wat donkere wolken op, maar het bleef droog. Het landschap was nog steeds heel groen. Net als in Zuid-Spanje zag ik vandaag talloze ooievaars. Langs de M502 staat op bijna elke hoogspanningsmast een ooievaarsnest.
Het uitzicht vanaf de brug over de rivier de Mira bij Vila Nova de Milfontes was geweldig.
Rond 16:30 kwam ik aan op de camping van Porto Covo, vroeg genoeg om nog even in het dorp en op het strand te gaan wandelen. Ik dacht dat er een zandstrand zou zijn en had een handdoek meegenomen om wat yoga-oefeningen te doen, maar de kust is hier rotsachtig en de zee was behoorlijk woest, met golven van 3 meter hoog. Indrukwekkend.
Porto Covo is een rustig dorp, niet te vergelijken met de zeer drukke Spaanse kustplaatsen.
24 maart: Porto Covo - Lagoa de Santo André (44,1 km - 330D+)
Vandaag had ik een kortere rit gepland omdat er tussen Porto Covo en Lissabon maar één camping is. Ik heb me vanochtend dus niet gehaast en een leuk gesprek gehad met Mark, een Ierse fietser die een jaar op fietsreis is. Hij kwam langs de weg die ik nu neem om naar het noorden te gaan, dus hij kon me heel wat nuttige informatie geven.
Tot aan Sines was het een prachtige route langs de Atlantische kust. Hoewel de weg vlak was, vorderde ik heel langzaam omdat ik op bijna elke parkeerplaats stopte om naar de oceaan en zijn kolkende golven te kijken. Prachtige zeegezichten langs deze weg!
Voorbij Sines volgde ik een parallelweg langs de snelweg door een uitgestrekt dennenbos. Het landschap deed me denken aan de Landes in Frankrijk.
Voordat ik de Camping Lagoa de Santo André bereikte, die aan de oever van een grote lagune ligt, moest ik een zandpad van 2 km nemen dat te zanderig was voor mijn fiets. Dus eindigde ik mijn tocht met een wandel-fietstocht van 2 km.
Nadat ik mijn tent had opgezet, was ik getuige van een prachtige zonsondergang boven de lagune.
Vandaag ben ik over de 4000km gegaan. Hoeveel nog te gaan tot Antwerpen, België?
25 maart: Lagoa de San Andrés-Setubal
Ik had gisteren perfect de 2 km wandel-fiets-zandweg kunnen vermijden. Slechts een paar honderd meter verder was een geasfalteerde parallelweg. De GPS, GoogleMaps deze keer, heeft me weer eens beetgenomen door me via een wandel-GR te sturen.
Hoe dan ook, vanmorgen kon ik meteen beginnen fietsen zonder eerst te moeten stappen. Ongeveer 40 km via een rechte, licht glooiende rustige weg door een uitgestrekt bos. Een eentonige weg met weinig visuele input. Het was Zen fietsen.
De laatste 9 km naar de veerboot over de monding van de Sado naar Setúbal gingen langs een smalle landstrook met de Atlantische Oceaan aan de linkerkant en de Sado-monding aan de rechterkant. De veerboot kost € 5,60 en duurt 25 minuten. De laatste 6 km van deze rit heb ik dus vals gespeeld.
Halverwege de boottocht konden we dolfijnen zien, maar alleen hun rugvinnen kwamen boven het water uit.
26 maart: Setúbal -Lissabon (43,3 km - 370d+):
Gisteravond na het diner slenterde ik rond in het oude stadscentrum van Setúbal en maakte een foto van de prachtige kerk Santa María da Graça.
Om vandaag zondag naar Lissabon te gaan, moest ik eerst een heuvel oversteken en vervolgens een veerboot nemen die de Taag oversteekt. Verschillende routes waren mogelijk. Cristina, de receptioniste van het Dayoff-hostel waar ik voor de nacht verbleef, adviseerde me om de Taag over te steken via Montijo. Dit traject omvat een relatief clemente 250-meter klim naar Palmela en vervolgens voornamelijk bergaf via Pinhal Novo naar de veerboot in Montijo.
Zoals verwacht in een voorstedelijk gebied, was het een drukke route met veel verkeer, maar Portugese bestuurders waren beleefd op deze route en lieten voldoende ruimte over wanneer ze voorbij reden.
In Pinhal Novo dronk ik een koffie en controleerde ik de route opnieuw. Komoot ging rechtstreeks naar de veerboot in Montijo om de Taag over te steken naar Lissabon, maar volgens GoogleMaps was er helemaal geen veerboot in Montijo! GoogleMaps stuurde me helemaal terug naar Almada, een omweg van 44 km. Voo de zekerheid heb ik het dubbel gecontroleerd met de serveerster en twee andere klanten in het café. Die bevestigden dat er wel degelijk een veerboot vanuit Montijo vertrok. Niet al te zeker of het de juiste beslissing was, vertrok ik voor de laatste 9 km naar Montijo. Gelukkig was er een uitstekend fietspad naast de N252!
De veerbootterminal lag een paar kilometer voorbij de stad en ik vroeg opnieuw aan enkele voetgangers of er een veerboot was. Ze bevestigden van wel, maar zeiden dat de veerboten in staking waren vandaag! Ik controleerde op internet, maar zag geen waarschuwingen over een staking en ging door naar de terminal. Ik had geluk: de veerboot vertrok zoals gepland op 16 uur. Veel drukte om niets….
Waarschijnlijk is de verwarring met GoogleMaps te wijten aan het feit dat het een voetgangershuttle is, maar tot mijn grote opluchting waren fietsen toegestaan. Een ticket kost slechts 3,5 € en de reis duurt 25 minuten.
Toen ik uit de shuttle stapte in Cais Do Sodré, direct in het stadscentrum van Lissabon, was ik een beetje overweldigd door de menigte mensen die langs de kades van de Taag slenterden. De drukte maakte het onmogelijk om te fietsen, ik moest de hele weg lopen naar het hostel dat ik geboekt had.
China verwoest de Tibetaanse cultuur en traditie in Tibet. Die kan enkel overleven via Tibetaanse kloosters in het buitenland. Ik fiets voor het Tashi Lhunpo klooster in Bylakuppe, India. Help de Tibetanen in ballingschap hun bedreigde cultuur te bewaren met een gift via de donatiepagina https://www.reachoutforacause.org/ik-help of via een gewone bankoverschrijving op rek nr BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw met vermelding 'Tibet'
Dank - Thuk ye she
Alle #cyclingfortibet etappes tot vandaag: https://www.komoot.nl/.../-cycling-for-tibet-summer-2022
#cyclingforTibet #KeepTibetCultureAlive #reachoutforTibet #humanrightsforall #SaveTibet #FreeTibet
Klik op een van onderstaande links voor meer info:
International Campaign for Tibet Europe - Freedom for Tibet - Campaign for Tibet - International Campaign for Tibet Deutschland e.V. - Lights on Tibet - TibetNews - Free Tibet - Tibetan Community in Belgium - Reach Out for a Cause