27 - 29 maart: Verblijf in Lissabon
Een paar dagen cultuur opsnuiven in Lissabon.
27 maart: Dag 1 Lissabon
Vandaag heb ik het rustig aan gedaan. Ik ging naar het toerismekantoor en kocht een stadspas voor 48 uur die ik morgen zal activeren.
Voor de rest slenterde ik rond in de wijk Baixa, nam een kijkje in de hal van de zuidoostelijke rivierterminal, waar acht bedrijven riviertochten op de Taag aanboden. De hal was charmant: elk loket was versierd met een groot keramisch wapen van een Portugese stad. Het gebouw herbergt ook het Centro Tejo, een multimediapresentatie van de rivier en haar omgeving.
Vervolgens liep ik naar het noorden naar het Rossio plein en naar de Avenida da Liberdade. Het treinstation van Rossio is een prachtig gebouw in neomanuelstijl, die is afgeleid van de laatgotische manuelstijl.
Wat me opviel is het grote aantal verlaten en vervallen huizen in de stad, zelfs op de prestigieuze Avenida da Liberdade waar alle dure merkwinkels geconcentreerd waren. Op internet las ik dat er 48.000 leegstaande woningen in de stad zijn. Jonge gezinnen trekken weg uit de binnenstad omdat er in de oude stad niet genoeg voorzieningen zoals scholen en kinderopvang voor hen zijn.
Lissabon is een forensenstad: elke dag komen er 400.000 auto's de stad binnen, terwijl er slechts 160.000 auto's met een Lissabon-kenteken zijn (cijfers 2010).
Na het eten bij Os Tibetanos Restaurante (zie ook link op Facebook) liep ik terug langs de andere kant van de brede Avenida da Liberdade en maakte een foto van het prachtig verlichte Eden Teatro, wat nu een luxe hotel is.
28 maart: Lissabon dag 2
De Santa Justa-lift ligt net om de hoek van mijn hostel, dus ik besloot mijn tour te beginnen bij het Carmo-klooster (1389) en het archeologisch museum, dat zich direct bij de uitgang van de lift bevindt. Er stond een behoorlijke rij te wachten bij de ingang van de lift. Slechts één van de twee hutten werkte.
De kerk van het klooster verloor zijn dak tijdens de aardbeving van 1755 en werd niet herbouwd vanwege het uitsterven van religieuze ordes in Portugal in 1834.
In 1864 huisvestte het klooster de vereniging van burgerlijke architecten en archeologen, die er een museum van maakten, het eerste archeologische museum van het land. De collectie omvat ook artefacten uit de neolithische en Romeinse periode, evenals een precolumbiaanse kunstcollectie.
Op weg naar mijn tweede stop, het Chiada Nationaal Museum voor Hedendaagse Kunst (MNAC), nam ik een kijkje in de Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van de Martelaren.
Het MNAC bezit veel werk van de Portugese kunstenaar Veloso Salgado (1864-1945), die ook in Bretagne (Frankrijk) woonde en schilderde.
Er was ook een tijdelijke tentoonstelling van het werk van Nikias Skapinakis, een hedendaagse Portugese kunstenaar van Griekse afkomst (1931-2020). Zijn werk is zeer levendig en kleurrijk.
Na MNAC liep ik naar de kathedraal van Lissabon, waar ik niets bijzonders over te vertellen heb, en naar het kasteel van São Jorge. Het kasteel zoals het nu is dateert uit de 13e eeuw, na de herovering van Lissabon op de moslims. Maar ook archeologische voorwerpen uit de Romeinse en islamitische tijd werden op de site gevonden. Het kasteel ligt bovenop een heuvel en biedt rondom prachtige panoramische uitzichten. Het terrein wordt bewoond door een kolonie pauwen.
Op weg naar het kasteel kwam ik de ruïnes van een Romeins theater tegen.
Ik heb trouwens geen geld gespaard met de Lissabon city card die ik gisteren heb gekocht, iets wat ik bijna nooit doe. Het werd alleen geaccepteerd in de Santa Lucia-lift en de MNAC. Op de andere sites kreeg ik 20% korting behalve op het kasteel, waar ik de volledige prijs van 15€ moest betalen. De kaart is ook geldig op alle bussen, trams en het metronetwerk, maar na lang wachten op de beroemde tram 28 besloot ik dat lopen sneller zou gaan. Afgezien van de metro deelt het openbaar vervoer de wegen met auto's en kan het in de file komen te staan.
29 maart: Lissabon dag 3
Toen ik mijn dagrugzak klaarmaakte voor een bezoek aan Belém, merkte ik dat mijn powerbank verdwenen was. Normaal gezien stopte ik hem altijd diep in mijn rugzak met eten en andere spullen er bovenop, maar de dag ervoor had ik hem gebruikt om mijn telefoon op te laden, vlak voor mijn bezoek aan het kasteel van San Jorge. Daardoor zat de powerbank bovenop de rest van mijn spullen, vlak onder de ritssluiting. Waarschijnlijk gebeurde het in de wachtrij van het kasteel of later in de supermarkt, maar ik heb echter niet gevoeld dat iemand met de rits zat te knoeien... Goede les voor de toekomst.
Gelukkig was er een FNAC om de hoek van mijn hostel, waar ik een nieuwe powerbank kocht. Ik kan niet zonder omdat ik mijn telefoon overdag nodig heb om met de GPS te navigeren.
Ik nam een tram naar Belém, een rit van 30 minuten, en ging eerst naar de iconische Torre Belém voor de traditionele foto. Vandaar wandelde ik via de kaai van de Tejo terug naar het Cultureel Centrum van Belém (CCB), met de beroemde Berardo hedendaagse kunstcollectie, het Jerónimo-klooster en de kerk.
Onderweg passeerde ik het vliegtuig dat in 1922 de eerste transatlantische vlucht naar Brazilië maakte.
Ik had geluk: ik kwam ook een kunstgalerie tegen die een interessante tentoonstelling organiseerde: Black Skin, White Masks: The Black Body in Presence. Maatschappijkritische multimedia- en performancekunst van gekleurde kunstenaars die in hun werk onderzoek doen naar het lichaam als producent van betekenis.
De Berardo-collectie is een chronologische wandeling door de geschiedenis van de beeldende kunst, beginnend in het begin van de 20e eeuw met het kubisme en eindigend met het conceptualisme, fluxus, group zero etc. Zowel in Europa als in de VS. De collectie omvatte ook werken van de Belgische kunstenaars René Braem (Modernisme) en Victor Servranckx (Constructivisme), Georges Van Tongerloo (De Stijl) en Pol Bury (Kinetic en Opt Art).
Na deze tijdrovende tentoonstelling had ik nog net genoeg tijd om door het Jerónimo-klooster en de kerk te lopen. Het lichaam van de beroemde dichter Fernando Pessoa werd 50 jaar na zijn overlijden in het klooster begraven. En het graf van Vasco da Gama, die in 1498 de vaarroute naar India ontdekte, bevindt zich sinds 1894 in de kerk.
Deze bezoeken vermoeiden me een beetje en toen ik door een park terugliep naar de bushalte, volgde ik het voorbeeld van de vele mensen die op het gras lagen en ben er ook voor meer dan een half uur gaan liggen.
Terug in Lissabon, op weg naar een vegetarisch restaurant, vond ik de bedrijvige 'Time Out'-markt, een grote hangar met rondom rond tal van voortreffelijke eetkraampjes en in het midden lange tafels om te socializen. Het leek echt de place to be te zijn. Centraal in het midden van de ruimte waren enkele mensen aan het dansen. In een van de hoeken waren deelnemers van de 'Time Out Academia' een exotisch gerecht aan het koken. Leuk concept: voor 25€ worden de deelnemers door een kok en zijn assistent geholpen om hun eigen gerecht te bereiden.
China verwoest de Tibetaanse cultuur en traditie in Tibet. Die kan enkel overleven via Tibetaanse kloosters in het buitenland. Ik fiets voor het Tashi Lhunpo klooster in Bylakuppe, India. Help de Tibetanen in ballingschap hun bedreigde cultuur te bewaren met een gift via de donatiepagina https://www.reachoutforacause.org/ik-help of via een gewone bankoverschrijving op rek nr BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw met vermelding 'Tibet'
Dank - Thuk ye she
Alle #cyclingfortibet etappes tot vandaag: https://www.komoot.nl/.../-cycling-for-tibet-summer-2022
#cyclingforTibet #KeepTibetCultureAlive #reachoutforTibet #humanrightsforall #SaveTibet #FreeTibet
Klik op een van onderstaande links voor meer info:
International Campaign for Tibet Europe - Freedom for Tibet - Campaign for Tibet - International Campaign for Tibet Deutschland e.V. - Lights on Tibet - TibetNews - Free Tibet - Tibetan Community in Belgium - Reach Out for a Cause