Via Skaland - Sinnøvjordvegen (Kvaloya) - Tromsø - Ramsfordmoen motorstadion - Djupvik - Kvænangsfjellet - Eidsnes - Alta - Aisaroaivi - Indre Nordmanseth
Zaterdag 21 juli: Andenes -> Gryllefjord (per veer, eiland Senja) - Skaland (41 km)
Zaterdagochtend was het open weer in Andenes. Tegen de middag reden we naar de ferryhaven en plaatsten de camper al in de wachtrij. Daarna hadden we nog een uurtje tijd om even te voet het dorp in te trekken. Rond 13 uur vertrok de ferry naar Gryllefjord op het eiland Senja, een tocht van 1u40. Senja is een veel ruiger eiland dan de Lofoten en Vesteralen. De bergen zijn hoger en scherper en ze dalen rechtstreeks neer in de fjord. Daardoor is het fietstraject opnieuw bezaaid met korte klimmeltjes over 'bergwortels'.
Na ongeveer 20 km volgt de Euroveloroute de FV862, een kleinere en rustige weg met een verhakkeld wegdek. Die route ving al meteen aan met een klim van 300 hoogtemeters en een stijgingsgraad van 8% over 3.8 km. Een tandenknarser. Bovendien begon het halverwege nog stevig te regenen, wat me niet bepaald deed uitkijken naar de al even steile afdaling voorbij de pas....
De afdaling begon door een slecht verlichte tunnel van 1,8 km. Gelukkig had ik mijn Petzl hoofdlampje opgezet, waardoor ik toch een aantal meters voor mij de staat van het wegdek kon zien. Bij het verlaten van de tunnel dampten mijn brilglazen meteen helemaal dicht omdat het buiten enkele graden warmer was dan in de tunnel. Niet bepaald prettig....
Voorbij de pas zag ik dat de hemel boven de zee nog open en blauw was. Die ontmoeting van mist, wolken en bergen enerzijds en de blauwe zee anderzijds leverde heel speciale lichteffecten op boven de fjord. Na de vrij lange afdaling was ik helemaal afgekoeld en blij dat ik beneden terug mocht beginnen trappen om op te warmen.
Ondertussen zat Els voorop om een overnachtingsplaats te zoeken. Die vond ze 2 km buiten het traject, bij het vissershaventje van het dorpje Skaland. Toen ze op mij zat te wachten, zag ze plots een school dolfijnen passeren in de fjord. Spectaculair! Kort daarna zagen we ook nog een zeehondje en een ander zwemmend dier dat eerder op een otter geleek. Het had alleszins een lange smalle staart, dus het was zeker geen zeehond.
Het warme licht van de ondertussen al laag gezakte zon produceerde heel mooie lichteffecten op het haventje in de voorgrond en de donkergroene bergen op de achtergrond. Ondertussen is het middernacht, en zit alles potdicht in de mist. De gratis natuurcinema is gedaan...
Zondag 22 juli: Skaland - Sinnøvjordvegen (eiland Kvaløya) (65 km)
Zondag was geen fotogenieke dag wegens laaghangende nevels. Het traject startte met een klim naar een tunnel en volgde daarna de oever van de fjord, evenwel met veel korte klimmetjes over 'bergwortels'. In totaal een tunnel of vijf op deze etappe. 15 km voor Botnhamn (ferry) een milde pas met een klim van 7% over 1 km. Ferry Botnhamn - Brensholmen. Na Brensholmen verder langs de oever van een lange zich smal vertakkende fjord met bergwortelklimmetjes tot aan een rustig slaapstrandje aan het uiteinde van de fjord, met uitzicht op het water en in het gezelschap van onze vriendinnetjes de muggen.
Maandag 23 juli: van Sinnøvjordvegen naar Tromsø (41 km)
Regenachtig in de ochtend, maar toch de laatste 33km tot Tromsø droog kunnen afleggen. Onderweg op een drukke toegangsweg naar de stad op het fietspad mijn eerste rendier tegengekomen. Daarna wandelde het doodgemoedereerd een woonwijk in.
Woensdag 25 juli: Tromsø - Ramsfjordmoen Motorstadion - Djupvik (64 km)
Maandagavond overnachtten we op een dag-en-nachtparkeerplaats in het centrum van Tromsø zodat ik dinsdagochtend meteen naar de bibliotheek kon om een nieuwsbrief te schrijven. De Noorse bibliotheken zijn heel goed uitgerust, met koffie- en drankautomaten, voldoende zit- en werkruimte, en bovendien een super vriendelijk en behulpzaam onthaal.
Voordat ik doorreed in Tromsø achtte ik het raadzaam eerst langs een fietsatelier te gaan omdat ik soms door mijn versnellingen trapte. Een local had me aangeraden naar de Basecamp cycle and ski shop te gaan. De eigenaar liet me zien dat de tandjes van de bladen die ik het meest gebruik compleet versleten waren. De twee versnellingsblokken en de ketting moesten vervangen worden. Een stuk had hij niet in huis, dus hij sprong op zijn motorfiets en ging het halen en een magazijn aan de rand van de stad. Wat een dienstverlening! Tegen 18 uur was alles klaar en kon ik vertrekken met perfect functionerende versnellingen. Wat een opluchting na al de miserie die ik de voorbije weken had gehad.
Omdat het al zo laat was geworden, reed ik maar 33 km en overnachtten we in een brede vallei nabij een motorbike stadion dat de Basecamp man had aangeraden als een rustige en veilige kampplaats.
Woensdagochtend begon zonnig met een stevig windje. De eerste 22 km volgde ik verder de vallei tot Breivikseidet, waar we de ferry naar Svensby moesten nemen. In Svensby begon het te gieten, dus ik kwam doornat aan in Lyngsidet, zo'n 23 km verder, waar we de ferry naar Olderdalen moesten nemen. Tegen dat we daar aankwamen was het gelukkig opgehouden met regenen en kon ik de laatste 20 km droog afleggen.
Door laaghangende wolken zijn de meeste foto's grijsachtig. We vonden een rustige kampeerplek nabij een gesloten camping op een heuvel en zagen opnieuw een diep-oranje middernachtzon lichtspektakel achter de fjord en de mistige bergen.
#lovelypeople #cyclingtonorthcape #womencycling #midnightsun #reachoutforbubaque
.
Donderdag 26 juli: Djupvik - Kvænangsfjellet (70 km - 1000 hoogtemeters)
Omdat het woensdagnacht bij de verlaten camping in Djupvik na 1 uur geworden was wegens het ‘middernachtzonstaren’ van op een heuveltje – waar rond dat uur trouwens ook nog een vrouw met twee jonge kinderen rondwandelende – sliepen we donderdagochtend een beetje uit. De dag begon vrij helder en het eerste gedeelte van de rit langs de oever van de fjord fietste vlotjes. Achter mij lagen enkele gletsjerbergen die er van over het fjordwater nog imposanter uitzagen. Na een kilometer of 15 moest een landtong overgestoken worden. Voor wagens was er een moderne tunnel van 4,8 km dwars door de berg, waar fietsers echter niet doorheen mochten. Dus volgde er een klim naar de pas en een omweg van een tweetal kilometers.
Bij de eerste tussenhalte in Storslett bezochten we een tentoonstelling over het Reisa National Park en de levenswijze van de inheemse Sami bevolking in het hoge Noorden. Na Storslett volgde een kort klimmetje over een landtong en daarna fietste ik opnieuw langs de oever van een fjord naar Oksfjordham, een dorpje helemaal aan het uiteinde van een grote fjord met een prachtig panoramisch zicht over het water en de omliggende bergen.
Er stonden al 52 km op de teller, maar we beslisten er nog een 20-tal bij te doen tot Sorstraumen, ongeveer 1u15 fietsen. Dat was echter buiten de Kvænangsfjellet pas van 400 meter hoogte gerekend, die een lange klim vergde van 6% over 7 kilometer. Een zware dobber, maar de vergezichten van op de pas waren subliem. Het was er echter frisjes en er stond een stevige wind, dus ik kon het er niet erg lang uithouden met mijn bezwete lijf, zelfs niet met een extra regenjack aan.
Omdat het op de pas te winderig en koud was, beslisten we aan de afdaling te beginnen. Na één lange haarspeldbocht vonden we enkele tientallen meters lager een beschutte plek naast de E6 vlak bij enkel lege Sami hutten waar we veilig konden overnachten.
Over heel deze rit via de E6, de enige weg voor doorgaand verkeer hier die eigenlijk het statuut van Europese autostrade heeft, sprokkelde ik toch weer meer dan 1000 hoogtemeters bij elkaar.
#cyclingtonorthcape #reachoutforbubaque #womencycling #ontheroad #Bubaquestudentproject #fundraising
Vrijdag 27 juli: Kvænangsfjellet - Eidsnes (75 km)
ontwaakten we met een stralende zon aan het firmament. Voor ons vertrek draaide een Antwerps koppel uit Hoevene met een kamper de parking op waar we overnacht hadden. Dertig jaar geleden reisden zij ook in Noorwegen met een tentje, en ze stonden versteld hoeveel er ondertussen veranderd was. Ze gaven ons het laatste nieuws over de hitte thuis.
De fietsrit begon makkelijk met het vervolg van de snelle afdaling die we gisteren onderbroken hadden om te overnachten. Daarna volgde een vlot fietsend traject naast de fjord. Noorwegen zou Noorwegen echter niet zijn zonder weer een heftig klimmetje van 6% over 4,5 kilometer. Bij de warme temperatuur van vandaag (+20°) was het zweten geblazen.
Het laatste gedeelte van de rit zag ik drie rendieren: twee vlak naast de weg achter de vangrail, en eentje sprong uit een tuin de vangrail over en wandelde aan de overkant van de E6 via een zandweg de bergen in. Prachtige dieren, wat een voorrecht om ze in het "wild" -- naast de E6-- te mogen aanschouwen.
#cyclingtonorthcape #reachoutforbubaque #womencycling #ontheroad #lovelypeople #Bubaquestudentproject #fundraising
Zaterdag 28 juli: Edsnes – Alta (62 km)
Vrijdagavond hebben we overnacht op een grote open vlakte, zo'n 20 meter boven fjord niveau, wederom met een schitterend uitzicht over het water en de bergen.
Zaterdag was het schitterend weer. De rit naar Alta zou ongeveer 60 km zijn met ongeveer 1000 hoogtemeters volgens GoogleMaps. Meestal onderschat GoogleMaps de hoogtemeters, maar deze keer gelukkig niet: in totaal heb ik 910 hoogtemeters gefietst.
Een paar kilometer buiten onze kampeerplek stopten we bij enkele Sami-winkels in een vliegtuig: houten schuurtjes of tenten met rendierhuiden, ambachtelijke souvenirs en andere toeristische snuisterijen. De temperatuur van vandaag was te hoog voor de Sami-winkeliers: ze bleven in de schaduw of in hun winkels.
Het traject liep verder via veel korte klimmetjes totdat ik een brug en twee tunnels bereikte op 10 km voor Alta waar fietsers niet door mochten. Fietsers moesten de fjord oversteken langs een dam en dan een 1,5 km lange helling van 8% opklimmen om rond de heuvel te geraken. Op een paar stranden bij de dam en op de heuvel stond een tiental campers geparkeerd, voornamelijk van mensen die kwamen vissen.
Op onze weg passeerden we Kafjord, dat ooit een kopermijndorp was geweest. Op het kerkhof stond een realistisch beeld van een 'Rallar-familie', voornamelijk immigranten uit Noord-Finland en Zweden die in de mijnen kwamen werken - en daar vaak ook stierven.
Na de eerste tunnel was er een tweede tunnel waar fietsers niet door mochten en langs een oude weg omgeleid werden die eerst afdaalde tot bijna fjordniveau en daarna weer omhoog ging tot aan de E6. De weg bleef nog 6 kilometer glooien tot aan het stadscentrum van Alta. Dit (winkel)centrum ziet er erg futuristisch en stoer uit. Er zijn geen huizen, maar alleen winkelcentra en grote bedrijven en - bij wijze van positief contrast - de prachtige Northern Lights Cathedral (https://en.m.wikipedia.org/wiki/Northern_Lights_Cathedral). De woonwijken liggen lager, dichter bij het water.
Helemaal aan het einde van een van de woonwijken was er een weg naar een klein strandje waar we konden overnachten, dicht bij de kust en ver weg van het verkeer. Een optimale plek voor een goede en rustige nacht.
#cyclingtonorthcape #womencycling #reachoutforbubaque #bubaquestudentproject #fundraising @ Alta, Norway
Zondag 29 juli: Alta - Aisaroaivve (64 km)
Zondagochtend steeg de temperatuur richting 30°. We stonden aan een prachtig strandje waar vanaf een uur of 10 bewoners van de aanpalende woonwijk kwamen zwemmen en zonnebaden op de rotsen. De omstandigheden waren te uitnodigend om geen plonsje te wagen, dus badpakken aan en eerst voorzichtig enkel tot aan de kuiten in het koude water -- 17° volgens de locals -- en geleidelijk aan dieper, polsen en nek bevochtigen, adem inhouden en plons erin. Het tintelend gevoel nadien bij het drogen in de zon was heerlijk.
Twee Noorse dames kwamen bloemblaadjes en blaadjes plukken van de langwerpige purperen bloemen die overal in de bermen groeien om er versterkende kruidenthee van te maken.
Rond 16 uur ben ik beginnen fietsen. In Alta staat het eerste verkeersbord waarop Nordkapp vermeld wordt: nog 240km.
Na 15 km langs de oever van de Altafjord een stevige klim van 7% over 4km tot op ongeveer 300 meter hoogte, dan een eind zacht dalend stroomafwaarts naast een rivier tot aan een meer, en dan opnieuw een klim tot tegen de 400 meter naar de fjell, een erg uitgestrekte, desolate kale hoogvlakte. Zo'n wijds landschap had ik nog nooit gezien. Voor de fjell zag ik in de vallei en op de helling aan de overzijde van de rivier verscheidene rendieren, waaronder ook twee spierwitte.
Op de hoogvlakte stonden her en der enkele eenzame Sami hutten of woningen.
We overnachtten op de fjell op een parkingetje naast de E6, vrij dicht tegen een brede, ondiepe rivier waarin ik aangenaam fris kon baden, omdat het nog steeds aangenaam zacht was.
#cyclingtonorthcape #reachoutforbubaque #womencycling #ontheroad #lovelypeople #Bubaquestudentproject #fundraising #sami
Maandag 20 juli: Aisaroaivve - Indre Nordmannseth (67 km)
25 km E6 volgen over de fjell, stroomafwaarts naast een rivier tot Skaidi. Met een rugwind van 19km/s vlotte het goed. Na Skaidi volgde een klim tot ongeveer 300 meter, en daarna opnieuw snel bergaf met rugwind tot Olderfjord, op kilometer 50. Daar ruilden we de E6 in voor de E69 naar Noordkaap en liep de weg opnieuw langs de oever van een fjord met een grillige rotskust.
Vanaf onze overnachtingsplek op een uitstulpende rots aan de kust zien we soms vrij grote schimmen passeren onder water, gevolgd door meeuwen. We zitten opnieuw in een 'room with a view'. Niet bevorderlijk voor de slaap....
#cyclingtonorthcape #reachoutforbubaque #womencycling #ontheroad #Bubaquestudentproject #fundraising