Compassion Rising Tour 2025: Tenzin Tibet Huis in Nijmegen
7 juli – Tenzin Tibet Huis in Nijmegen Maandagmiddag passeerde ik voor de tweede keer langs de Tibetaanse winkel ‘Tenzin
3 mei: Saint-Jean de Luz – Capbreton (44,2 km – 430D+)
Van Saint-Jean tot Biarritz heb ik Eurovelo 1 gevolgd: het was een heel zware route: steeds steil bergop, onmiddellijk gevolgd door een duikvlucht, en helemaal geen vlakke stukken. De Eurovelo heet hier ‘Velodyssée’, maar ik denk dat veel fietsers hem eerder beschouwen als een velocalvaire….
Mijn benen begonnen een beetje zuur en pijnlijk aan te voelen tegen de tijd dat ik Biarritz bereikte en ik besloot een lange lunchpauze te nemen in een surfcafé met een panoramisch uitzicht over de Atlantische Oceaan. Er zijn slechtere plekken om te rusten en te lunchen.
Op een rotonde in Biarritz werd ik bijna aangereden door een auto die rechtsaf wilde slaan terwijl ik nog doorreed naar de volgende afslag. Ik zag hem aankomen en remde terwijl ik scherp naar rechts draaide. De automobilist remde ook toen hij mij zag. Toen we allebei tot stilstand kwamen, zat er niet meer dan 20 cm tussen mijn fiets en de auto. Enkele voetgangers riepen ‘Oh la la’ toen ze het zagen gebeuren. De automobilist reed door zonder zich te verontschuldigen…
Tot Bayonne waren de wegen druk en lawaaierig. Ik voelde me moe, zowel fysiek als mentaal en begon te overwegen om morgen over te stappen op binnenwegen met minder verkeer, toen ineens het verkeer verdween en ik de laatste 10 km zelfs door de bossen van de Landes fietste op een prachtig verkeersvrij fietspad. Lang genoeg om mijn vermoeidheid en negatieve gevoelens van me af te schudden en goedgehumeurd op de camping aan te komen.
De temperatuur liep vandaag op tot 29 graden en na het opzetten van mijn tent had ik tijd voor een duik in de oceaan. Zwemmen was echter niet mogelijk. De heftig brekende golven sloegen me telkens omver en trokken me een paar meter mee. Maar ik word liever omver gereden door een brekende golf dan door een remmende auto….
4 mei: Capbreton – Cap de l’Homy (61,6 km – 440D+)
Het contrast met de ‘velocalvarie’ van gisteren was groot: na het doorkruisen van het kustplaatsje Capbreton en zijn jachthaven fietste ik over prachtige fietspaden, eerst achter de duinen en daarna door de eindeloze bossen van de Landes. Wat heb ik genoten van de frisse geur van de pijnbomen! Nu doet Eurovelo-1 zijn naam Velodyssée eer aan!
De enige pretbederver was de tegenwind, maar in de bossen was die minder sterk dan langs de kust.
Ik dronk een koffie en ging naar de supermarkt in Vieux-Boucau-Les-Bains.
Toen ik weer verder fietste, belde Els me op over de volgende camping. Na het telefoontje vervolgde ik Eurovelo-1, een lang en recht fietspad door het bos. Mijn GPS gaf me geen instructies dus ik ging maar door tot ik ineens in Leon was, een dorp gelegen aan een meer 6 km landinwaarts, terwijl ik eigenlijk de kust moest volgen. Ik keek op de GPS en ik was inderdaad 5 km landinwaarts afgeweken van mijn geprogrammeerde route. Het geluid van de GPS was uitgevallen, dus ik kon de instructies niet horen! Ik neem aan dat het tijdens het telefoongesprek automatisch werd uitgeschakeld. Een omweg van 5 km, gelukkig een vlakke.
De hele route vandaag was een waar fietsersgenot, zo mooi en vredig. Ik voelde me erg dankbaar.
5 mei: Cap de l’Homy – Le Frezat (75,4 km – 610D+)
Tot aan de stad Mimezan vervolgde ik mijn weg door de bossen van de Landes over het autovrije Eurovelo-fietspad. Een keer kruiste ik de duinen om naar het strand en de oceaan te kijken. Dertig jaar geleden was ik een paar dagen in Mimezan toen ik terugkwam uit de Pyreneeën. Ik vroeg me af of het zou zijn veranderd. Ik weet niet meer precies hoe het was, maar de ‘feel’ van het dorpsplein met de oude kerk en één restaurant was nog steeds hetzelfde. Geen hoogbouw of grote appartementsgebouwen zoals in Spanje.
Voorbij Mimezan moest ik soms over departementale wegen fietsen. Na zoveel kilometers op geïsoleerde fietspaden moest ik weer wennen aan autogeluiden. Men wordt snel verwend….
Aan de oostelijke oever van het meer van Biscarosse en Parentis passeerde ik enkele pittoreske jachthavens en strandjes. Het was daar zo vredig.
Biscarosse is een meer toeristische stad, dus gingen we een paar kilometer verder op zoek naar een landelijke camping.
6 mei: Le Frezat – Audenge (41,2 km – 270 m)
De eerste 8 kilometer aan de oostelijke oever van het meer van Biscarros en Paternis waren erg ontspannend. Omdat ik aan de oostkant van het meer was, ontweek ik Arcachon en de Dune de Pila en nam ik een kortere weg van Sanguinet rechtstreeks naar Mios langs de D-3 ‘Route de Bordeaux’: een rechte D-weg van 17 km zonder fietspad en zonder enige plek om te stoppen. Gelukkig waaide de wind vandaag van achteren, dus ik vorderde behoorlijk snel op dit ietwat gevaarlijke stuk.
Ik stopte voor de lunch in Mios, het eerste dorp na dit stuk. Op de parking van de ‘Rotisserie’ zag ik de motoren van twee Portugese motorrijders die in 800 uur met 50cc motoren door Europa trekken.
Na Mios kon ik weer een geïsoleerd fietspad volgen tot Audenge.
10 mei: Soulac-sur-Mer – Saint-Savinien (68 km – 570D+)
Dinsdagavond kampeerden we in de buurt van Soulac-sur-Mer, een authentiek kustplaatsje met goed bewaarde villa’s in Belle Époque-stijl. Het wordt ook wel de “stad van 500 villa’s” genoemd. Een zeer brede omtrek ervan is geclassificeerd. De stad is bijzonder genoeg om er een korte fotoreportage van te maken met straatbeelden en de meest bijzondere gebouwen.
De resterende 10 km van Soulac tot aan de veerboot over de rivieren Garonne en Dordogne naar Royan fietste ik door een prachtig duinbos. We moesten bijna 2 uur wachten op het volgende vertrek.
Vanuit Royan, een levendig kustplaatsje, ben ik landinwaarts gaan fietsen. Dus voortaan zullen mijn fotoreportages weer gevarieerder zijn dan alleen bossen, duinen en stranden en meer architectuur en cultuur bevatten.
Ik fotografeerde de eenvoudige maar mooie ingetogen kerken van Saujon en Corme-Royal. Dit laatste is een typisch voorbeeld van Romeinse en gotische kunst in de oude provincie Saintonge.
In Plassay stond er een menhir langs de weg. Ik heb erg genoten van de afwisselende rit van vandaag na zoveel dagen fietsen door het bos.
11 mei: Savignien – Marigny (46,9 km – 490D+)
Ik had gelezen dat Saint-Jean d’Angely een charmante oude stad was. Het bevond zich op mijn route naar het noorden en ik bracht er een kort bezoek.
De wortels van de stad gaan terug naar de 9e eeuwse abdij/kerk die werd gebouwd om een relikwie (zijn schedel) van Johannes de Doper te bewaren. De kerk werd verschillende keren verwoest en in een andere stijl herbouwd. De huidige kerk is nog niet af. De twee hoofdtorens zijn gescheiden van het kerkschip. De oorspronkelijke gotische kerk werd in de 16e eeuw geplunderd door Hugenoten. De laatste reconstructie in classicistische stijl vond plaats in 1741, maar kon wegens geldgebrek niet worden voltooid.
De stad heeft ook een 13e eeuwse klokkentoren en een mooie overdekte markthal.
Het landschap in deze streek is wat eentonig: golvende groene maisvelden afgewisseld met bruinachtige braakliggende gronden.
12 mei: Marigny – Vivonne (76,8 km – 410 D+)
Midden in de nacht werd ik bibberend wakker in mijn slaapzak. Dit was de eerste keer deze reis dat ik het ’s nachts koud had. En vandaag tijdens mijn rit werd ik getroffen door een hagelbui en wat later door een regenbui. Het weer in ‘La douche France’ is nogal guur voor de tijd van het jaar.
Door de kou had ik slecht geslapen terwijl ik een lange fietsdag voor de boeg had, gelukkig maar 2 Beaufort wind in de rug.
De laatste 20 km na de twee buien waren inderdaad best zwaar. Ik voltooide ze op wilskracht. Het was bijna 19 uur toen ik de camping in Vivonne bereikte, vlak voor een derde bui. Tegen de tijd dat ik mijn tent kon opzetten, was het over 20 uur. Morgen neem ik een rustdag.
Els en ik stopten in de stad Melle voor de lunch. Op dat moment scheen de zon nog en hebben we een korte wandeling gemaakt in het oude centrum. We zagen het oude justitiepaleis met twee gotische torens uit de 15e eeuw en het hoofdgebouw uit de 19e eeuw.
Helaas was de oude romaanse kerk Saint Savinien gesloten.
7 juli – Tenzin Tibet Huis in Nijmegen Maandagmiddag passeerde ik voor de tweede keer langs de Tibetaanse winkel ‘Tenzin
Messcherschmitt BF 109 Hoe de Duitsers de geallieerden rond de tuin leidden… Foto’s Schijnvliegveld 5 juli – In 1940 legden
