Vrijdag 28 okt: Valencia - Gandia Playa (65,1 km - 380D+)
Toffe rit, eerst nog eens door het Turia rivier park de stad uit en dan een magnifiek autovrij fietspad door het natuurgebied Albufera. Op een enkele fietser uit de tegenrichting niemand gezien.
Na het stadje Les Palmeres zwenkte het traject naar het binnenland en fietste ík opnieuw door onmetelijke rijstpaddies zoals in de Ebromonding.
De weg leidde recht naar de Pic dels Francesos (234m), waar ik omheen moest. Net toen ik dacht dat er ten zuiden van Valencia geen citrusgaarden meer te bespeuren waren, doken aan de voet van die Pic de eerste sinaasappels terug op. En er zouden er nog veel volgen.
Zaterdag 29 okt: Gandia - Calpe (68,9 - 600D+)
Mooie rit over servitudebaantjes (cami’s) tussen de citrusboomgaarden, daarna langs een kalme kustweg, en het laatste gedeelte door en over de heuvels. Het was al even geleden dat mijn klimspieren nog eens op de proef gesteld werden.
In Calpe is er een zoutmeer met flamingo’s. Ik dacht dus dat het een rustig stadje zou zijn in de natuur. Het tegendeel bleek waar: mini-New York aan de Middellandse Zee! Ik was van plan twee nachten te blijven om verder te werken aan mijn blog over Valencia, maar hier is het me wat te druk.
Zondag 30 okt: Calpe - Altea: een fietsersnachtmerrie (18,7 km - 210D+)
Calpe in was een steile duikvlucht uit de omliggende heuvels; Calpe uit was een trapladder naar de hemel, gelukkig afgewisseld met minder steile stukjes waarop de beentjes wat konden ontzuren. Dit alles over een hels drukke ‘smoorpijp’ van een kustweg. Pittoreske vissersdorpjes moet je hier niet zoeken….
Vanaf Denia liep er een fietspad vlak achter het strand en wisselde ik de autodrukte in voor toeristendrukte. Toch al een trede hoger op de fietscomfortladder.
Omdat het vandaag maar een korte rit was, had ik nog tijd om in zee te zwemmen, weliswaar opnieuw na een korte martelgang, deels op handen en voeten, over het keienstrand. Hilarisch, er was, op twee vissers na, gelukkig niet veel volk meer op het strand.
Dinsdag 1 nov: Altea - Vilajoyosa (22,1 km - 200D+)
Zodra ik Altea uit was bereikte ik na enkele kilometers kustweg à la Boomse Steenweg (Antwerpen) de rand van Benidorm. In de verte zag ik de wolkenkrabbers opdoemen, verspreid over meerdere kilometers kust en diep landinwaarts. Ik verwachtte me aan een grote urbanisatie, maar die futuristische wolkenkrabbers overtroffen alle verwachtingen. Als Calpe little New York was, is Benidorm Manhattan. Hallucinant.
Ik was benieuwd hoeveel mensen hier kunnen wonen. Volgens Wikipedia loopt het inwonersaantal in de zomer op tot meer dan een half miljoen. Ooit, waarschijnlijk nog rond mijn geboortejaar, was dit een klein vissersdorpje…. Even later las ik op een infopaneel dat de gemeenteraad in 1951, met instemming van alle toenmalige dorpelingen, besliste om Benidorm een toeristische bestemming te geven. Daar zijn ze in één ’lifetime’ verdomd goed in geslaagd. Zuid Spanje was arm en toerisme is een belangrijke bron van inkomsten en werkgelegenheid. Je kunt dat de locals niet ontzeggen, maar ooit moet deze gruwel toch omslaan in zijn tegendeel en toeristen afstoten? Maar voorlopig zag ik er nog steeds bouwkranen staan.
Eens Benidorm voorbij passeerde ik Vilajoyosa, terug een stad op mensenmaat met appartementen van vier à vijf hoog. Net voorbij de stad en vlak achter een kustrots fietste ik voorbij Camping Paraíso, een naar Spaanse kustmaatstaven kleine camping met een 70-tal plaatsen vlak achter een rotsstrand. Ik had eigenlijk nog 25 km te fietsen tot een (grote) camping in El Campello, vlak voor Alicante. Daar bevindt zich Nagarjuna Alicante, dat ik woensdagavond ga proberen te bezoeken als het open is in deze Semana Santa week. Maar ik besliste hier te blijven en pas morgen tot daar te fietsen. De meest gesproken taal hier is terug Spaans. In de vorige Camping Cap-Blanch was dat Hollands.
2 november: Vilajoyosa - El Campello (16 km - 240D+)
Woensdagochtend toen ik in camping Playa Paraiso bijna gepakt en gezakt was om te vertrekken kwamen nog enkele Belgische en Nederlandse campinggasten een praatje maken over #cyclingfortibet. Altijd leuk dat mijn vlaggen en wimpels de aandacht trekken.
Zo liep het al tegen twaalven aan eer ik op de fiets zat. Tot El Campello was het gelukkig maar 16km. Het bleken er echter 16 zware te zijn. Komoot had me weer goed liggen met binnenwegjes. Er zaten 3 km groffe grindwegen bij met steile hellingen op en af die ik bijna helemaal te voet moest doen. Daarna ging het verder op de brede vluchtstrook naast de kustweg, met opnieuw enkele lange maar gelukkig goed befietsbare hellingen.
Ik was zowaar moe wanneer ik op camping Costa Blanca in El Campello arriveerde. Maar na een verfrissende duik in het zwembad was ik terug helemaal opgekikkerd om naar de winkel en Nagarjuna Alicante te fietsen. Geen foto’s genomen tijdens deze rit.
3 november: El Campello - Elche (42,9 km - 420D+)
Donderdag besliste ik nog eens te proberen landinwaarts te fietsen, naar Elche. Dat zou een mooie stad zijn, en ik had eerder gelezen dat er ook een groot palmbos in de buurt was.
Eerst moest ik echter Alicante doorkruisen, en dat kostte me veel tijd. Om de 100 meter waren er stoplichten of tijdrovende ronde punten.
Eens Alicante uit volgde ik tot Elche een lang breed vrijliggend fietspad naast de autobaan. Het passeerde ook langs de luchthaven. Rechts van mij autoverkeer en links luchtverkeer. Homo mobilis, haha. Altijd naar ergens onderweg.
De weg ging zachtjes bergop met een stevige tegenwind. Opnieuw voelde ik me heel erg moe toen ik in Elche aankwam. Maar vannacht slaap ik nog eens in een bed, want er zijn geen campings in of nabij de stad.
Toen ik van de hoofdweg afzwenkte naar Elche, fietste ik inderdaad enkele kilometers door een indrukwekkend dadelpalmbos. De stad is blijkbaar in dat oorspronkelijk bos gebouwd, want waar je bij ons op braakliggende plekken al eens loof- of pijnbomen aantreft, staan hier overal hoge en ranke palmen. Het grote stadspark doorkruist door de dieperliggende Vinalopo rivier was heel erg de moeite.
Na een rustpauze ben ik ‘s avonds toch nog naar de oude stad gefietst voor een avondwandeling. In Spanje worden de mensen terug wakker rond 20 uur.
China verwoest de Tibetaanse cultuur en traditie in Tibet. Die kan enkel overleven via Tibetaanse kloosters in het buitenland. Ik fiets voor het Tashi Lhunpo klooster in Bylakuppe, India. Help de Tibetanen in ballingschap hun bedreigde cultuur te bewaren met een gift via de donatiepagina https://www.reachoutforacause.org/ik-help of via een gewone bankoverschrijving op rek nr BE63 8918 7405 7108 van Reach Out vzw met vermelding 'Tibet'
Dank - Thuk ye she
Alle #cyclingfortibet etappes tot vandaag: https://www.komoot.nl/.../-cycling-for-tibet-summer-2022
#CostaBlanca #cyclingforTibet #KeepTibetCultureAlive #reachoutforTibet #humanrightsforall #SaveTibet #FreeTibet
Klik op een van onderstaande links voor meer info:
International Campaign for Tibet Europe - Freedom for Tibet - Campaign for Tibet - International Campaign for Tibet Deutschland e.V. - Lights on Tibet - TibetNews - Free Tibet - Tibetan Community in Belgium - Reach Out for a Cause