21 juli: Van Lembeke tot bivakzone De Kleit, 22,99 km.
Vanmorgen dook ik recht van camping Malpertuus de Lembeekse bossen in om gedurende ruim een uur op S-GR Uilenspiegel te genieten van vogelgezang!
Daarna ging het verder via landelijke baantjes in de buurt van Eeklo tot het provinciaal domein Het Leen. Onderweg passeerde ik een weide die speciaal ingezaaid was met verschillende graangewassen, klaprozen, korenbloemen en zonnebloemen om een perfecte habitat te creëren voor akkervogels, wier aantallen de voorbije jaren gekelderd zijn.
Na de Veldekensvaart en het dorpje Oostwinkel volgde een mooi stuk over landelijke grintdreven waarop je je nog in de middeleeuwen kon wanen.
De afstand viel veel langer uit dan verwacht omdat GRs erg kronkelen. De laatste kilometers begonnen de voeten opnieuw wat te protesteren. Morgen proberen wat gas terug te nemen, maar een legale kampplek vinden op wandelafstand is niet altijd eenvoudig.
22 juli: Bivak De Kleit - Sijsele, 15,02 km.
Dinsdagmiddag tijdens de lunchpauze in de camper van Els van Vlimmeren kon ik plots mijn telefoon niet meer opladen. Het USB stekkertje ging niet meer volledig in het laadslotje en maakte geen contact. Dat is een ramp, want ik gebruik dat spulletje niet alleen voor foto's, e-mail en sociale media, maar ook om te navigeren. Dat laatste (Osmand) vergt vrij veel batterij. We prutsten wat met een naald in het USB slotje want er zat duidelijk vuil in. Daarna maakte het, mits wat gewiggel, terug laadcontact, maar niet stabiel genoeg. Daarom beslisten we woensdagochtend eerst met de camper naar een phone repair shop te rijden. De dichtstbijzijnde was in Eeklo. De winkelbediende daar reinigde het slotje nog wat grondiger en nu laadt de telefoon iets beter, maar nog steeds niet zoals voordien.
Tijdens de wandeling van De Kleit, waar Els me terug dropte, naar mijn volgende Welcome to my Garden kampeertuin bij Mira en Bert in Sijsele heb ik wat lopen denken wat ik best zou doen met die onbetrouwbare telefoon.
In St.-Kruis is een camping én een AS Adventure shop. Ik ga mij daar een fiets/wandel GPS aanschaffen -- wat ik al langer van plan was wegens langere batterijduur -- zodat ik alvast niet zonder navigatie val.
Verder heb ik mijn oude, nog operationele Motorola G5 bij om tijdelijk de foto- en communicatiewerkzaamheden over te nemen indien mijn huidige telefoon het begeeft.
De wandeling vandaag verliep via landelijke weggetjes en een aantal statige dreven. Best mooi, die wijdere omgeving rond Brugge.
23 juli: Sijsele - Sint-Kruis - 7,9 km
Rond 10 uur vertrok ik bij Mira en Bert. Over de N9 zou het maar 4 km geweest zijn tot camping Memling, maar ik maakte een omwegje langs een oud spoorlijntje en het mooie Ryckeveldse bos. Dat was veel aangenamer stappen.
In de namiddag slefte ik naar de AS Adventure op 500 meter van de camping om een GPS te kopen nu dat mijn telefoon niet meer 100% te vertrouwen is. Het model dat ik wilde hadden ze niet meer op voorraad. Ik heb er een besteld die over een aantal dagen in een postafhaalpunt in Ieper zal geleverd worden. Ergens in de loop van volgende week hoop ik daar te zijn, als de voeten blijven mee willen. Ben benieuwd of die mobiele date met Bpost gaat lukken....
24 juli: van Sint-Kruis via Brugge naar Varsenare, 16,84 km
Het kwam goed uit dat ik vandaag een stad als Brugge passeerde. Dominique, die vanuit Antwerpen de website up-to-date houdt, had een probleem gemeld met een fotogalerij en daar kan ik alleen naar kijken vanaf een laptop of PC. Stadsbib De Biekorf was om 9:30 open, dus iets voor 10 uur stond ik daar al.
Met een status van 'eenmalige gast' mocht ik daar gedurende juist 1 uur een PC gebruiken. Stressy, zeker wanneer je moet beginnen zoeken om iets opgelost te krijgen.
Om mijn uurtje maximaal te kunnen benutten, besloot ik eerst nog maar eens naar toilet te gaan. Dat mag in het coronaceen niet meer in de bib zelf, daarvoor moet je naar een 'urinoir' (WC cabine) iets verderop in de straat gaan... Terug heel het ritueel van handen ontsmetten bij het buitengaan en terug binnenkomen van de bib, enz. Gelukkig mocht ik mijn zware rugzak in de bib laten liggen, want daarmee had ik niet graag in die urinoir staan stommelen...
Niet zo tof, maar eind goed, al goed, op minuut 55 had ik gevonden wat de fout op de website veroorzaakte en kon ik mijn 'dwars door Brugge' tocht (binnen langs de Gentse poort en buiten langs de Ezelspoort) verder zetten.
Voordat ik de buitenstad verliet om langs het kanaal Brugge-Oostende naar mijn tuinkampement bij Mieke in Varsenare te wandelen, ging ik een pastaatje eten op het terras van een eet- en praatcafé. Toen ik wilde afrekenen, bleek pinnen onmogelijk! Alleen cash. Dit was zeker geen klein marginaal etablissement... Erg raar, vind ik, nu dat de overheid in het coronatijdperk er toch op aandringt zoveel mogelijk digitaal te betalen. Gelukkig had ik nog één briefje van twintig in mijn portemonnee.
Ook qua bruggenbouw werd ik vandaag weer een beetje wijzer: de Scheepsdalebrug is een kantelbrug die op het uiteinde van een grote boog rust. Wanneer de brug omhoog moet, kantelt de opstaande boog aan de achterkant naar beneden en wordt de brug aan het andere uiteinde opgetild. De foto's hieronder tonen het gelukkig duidelijker dan mijn warrige technische uitleg.
Rond zes uur arriveerde ik bij Mieke, mijn vriendelijke tuingastvrouw voor vanavond. In een heerlijk rustige, landelijke setting: schapen, kippen, een pony en gefluit van vogeltjes. Wat kan een mens meer wensen? Ik vraag mij af waar ik allemaal (illegaal) had moeten kamperen zonder het Welcome To My Garden platform.
25 juli - Varsenare - Oostende, 22,02 km
Vanmorgen moest ik in de regen inpakken. Mijn buitententzeil was kliedernat, dus ik ontkoppelde de nog droge binnentent en pakte beide apart in.
Kort na mijn vertrek hield het gelukkig op met regenen. Over de tocht langs het rustige kanaal Brugge-Oostende valt niet veel te vertellen. Heel lang aan een stuk 'zen' stappen, de ene voet na de andere en gedachten op nul, of toch bijna. En zo vorderen de tijd en de kilometers, zelfs sneller dan je zou denken tijdens zo'n lange trek naast een kanaal. De enige afwisseling waren wuivende schippers op passerende jachtjes en voorbij flitsende (koers)fietsers.
Rond 14:30 pauzeerde ik even in fietscafé 't Spaans Tolhuis, een pand met geschiedenis en twee toffe uitbaters waaraan ik een aparte blogpost ga wijden.
De laatste 10 km volgden verder het kanaal, dat vanaf Plassendale loodrecht naar Oostende gaat en een meer industrieel karakter krijgt. Omdat 'bruggen' nu blijkbaar een thema aan 't worden zijn, fotografeerde ik een spoorlijn die recht het kanaal indendert wanneer de draaibrug open staat.
Daarna volgden nog vier eentonige kilometers langs de R31, want de tuin van Barbara, waar ik vanavond en morgen te tuingast ben, ligt aan de andere kant van Oostende, nabij de luchthaven. Ondertussen zag ik in de verte donkergrijze wolken naderen....
Tien minuten nadat ik gearriveerd was, begon het te regenen. Toen ik de nog natte buitentent had opgezet, merkte ik boven een scheurtje van ongeveer 1,5 cm. Ik probeerde het dicht te plakken met Duct tape, maar bij het droogwrijven vooraleer ik de tape ging aanbrengen, scheurde het nog een drietal cm verder . Uiteindelijk kreeg ik toch een tape op het vochtige zeil gekleefd, maar regenbestendig zou die zeker niet zijn, terwijl er voor vannacht bakken regen voorspeld worden. Daarom stelde ik de ponchotarp mee op, die de scheur keurig bedekt.
Na een uurtje -- het regende nog maar matig-- kwamen Barbara en Peter kijken of alles OK was in de regen. Voorlopig was het dat nog, maar zij drongen erop aan toch nog een groter zeil over de tent te spannen. Dat deden we, en kort nadien begon de regen inderdaad met bakken naar beneden te komen.
De tarp en het zeil van boven houden het, maar nu vrees ik dat de tent spoedig in een plas zal komen te staan. Ik pakte alles al zoveel mogelijk terug in de rugzak om het droog te houden en, zo nodig, snel te kunnen uitwijken naar het tuinhuis.
Gedurende de nacht is het water gelukkig niet tot in mijn tent gestegen, hoewel de ondergrond erg zompig werd. Om halfvijf hield het op met gieten en ben ik opgestaan voor een sanitaire stop. Toen stond het noodzeil van Barbara en Peter nog mooi overeind. Toen ik 's ochtends uit mijn tent kroop, was de achterste hoekrondel, die met een touw aan de boom achter mijn tent bevestigd was, kapot gescheurd en alles was naar voren gevallen, deels over mijn tent. De wind moet de boosdoener geweest zijn, zelfs in een ommuurde tuin. Merkwaardig genoeg ben ik daarvan niet wakker geworden....
26 juli - zondag rustdag
Ware het niet dat mijn tent een redelijke scheur heeft opgelopen en dat ik in Oostende ben om te proberen daklozen te traceren en interviewen.
's Ochtends dus eerst een fiets gaan huren, inkopen gaan doen want ik zat volledig door mijn voorraadje levensmiddelen, en naar AS Adventure om een nieuwe tent te kopen, want nog twee maanden rondtrekken met een gescheurd dak boven mijn hoofd zie ik niet zitten. Verwend nest dat ik ben, beseffend dat veel mensen zelfs geen gescheurd dak boven hun hoofd hebben.....
Dat is het geval met Frank, een nog vrij jonge man uit Nigeria die nu in Oostende op straat leeft en zijn verhaal deed. Verder sprak ik met nog twee daklozen, een vrouw die op een bank in het Leopoldpark had liggen slapen maar door de politiecombi verjaagd werd, en een man die in een winkelstraat stond te bedelen. Zij wilden echter liever niet geïnterviewd worden.
Na deze voor mij emotioneel zware gesprekken, krikte ik mijn gemoed terug wat op bij een tong-in-cheek kunstwerk van Guillaume Bijl, ook in het Leopoldpark. Of hoe sommige mensen op hetzelfde lapje grond al creërend en bijna spelend door het leven huppelen, en anderen zware levensrugzakken meetorsen en veel ontbering moeten doorstaan.