Vrijdag 12 aug: opnieuw hartelijk onthaal in Villers-Sire-Nicole!
Vrijdagnamiddag, na het bezoek aan de scheepsliften van Strépy-Thieu en een slopende rit door de graanvelden onder een brandende zon, arriveerde ik in Villers-Sire-Nicole bij Thomas en zijn ouders Laurence and Jean-Jacques.
Zoals de voorgaande twee jaren werd ik allerhartelijkst ontvangen. In 2020 tijdens mijn staptocht rond België voor Straatverplegers en ook tijdens een hittegolf depanneerde Thomas me nadat een nabije camping met geweigerd had wegens corona; en in 2021 tijdens mijn fietstocht rond België voor de Brailleliga logeerde ik een nacht bij zijn ouders. En iedere keer kreeg ik nog een mooie gift voor het goede doel bovenop!
Iedereen stelde het wel. Thomas heeft er een nieuwe huisgenote bij: Nimueh (de dame van het meer), een dove rosse poes met prinsesachtige trekjes. 's Ochtends doet ze haar wandelingetje in de weide achter de tuin. Thomas doet haar dan een belletje om zodat hij in het hoge gras kan horen waar ze is. Hij durft haar niet heel de dag buiten laten omdat hij bang is dat vossen haar zouden aanvallen en opeten. De poes hoort die immers niet aankomen. En vorige jaar vermoordde een vos Germaine, de huisgans die ongeveer 10 jaar in de tuin van Thomas' ouders woonde en het huis trouw bewaakte. Om de dove poes terug naar binnen te lokken heeft Thomas een heel spitsvondige truk gevonden met een lange grasspriet.
Ook ten huize van Jean-Jacques en Laurence was er een nieuwkomer: Sultane, een jonge Mechelse herder van 7 maanden out. Een 'vrouwtje', zoals onze koning Filip het zo mooi wist uit te drukken bij zijn eerstgeborene. Een reeds uit de kluiten gewassen hond met een tomeloze energie die permanent met van alles in de weer is. Geen rust in huis, maar Laurence schenkt veel tijd en aandacht aan Sultanes opvoeding, dus dat komt vast wel goed.
Zie Sultane en Laurence in actie
Loki, de vijfjarige bordercollie van Thomas met het scheve oor, is niet zo gelukkig met deze nieuwkomer. Sultane laat hem geen ogenblik gerust en Loki is niet bepaald opgezet met haar onstuimige toenaderingspogingen.
Zondagmorgen vond ik het jammer dat het ik voor de derde maal afscheid moest nemen van deze fantastische mensen en heel hun dieren, maar als ik ooit rond Spanje en Portugal wil geraken moet ik na één rustdag wel verder.
Hopelijk Tot volgende keer, familie Libert-Jeuniaux!
Mijn fietstocht voor Tibet steunen kan via https://www.reachoutforacause.org/ik-help