16-17 sept: bezoek met rondleiding en dagje appels rapen
Vrijdagochtend rond 10u30 arriveerde ik bij het Dorjé Pamo klooster en ontmoette op de inrit al meteen zuster Lhamo, die aan de ingang de post ging halen. Ja, ik was de ‘cycliste’ die een afspraak had met zuster Palmo, een Nederlandse zuster die vorig jaar in juli tot Boeddhistische non gewijd werd.
Op het zonnige terras hadden we een gesprek – in onze moedertaal 
-- over de oude hoeve die de zusters al gedeeltelijk een herbestemming als klooster hebben gegeven. De hoeve was voordien een in de wijde omtrek befaamde biologische bakkerij, die in 2016 jammer genoeg uitbrandde. De eigenaar besliste niet meer opnieuw te beginnen. Hij streek het bedrag van de verzekering op en schonk de hoeve en bijhorende grond aan een symbolische vriendenprijs aan het nabije Vajra Yogini Instituut, dat op zijn beurt het domein toekende aan lokale Boeddhistische zusters die reeds lang droomden van een eigen klooster. Nu hadden ze eindelijk een eigen stek, die ze wel vrijwel van nul moesten heropbouwen. Zo ontstond en groeit het eerste klooster voor Boeddhistische zusters in de Tibetaanse Gelug (Geelmutsen) traditie. Het behoort tot het netwerk van de ‘Foundation for the Preservation of the Mahayana Tradition' (FPMT).
Zodra enige vorm van bewoning mogelijk was, vestigde zuster Chantal zich in de hoeve. Dat was in 2018. Naarmate de restauratie vorderde, kreeg zij het gezelschap van enkele andere zusters. Momenteel zijn er vier vaste bewoonsters: Chantal, Lhamo, Chöky en Palmo. Vrijdag was ook Marie in de keuken aan het werk. Zij is een aspirant-non uit Parijs en nam 14 dagen deel aan het kloosterleven. Verder zijn er nog zeven externe nonnen uit de omgeving verbonden aan het klooster.
Het is de bedoeling de gemeenschap op termijn uit te breiden tot een 15-tal zusters en ook een aantal gastenverblijven in te richten voor retraites. Maar voorlopig is dit nog wensdromen, er ligt nog heel veel restauratie- en opknapwerk te wachten.
Na dit kennismakingsgesprek maakten we een wandeling over het landgoed, dat op een helling ligt. Alle terreinen liggen hier op hellingen, er is vrijwel niets vlak. Naast de inrit bevindt zich een weide met enkele geitjes die niet van de zusters zijn. Er is een vrij grote losstaande materiaalschuur, enkele open graslanden, nu veelal overgroeid met weerbarstige bramen, een grote appelboomgaard, een tuin met verschillende boomsoorten en een stuk onherbergzaam bos. Helemaal onderaan is er zelfs een aangelegd vijvertje.
In het gebouw toonde zuster Palmo me de ruimte die gaat uitgebouwd worden tot gastenverblijven, inclusief een kamer voor minder mobiele personen, de toekomstige keuken met een veel grotere capaciteit dan de huidige gewone gezinskeuken, en een atelierruimte voor het opbergen van tempelmateriaal, het vervaardigen van tsatsa’s (kleine Tibetaanse votief- of offertabletjes in klei) of andere rituele voorwerpen. Alle nuts- en elektriciteitsleidingen en de verwarmingsketels zijn al geïnstalleerd. De kamers zelf moeten nog gebouwd en ingericht worden.
Last but not least kwam de al fraai versierde tempel aan bod, met foto’s van de Dalai Lama, de stichter van het FPMT netwerk Lama Thubten Yeshe, en zijn leerling en huidig FPMT spiritueel directeur Lama Thubten Zopa Rinpoche.
De traditionele schilderingen werden aangebracht door een Nepalese kunstenaar, die later dit jaar nog eens terugkomt om zijn werk helemaal af te maken.
Het landgoed en de gebouwen bieden heel veel mogelijkheden, maar het is moeilijk beslissen over een uiteindelijke bestemming. De zusters zijn ook met te weinig om dit allemaal aan te pakken. Ze krijgen wel hulp van vrijwilligers, maar het begeleiden van die mensen tijdens hun werkzaamheden vergt ook veel tijd en inzet. Alle begin is moeilijk. Ik droeg zaterdag alvast mijn steentje – of eerder appeltje – bij door een dag appels te komen rapen in de boomgaard. Door een zware hagelstorm woensdagavond waren onnoemlijk veel appels uit de bomen gekegeld.
Na het werk in de boomgaard maakte ik kennis met vrijwilligsters Montserrat, Sara en Kati, die samen met zuster Lhamo de appeloogst van vorige week aan het verwerken waren tot compote. Een echt monnikenwerkje…
Montserrat is Catalaanse. Ze gaf me veel interessante tips over Tibetaanse plaatsen in Barcelona en de rest van Spanje, waarvoor dank.
En ook dank aan de zusters voor de twee heerlijke maaltijden!
Wil je de kleine Dorjé Pamo nonnengemeenschap steunen bij de realisatie van deze grote investering en verbouwing?
Dit kan via deze link: