22 aug: Fumay – Vaux Villaine (43,6 km – 700 altimeters)
Dinsdagavond was ik afgesproken bij mijn voormalige tekenlerares Bie Michels (academie Wilrijk) en haar partner Danny Vercauteren in Vaux-Villaine. Geen lange rit, maar wel eentje met redelijk wat hoogtemeters. Gelukkig mocht ik me de eerste 10 kilometers vlak warm rijden naast de Maas tot Revin. Daar begon een pittige klim over meerdere kilometers tot Rocroi, een vestingstadje omgeven met een vijfhoekige omwalling. Op het centrale dorpsplein komen vijf rechte straten uit die elk vanaf de omwalling starten. Jammer genoeg was dit nu moeilijk te zien omdat er een grote kermis op het dorpsplein stond opgesteld die het zicht op de straten onttrok.
Ik arriveerde er kort na de middag en had gelukkig nog net tijd om op een terrasje rustig iets te drinken voordat het kermisgedruis losbarstte.
Tussen Rocroi en Vaux-Villaine zat nog één nijdige klim waarop ik mijn fiets een eindje heb moeten duwen.
Danny en Bie zijn een oude woning aan het opknappen en waren nog volop aan de arbeid toen ik rond zes uur arriveerde. Ze hebben nog veel werk voor de boeg, maar het gaat mooi worden.
23-24 aug: Vaux-Villaine – Mont-Saint-Jean (22,1 km – 280 altimeters)
Toen ik mijn route van de dag aan het plannen was, wist Danny me te vertellen dat er een twintigtal kilometer verderop in de richting die ik uit moest een toffe, kleinschalige boerderijcamping is die wordt uitgebaat door een voormalige werkneemster van hem bij de Kringwinkel. Danny was de voormalige directeur van de Antwerpse kringwinkels.
Omdat wegens de gezelligheid het ontbijt bij Bie en Danny was uitgelopen, zag ik een korte rit wel zitten. Tegen het middaguur begon de temperatuur trouwens ook te stijgen richting 30°.
Dit werd inderdaad de eerste rit dat ik last had van de hitte, zeker tijdens het klimmen omdat je dan een zware inspanning levert en geen windkoeling hebt.
Ongeveer halverwege arriveerde ik in Liart, waar ik naar de SPAR moest omdat dit de enige buurtwinkel op mijn route was.
Voordat ik ging winkelen wandelde ik even rond in de dorpskern en merkte dat de deur van het versterkte vestingkerkje geopend was. Een meditatieve rustpauze in een koele kerk was welgekomen in deze hitte. Ditmaal zette ik mijn gps navigator wel even op pauze om te vermijden dat de computerstem plots door de kerk zou galmen met de mededeling dat het GPS signaal zwak was. Die had me eerder in een gelijkaardige situatie al eens serieus doen opschrikken toen ik even van wereld was.
Na de kerk lonkte het beschaduwde terras van het dorpscafé, waar ik een klein uurtje met een frisdrank bleef zitten om mijn blogteksten bij te werken. En daarna nog snel even naar de winkel, die tegen dan al veel uitverkochte schappen had… Je moet er snel bij zijn in deze ‘dode hoek’ van Frankrijk om aan eten te geraken. Of anders je verder verplaatsen naar de eerstvolgende grotere stad.
24 augustus: rustdag in Camping Jardin Josette. Wat prees ik me gelukkig dat ik deze DONDERdag geen rit gepland had! ’s Nachts begon het al stevig te stortregenen en onweren. Om 6 uur hield het even op en geraakte ik droog naar het toilet, maar er zaten alweer nieuwe donderwolken aan de einder klaar. Daarom besliste ik, vooraleer nog wat te gaan verder dutten op mijn rustdag, om eerst te tarp op te stellen om wat meer droge ruimte voor de tent te creëren.
Het onweer hield aan tot laat in de namiddag, soms met lange, verticale bliksems die, afgaand op de enorme knal die er onmiddellijk op volgde, ergens in de buurt moeten ingeslagen hebben. Gelukkig had Jardin Josette een grote schuur die als gemeenschapsruimte dient, met WiFi, een biljart en een aantal spellen. En ook een koelkast met frisdranken, biertjes en wijn. Hier wordt aan de noden van trage tentkampeerders gedacht!
Elke donderdagavond organiseert Josette een vegetarisch diner dat bereid wordt door een Nederlandse buurvrouw. Er nemen ook mensen uit de buurt aan deel, vnl. Nederlandstalige inwijkelingen. Een heel gezellig samenzijn aan een lange tafel waarop je ook verhalen en anekdotes over de streek geserveerd krijgt.
25 augustus: Mont-Saint-Jean – Sémeries (59,8 km – 660 altimeters)
De hele dag fietsen onder een loodgrijze hemel, die vanaf de namiddag ook nog een miezerige regen begon te lozen. Er zijn prettigere weersomstandigheden om in te fietsen. Tijdens de talrijke, steile klimpartijtjes werd ik nu niet nat van het zweet, maar in de snelle afdalingen schepte ik wel veel regen, zodat ik rond 18 uur goed doorweekt aankwam op camping Au Bol d’Air in Sémeries. Daar werd ik door de uitbaatster heel hartelijk ontvangen. Zij waarschuwde me meteen dat er heel dit weekend een muziekfestival zou plaatsvinden in het dorp dat tot in de vroege uurtjes doorgaat. Met veel gebonk van de bassen. Niet zo fijn voor een rustzoekster, maar ik had evenmin zin om nog eens 20 km verder te fietsen naar een andere camping. Mijn oorpluggen zouden het meeste lawaai wel afblokken. Bovendien mocht ik van de uitbaatster voor dezelfde prijs ook een ruime blokhut betrekken die ‘en haute saison’ als gemeenschapsruimte dient. Er staat in het midden een grote biljarttafel, maar errond was voldoende ruimte om mijn matrasje uit te rollen. En twee comfortabele zetels nodigden me uit om mijn vermoeide lijf en leden even te ontspannen na de zware rit.
Moe was ik inderdaad, na de onophoudelijke steile klimmetjes gevolgd door duikvluchten naar omlaag. De Franse Ardennen maken het niet mals voor fietsers…
Zaterdag 26 aug: rustdag met muziek en wandeljoggen in Sémeries.
Vrijdagavond voelde ik me erg moe na de vrij lange en heuvelachtige regenrit van Mont-Saint-Jean naar Semeries. Daarom besloot ik -- uit voorzorg, ik wil een instorting zoals op het einde van mijn tocht naar het zuiden vermijden -- een dagje rust te nemen in Sémeries.
Bovendien mocht ik op camping Au Bol d’Air in Sémeries in een comfortabele blokhut verblijven waarin ik niet op handen en knieën hoefde rond te kruipen. Vanaf 's middags genoot ik er bovendien van life muziek afkomstig van het festival een 300-tal meters van de camping. Minder aangenaam was dat die muziek doorging tot 7 uur 's ochtends -- en in de late uurtjes overging van Franse chanson in stevige hardrock. Ik ben mijn mijn oorstopjes erg dankbaar, zij hielden het gedreun van de bassen goed buiten.
In de late namiddag ging ik een toertje van 7 km wandel/joggen en passeerde langs het festival en langs een rustieke 12de eeuwse watermolen in het dorpje Flaumont.
Zondag 27 aug: Korte rit van Sémeries tot Ville de Maubeuge (23,2 km - 220 altimeters).
Hoewel de rit van Sémeries tot Maubeuge slechts 23 km was, viel ze me toch vrij zwaar. Ligt het aan de steile hellinkjes of aan de doodse, nogal mistroostige dorpjes met veel leegstand onderweg? Ik zou het niet weten, maar feit is dat ik in deze streek mijn lichaamsbatterijen moeilijk bijgeladen krijg. Het weer is ook hoofdzakelijk grijs, somber en fris de laatste dagen, dat is ook een factor die een invloed heeft op het gemoed. Iedere ochtend wakker worden in een kliedernatte tent die niet droog geraakt.
Na een tiental kilometer kreeg ik al zin om te stoppen voor een koffietje. Volgens GoogleMaps waren er in de wijdere omgeving geen cafeetjes open op zondagochtend, maar vandaag had ik chance: even verderop in het dorpje beugnies zag ik een brocante winkeltje met een ‘Stella Artois’ lichtreclame. En dat was geen brocante artikel, het echtpaar had inderdaad ook een cafeetje met in een zijkamertje zelfs enkele tafeltjes om te eten. En hun Bistro Brocante de Beugnies was meer dan een bezoek waard: alle spullen waren mooi geschikt volgens kleur, stijl of functionaliteit. En toen ik mijn lange koffie-brocante pauze beëindigde, hield het net op met regenen. Dubbel geluk vandaag.
In Maubeuge moest ik op hospitaalbezoek, daarover volgt meer in een aparte post. Er is geen camping in de buurt, dus ik nam een kamer in een goedkoop Formul’Eco hotel. Het kamertje was OK, maar het sanitair op de gang was hoogst onfris en onprettig. Een muffe bedoening.
Verhaal hospitaalbezoek Maubeuge
Maandag 28 aug: korte rit van Maubeuge naar Bellignies (21,7 km - 230 altimeters)
Mijn laatste bezoekje vandaag aan Monsieur Claude en Marie-Christine in de camping municipal van Bellignies! In 2020, tijdens mijn staptocht rond België voor Straatverplegers, mocht ik twee nachten gratis kamperen in de camping municipal van Bellignies.
Verhaal gratis kamperen Bellignies
Sindsdien volgen Monsieur Claude en Marie-Christine mijn tochten op Facebook. In 2021 tijdens mijn fietstocht rond België reed ik erlangs om even goeiedag te gaan zeggen, maar vandaag kwam het uit om nog eens een nachtje te kamperen op die heerlijk rustige camping.
Omdat er in Bellignies slechts een minuscuul kruideniertje is, deed ik mijn inkopen in Bavay en placeerde me daarna met een koffietje op een leuk terrasje op het marktplein. Op weg naar Bellignies passeerde ik de Romeinse overblijfselen in Bavay, die men sinds 2020 helemaal overkapt heeft om hen te beschermen tegen verdere degradatie door de weerelementen.
Het was een hartelijk weerzien met Marie Christine en Claude. Zo'n fijne mensen. Ze hebben sinds vorig jaar ook een schattig hondje: Tyna, een witte Michon.
In Bellignies moest ik beslissen of ik nog verder fietste naar de Opaalkust, of terug naar huis. De fietskampeer-energie staat eerder op een laag pitje, dus het wordt optie twee. Ik heb thuis trouwens nog genoeg te doen want ik ben volop aan het ontspullen.
Maar voor ik terug België in fiets, heb ik nog snel 15€ bespaard: ik kon dinsdagochtend om 9 u terecht bij de kapster in Bellignies. En daar betaalde ik slechts 25€.
—-
Ik fiets ditmaal door België en Noord-Frankrijk en werf met deze tocht fondsen voor een Belgische en een Franse organisatie: Straatverplegers vzw, actief in Brussel en Luik, en het Tibetaanse Dorje Pamo vrouwenklooster in Fiac, Frankrijk.
Vermeld op de mededeling van je gift welke organisatie jouw voorkeur wegdraagt. Zonder mededeling spijs je de Reach Out kas, zodat we met eindejaar meer te verdelen hebben onder onze goede doelen.
Op deze pagina vind je alle betaalmogelijkheden: www.reachoutforacause.org/ik-help
Straatverplegers vzw - Infirmiers de rue - Monastere Dorje Pamo