Rondje Zeeland in tropische temperaturen
Maandag 4 september: Antwerpen - Waarde (53,3 km)
Wat een contrast: eerst het drukke centrum van Antwerpen doorkruisen en daarna ruim 20 kilometer door de haven, via een uitstekend fietspad maar met veel zwaar verkeer, het gedreun en gedruis van de zware industrie en in de stank van verscheidene chemische uitwasemingen. Zelfs het rustieke dorpje Lillo bracht weinig soelaas tijdens mijn lunchpauze: daar waren ze de straten aan het heraanleggern.
Af en toe kon ik aan de havendrukte ontsnappen door op het pad achter de Scheldedijk te fietsen, met zicht op het water. Maar dat waren maar korte stukken.
Zodra ik voorbij de gigantische BASF fabriek de Nederlandse grens overstak, kwam ik terecht in een oase van stilte met enkel wat licht golvengeklots, vogelgetwiet en meeuwengekrijs. En een enkele containerreus die statig richting haven vaart.
Hoe weldadig voelt dit aan! Dan realiseer je je ten volle hoe goed rust en stilte zijn voor lichaam en geest.
Vlak voor mijn overnachtingsplek stond een verrekijker richting laagtij-zandbanken waarop vandaag 52 zeehonden lagen te zonnen.
Ik besliste mijn dagelijks aantal kilometers te beperken tot een 50-tal en stopte bij hoevecamping ZeeuwsGenieten - bij Iris' bij Waarde. Een heel gezellige oer-Hollandse camping. Alles kraaknet en proper met aandacht voor huiselijke details. Heel anders dan de doorgaans gedateerde en stoffige Franse campings.
Tegen acht uur kwamen een 25-tal vrouwen een pilates les volgen in open lucht. Ik mocht aansluiten voor een kennismakingsles, een aanbod waar ik graag op inging want ik had nog nooit pilates gedaan. Lastig was dat ik net had gegeten... Ik ben geen Nederlander die tussen 17-18 uur het avondeten nuttigt.
Dinsdag 5 september: Waarde - Burgh-Haamstede (71,6 km)
Vandaag moest ik Zeeland in noordwestelijke richting dwarsen en dan de 10-km-lange afsluitdijk oversteken.
Ik reed langsheen Goes en zag dat er een taverne op mijn route lag zodat ik de warme stad niet in hoefde om te lunchen. Dat bleek de taverne van een sjieke golf te zijn, waar ik veel ‘Antwaaarps’ hoorde praten. Volgens een local de schippers van jachtjes uit de nabije jachthaven.
Het zou vandaag een rit van 55 km worden. Dit was buiten de GPS-apps gerekend. Zowel Komoot als GoogleMaps gaven een route aan langs de zuidkant van het Veerse Meer, en dan een overzetboot van Wolphaartsdijk naar Kortgene. Een veer op de route vind ik altijd een geweldig rustmoment, niet alleen de overtocht, maar ook het wachten op de komst van het veer.
Ik zat al een 10-tal minuten bij de steiger te wachten, maar zag in het haventje van Kortgene aan de overkant helemaal geen beweging. Er hing ook nergens een uurregeling uit. Bij een jachthavengebouwtje vlak naast de steiger zat een man. Ik vroeg hem wat de vaarfrequentie van het veer was. Hij was duidelijk de 'plezantste' thuis: komende zaterdag, antwoordde hij. Buiten de zomermaanden vaart het veer enkel tijdens weekends. Dit kon hij me niet eerder laten weten...
En daardoor fietste ik vandaag toch weer een zeventiger in plaats van een vijftiger.
Els van Vlimmeren ging vanaf dinsdag aansluiten, maar de camping waar we enkele dagen wilden verblijven zat bomvol. Er was geen plek meer voor een busje. Daarom zakten we af naar hoevecamping Camping de Westbout (het voormalige 'Cauershof'), 2 kilometer verder nabij de Oosterschelde. Daar was nog een plekje vrij, maar dat bleek een modderhoekje dat nog niet was uitgedroogd omdat er maar weinig zon kwam. Niet tof om enkele dagen in rond te dabben. Dus de volgende ochtend weer verder fietsen, naar Rockanje, nadat we wel eerst een plekje gereserveerd hadden.
Woensdag 6 september: Burgh-Haamstede - Rockanje (48,8 km)
Eerst langs de magnifieke LF-12 fietsroute door de duinen van Schouwen-Duivenland. Dan de Brouwersdam over -- met halverwege een stop voor een portie kibbeling. Verder over schiereiland Goeree-Overflakkee met een stop in het historische dorpje Goederede en een frisdrank in hotel-restaurant De Gouden Leeuw, waar ik ooit nog gelogeerd heb. En dan als laatste de Haringvlietdam over.
Een mooie maar bloedhete fietsdag, want er zijn maar weinig bomen in Zeeland. Edoch niet geklaagd. Op de fiets heb je altijd een briesje, de hitte voel je pas wanneer je stopt. En nu enkele dagen 'zeerust' bij Rockanje op het schiereiland Voorne.
7-8 September: Twee rustdagen in Rockanje
Hoe vullen we een tropische dag op een camping? Te warm om te wandelen of iets te doen. Alleen actie 's ochtends vroeg of 's avonds, en in de namiddag een frisse plons in zee, die hier meer weg heeft van een meer. Daartussen rust en lectuur op de camping.
9 September: Rockanje - Stampersgat (60,8 km)
Eens het grotere stadje Hellevoetsluis voorbij fietste ik terug door wijdse polders en op dijken langs de Haringvliet en haar zijrivieren. Bij het dorpje Hekelingen voerde een klein veertje me over de rivier Spui. Van daar was het nog een kleine 20 km tot de Haringvlietdam. Els reed voor me uit met haar busje en Whatsappte me dat de dam afgesloten was voor alle verkeer, met een omweg van 50 km via de Moerdijkbrug tot gevolg.
Oh my god, bij deze hitte zag ik dat niet zitten! Gelukkig hadden de Nederlanders voor voetgangers en tweewielers een gratis veer ingelegd van Numansdorp naar Willemstad. En, niet zoals de overzet over het Veerse Meer enkele dagen geleden, bleek dit veer wel nog te varen.
Na deze welkome ‘veerpauze’ volgden nog 12 kilometers door zonovergoten en boomloze 'zweetpolders' tot het rustige dorpje Stampersgat aan de Dintel, waar Els ondertussen ook al was gearriveerd. Zij had op de Moerdijk in de file gestaan.
En wie Infirmiers de rue (straatverplegers vzw) of het Tibetaanse Monastere Dorje Pamo voor vrouwen nog een zetje wil geven:
www.reachoutforacause.org/ik-help
10 september - Rustdag in Stampergat.
Op een rustdag dien je inderdaad te rusten, maar in de namiddag werd het bloedheet, net boven de 30 graden. Dit nodigde uit tot een plonske in de Dinter, de rivier die langs het dorp stroomt.
Aan de aanlegsteiger voor bootjes waren zelfs zwemladdertjes bevestigd. Nederland is veel permissiever wat zwemmen in open waters betreft dan België. Om hier geen onwaarheden uit te kramen, zocht ik op Google toch even op wat de Nederlandse regelgeving hierover zegt (zie https://crisislab.nl/wordpress/wp-content/uploads/Eindrapport_RGV_Crisislab_1202-20131.pdf). Een cruciaal zinnetje in dit rapport:
"Een belangrijk verschil met veel andere vergunningsprocedures is dat het niet verboden is te zwemmen in een niet aangewezen zwemlocatie. Oftewel, zwemmen in Nederland is overal toegestaan, behalve op plaatsen waar het expliciet verboden is."
Ook op plaatsen waar geen toezicht is mag je dus zwemmen, uiteraard op eigen risico. Nederland heeft ook zoveel meren en rivieren, hoe hou je de mensen daaruit als het warm is?
11 september - Terug thuis
9/11... Een datum die bij iedereen de traumatische beelden oproept van vliegtuigen die zich in de torens van het World Trade Center in New York boren. Dit jaar al 22 jaar geleden.
Tijdens de laatste rit van Stampersgat naar Antwerpen, fietsend door de laatste Zeelandse polders voor ik de bossen van het natuurgebied Brabantse Wal indook, dacht ik terug aan deze verschrikkelijke dag in 2001. Ik was toen een weekje met vakantie in Zuid-Frankrijk en hoorde het nieuws pas om vier uur 's middags, toen ik in een cafeetje iets ging drinken na een fietstocht en de hallucinante beelden daar op TV zag verschijnen in een non-stop nieuwsuitzending over de gebeurtenissen die eerder die ochtend plaatsvonden. Tot welke gruweldaden is de mens toch in staat, niet alleen ten opzichte van anderen, maar ook van dieren, de natuur en toekomstige generaties. De mens is in staat tot het allermooiste én tot het allergruwelijkste. Gelukkig, zo ondervind ik toch tijdens mijn fietstochten, zijn de meeste mensen goedhartig en hulpvaardig. Maar dat heeft weinig nieuwswaarde En jammer genoeg krijgen wandaden gepleegd door een minderheid in de media altijd meer weerklank dan mooie initiatieven. Daarom onderhoud ik op mijn website ook een 'fijne ontmoetingen' blog.
Ik passeerde dicht langs Zandvliet, waar mijn ex-collega Magda woont. Zij had me uitgenodigd om een groentetaart te komen eten voordat ik de laatste 30 km naar Antwerpen aanvatte. Omdat ik al in de namiddag arriveerde, stond er ook een gebakje klaar. Gastvrijheid die een plekje op de 'fijne ontmoetingen' blog verdient, maar ik vergat een fotootje te nemen.
Tijdens mijn fietstocht door Spanje ontmoette ik Magda toevallig in Valencia. Zij volgde mijn tocht op Facebook en liet me weten dat ze net dezelfde periode op citytrip in Valencia was. We aten samen iets in haar hotelletje, en van dat etentje maakte ik gelukkig wel een foto.