Zondag in de late namiddag trok ik naar het Tibetaans verjaardagsfeest voor de Dalai Lama in Park Spoor Oost te Antwerpen. Palden, de voorzitter van de Tibetaanse gemeenschap in België, heette me welkom, waarvoor dank.
Ik arriveerde eigenlijk meer dan twee uur te vroeg, het cultureel programma begon maar om 19 uur. Er was al wel vrij veel volk aanwezig, die gezellig in groepen bij elkaar zaten te babbelen of meespeelden met een soort bingospel dat vanaf het podium werd georganiseerd. Alles verliep in het Tibetaans, maar ik hoorde af en toe wel een Engels cijfer passeren. Er waren ook enkele standjes met Tibetaanse kledij of snuisterijen en -- dat mag natuurlijk nooit ontbreken -- eetstandjes.
Ik ging bij een groepje Tibetanen uit Antwerpen zitten onder een baldakijn dat ze hadden opgehangen tussen vier boompjes. Spontaan kreeg ik water en een portie momo’s aangeboden. Ik vertelde aan een vrouw naast mij wat over mijn eerste #cyclingforTibet fietstocht door Nederland en de Tibetaanse plaatsen die ik daar bezocht.
Rond halfzeven stopte het Bingospel en begon een lama (Tibetaanse monnik) met een lange recitatie, gevolgd door een ritmische Chenrezig meditatie die ook op Spotify te beluisteren is (zoek bv. op Chenrezi Pure Land Prayer van Lama Gyurme). Chenrezig is de Boeddha van Compassie (Avalokiteshvara) en de beschermheilige van Tibet en Mongolië.
Om zeven uur stipt begon het culturele programma met een plechtig eerbetoon voor de troon met een kartonnen beeld van de Dalai Lama. Dat werd getooid met een tiental ceremoniële Khata’s (witte sjaaltjes). Daarna werd een reusachtige doos met een grote verjaardagstaart naar het podium gebracht. Edoch niet groot genoeg voor iedereen, alle aanwezige kinderen kregen er een stukje van. Voor de volwassenen werd rondgegaan met kartonnen bordjes met een zoete witte rijst met rozijnen. Heel fijne smaak! Jammer dat ik nog maar zo weinig weet van de culturele geplogenheden en de benamingen van de Tibetaanse gerechten. Tot nog toe reikt mijn culinaire kennis niet verder dan momo’s…. Werk aan de winkel.
Daarna begonnen dans- en zangoptredens door zowel kinderen als volwassen. Het programma eindigde met het loslaten van een aantal witte vredesduiven door de lama’s en de organisatoren van het feest. Ik hoop dat die duifjes met hun vredesboodschap tot in het kantoor van Xi Jinping (staatshoofd China) geraken…. IJdele hoop.
Toen de duifjes zichzelf in veiligheid gebracht hadden, verhuisde de muziekinstallatie van een tentje naar het podium, schalden Tibetaanse songs door de boxen en kwam vrijwel iedereen meedansen in een grote cirkel met de typische Tibetaanse danspasjes en zwaaiende armbewegingen. Mooi om zien. Het feest zou naar verluidt tot vijf uur ’s ochtends duren, maar voor mij werd het tijd om te vertrekken, wilde ik nog voor het donker thuis zijn met – uiteraard – mijn gele reisfiets van de Kringwinkel.