Compassion Rising Tour 2025 – Antwerpen – Duitse grens

Nabij ’s Hertogenbosch

4 juli: Antwerpen - Alphen (NL) (61km)

Eindelijk onderweg met de fiets! Later dan gewenst, maar soit, het is gelukt. De nieuwe website die u nu bezoekt is na veel gezwoeg online geraakt. Met veel dank aan Tania Emmerechts van T-Link webdesign.

Het is de bedoeling van Antwerpen naar Tallinn (Estland) te fietsen. Mijn eerste landsgrens ben ik al gepasseerd. Waarschijnlijk verschillende keren, want ik doorkruiste de enclave Baarle Hertog/Nassau. Wat een zootje BE-NL-BE-NL is me dat daar.

Ik fiets opnieuw voor een goed doel, maar deze keer niet voor een Tibetaans project, maar voor een project in Oekraïne, hoewel er toch nog een link met Tibet is.

Onderweg had ik al een heel toffe ontmoeting, daarover volgt een aparte post.

Het was heerlijk fietsweer vandaag, en vlakbij de natuurcamping bij Alphen waar ik overnacht is een zwemvijver. Ik dacht dat het een ondiep plonsvennetje zou zijn, maar het werd al na enkele meters flink diep. De bovenste waterlaag was al bijna wat te warm, maar het temperatuurverschil met de diepere lagen was nog groot.

Een betere manier om een fietsdag te eindigen is er niet.

Fietsdag afsluiten met zwemsessie in natuurlijke vijver

5 juli: Alphen - Heerewaarden (61 km)

Opnieuw een fijne fietsdag vandaag! Heerlijk fietsweer, met een pittig windje, maar dat kwam uit een gunstige richting. Zo malen de kilometertjes veel makkelijker van tussen de benen.

Ik vertrok over het ‘Bels lijntje‘ fietspad richting Tilburg. Op dat traject passeerde ik ‘Schijnvliegveld De Kiek‘ uit Wereldoorlog 2, een namaakvliegveld om de geallieerden te misleiden.

Na Tilburg vervolgde ik het traject over toffe vrijliggende fietspaden door bos en hei tot ’s Hertogenbosch. Bij natuurgebied Loonse en Drunens Duinen (een van de grootste binnenlandse stuifduinen van Europa, een prachtige aanrader voor wandelaars) pauzeerde ik bij een bakje verse Betuwse kersen.

’s Hertogenbosch had ik nog nooit doorkruist. Ik reed er altijd rond op weg naar elders. Het centrum is stemmig. Veel typische Nederlandse huizen in rode baksteen.

Daarna moest ik een poos naast een provinciale weg, maar de laatste 5 km waren opnieuw om van te smullen: over een dijk tussen Maas en Waal met wijdse vergezichten. En de wind in de rug, wat kan een fietser meer wensen?

De jachthavencamping in Heerewaarden is ook een aanrader: Vlak aan de oever van de Maas, modern sanitair, een goede taverne, maar het allerbelangrijkste: een supervriendelijk onthaal.

’s Hertogenbosch

6 juli: Heerewaarden - Oosterhout (40km)

Vannacht was het wegens de wind een onrustige flappertent nacht, met als gevolg een slechte nachtrust. Ik kon gelukkig wat langer blijven liggen, want heb vandaag maar 40 km voor de boeg tot voor Nijmegen, waar ik maandag Tenzin Tibet Huis ga bezoeken.

De rit verliep voor tweederde over de Waaldijk en de rest naast een provinciale baan, van waar ik na een tiental kilometer naar links kon afzwenken om de aanloop naar de lange Tacitus brug over de Waal te nemen.

Aan het einde van die brug wilde Komoot me via een hoge, steile trap, weliswaar met een fietsgoot, naar het jaagpad sturen. Ik heb wijselijk een driehoekje om gefietst met al mijn bepakking….

Het laatste anderhalf uur fietste ik in de gietende regen. Gelukkig kwam de wind van rechtsachter, ik had de nattigheid niet pal in mijn aangezicht.

En wat was ik gelukkig dat camping De Grote Altena in Oosterhout een comfortabele zitruimte heeft voor tentkampeerders, waar ik kon drogen en bijwerken. Met sofa’s, microgolf en koelkast, TV… Net zoals thuis

Schuilen onder brug naast de Waal

7 juli: Oosterhout -Laag-Soeren (50 km)

Ondanks nachtelijke regen toch rond een uur of 10 droog kunnen inpakken.

Eerst naar Nijmegen centrum, voor een bezoek aan Tenzin Tibet Huis. Daarover maakte ik een apart bericht.

Vandaag wilde Komoot me opnieuw tot 3 maal toe op of af steile trappen sturen terwijl er gemakkelijker alternatieven in de buurt waren. Soit, voor de rest werkt de navigator goed.

De wind is blijkbaar gedraaid. Tussen Nijmegen en Arnhem had ik hem pal tegen. Traag ploeteren in een kleiner verzetje.

En eens voorbij Arnhem begon het vrij steil te heuvelen. Eerst lange tijd de Rijnvallei uitklimmen, en dan de heuvels van het Nederlandse ‘hooggebergte’: de prachtige Veluwezoom in de buurt van Posbank.

Galloway runderen

Twee keer stonden er Galloway runderen met kalveren pal op mijn route. Met koeien met kalveren moet je altijd voorzichtig zijn. Bij de eerste kudde kwam een indrukwekkende stier mijn richting uit gewandeld, weg van zijn kudde. Dat maakte me wat ongerust, maar ik zat gelukkig op een dalend gedeelte zodat ik ‘in geval van’ snel zou kunnen wegsprinten. Het dier keek me vredig aan terwijl ik neuriënd passeerde, geen greintje agressie 😅.

Bij de tweede kudde, die op een bergop gedeelte stond, hoopte ik op een gelijkaardige reactie. En die hoop werd gelukkig vervuld, want daar had ik niet kunnen wegsprinten.

Door het zwaardere parcours arriveerde ik maar na 19 uur op de camping. Eigenlijk te laat om al mijn avondlijke taken te kunnen volbrengen.

8 juli rustdag op camping Boszicht

Toen ik wilde bijbetalen voor een tweede nacht op de camping, voerde ik een fijn gesprek met Benno, de uitbater, en kreeg ik een nacht gratis!

9 juli: Laag-Soeren - Beerze (77 km)

Geweldig fietsweer met een matig zijwindje. Het traject verliep voornamelijk langs jaagpaden naast kanaaltjes, en ook enkele stukken over autovrije fietspaden door hei en bos.

Bij Ommen ligt een ‘Sahara’ stuifduin (tip van Els van Vlimmeren) waar ik ‘s avonds graag een wandeling wilde maken. De dichtstbijzijnde camping was Ommerland, maar die vroegen 46€ voor één nachtje met fiets en tent. Daarvoor heb ik vriendelijk bedankt, dat is waanzinnig duur.

Gelukkig kon ik 5 km verder voor 13 euro terecht bij Camping Huttopia De Roos.

Vanaf de trekkersweide lag het dichtstbijzijnde sanitair op ongeveer 400 meter. Ik had een rustig plekje vlak naast de Vecht. De keuze was snel gemaakt, ik eindigde de dag met een frisse duik in de rivier. Zo fijn dat je in Nederland overal mag zwemmen waar het niet verboden is. Mijn achterburen de Galloway runderen zijn het daar volledig mee eens.

Kamperen aan de Vecht

10 juli: Beerze -Emmen (61km)

Toen mijn automatisch plasalarm me iets over zessen wekte, voelden mijn benen nog erg zwaar aan. Terug in de slaapzak dan maar en nog een tweetal uurtjes verder pitten.
Daarna voelde ik me uitgerust en vatte ik mijn ochtendkampeergeplogenheden aan. De inpak begint altijd met wat chaos, maar uiteindelijk belandt alles op de juiste plek in de juiste fietstas.

Om half twaalf ben ik pas vertrokken. Gelukkig was het maar 50 km tot drukkerij Van Liere Media, waar ik de flyers voor de volgende landen die ik nu ga doorkruisen moest ophalen.
Het was een rustige rit met hetzelfde zijwindje als gisteren.

Op een gegeven moment naderde ik een dorp aangekondigd met de plakkaat ‘Gemeinde Laren’. Ik zat plots in Duitsland! Eigenlijk had ik het kunnen raden, want ik reed al een poosje over een slecht, hobbelig fietspad naar Nederlandse normen. Morgen ben ik in Duitsland. Mijn zitbeentjes zullen het geweten hebben.

Na een aantal kilometers stak ik een houten grensbruggetje over terug Nederland in. Gelukkig bevond het fietspad zich aan de Nederlandse kant van het riviertje.

Bruggetje tussen Nederland en Duitsland

Bij Schoonhoven passeerde ik een uitgestrekt olieveld met ja-knikkers. Zinkgaten zag ik gelukkig niet..

Op camping Emmerdennen werd ik heel hartelijk ontvangen, zodanig zelfs dat zowel uitbater Jan als ikzelf er gelukkig van werden!

Morgenvroeg eerst langs MOCTA, het Museum for Contemporary Tibetan Art in Emmen, en dan Noord Duitsland door. Genau 🙂

11 juli: Emmen-Lathen (38 km)

Het is al mijn laatste rit in Nederland! Jammer, ik fiets hier graag.

Op weg naar Emmen kwam ik het indrukwekkende hunebed D45 tegen. Het stamt uit de Trechterbekercultuur en is zo maar eventjes 18,5 meter lang. Het bestaat uit meerder reusachtige rotsen achter elkaar, afgeboord met boordstenen.

Op de grootste deksteen zou Koning Louis Napoleon met zijn paard gestaan hebben, om zijn ruiterkunst te bewijzen.(1806-1810).

Ik vertoef graag bij zulke megalieten. Daar hangt altijd een heel speciale energie die een open gevoel van onbepaalde verbondenheid geeft.

Iets na elven bezocht ik voor de tweede keer het Museum of Contemporary Tibetan Art (MOCTA) van Lama Tashi Norbu. Hij was er niet, jammer, hij is in Californië een tweede museum aan het oprichten. Een man die blijkbaar niet te stoppen is….. Ik liet er het overschot van mijn Nederlandstalige flyertjes achter.

Na een lichte lunch in Emmen fietste ik nog een kleine 40 km verder tot net voor het Duitse stadje Lathen.

Onderweg liet Nelleke me stoppen voor een praatje. Ze vroeg of ik met vakantie was, dus ik had weer een gelegenheid om uit te leggen waarmee ik bezig was. Als afscheid gaf ze me twee minikomkommertjes voor onderweg.

Een tweetal kilometers voor de grens fotografeerde ik dan toch maar een Hollandse windmolen. Eén molen per doortocht, dat is niet overdreven.

En mijn kritiek op de Duitse fietspaden gisteren was wat voorbarig. Die van vandaag waren best te doen, met uitzondering van de fietspaden naast landelijke baantjes.