10 juli: van Berchem naar Kruibeke - 14 km
Ik werd thuis uitgewaaid door mijn lieve buurvrouwen en vertrok richting Schelde in Hoboken. Van daar ging het met het veer naar Kruibeke, mijn eerste Welcome to my Garden kampeerervaring bij privémensen in de tuin.
Welcome to my garden is een platform van mensen die hun tuin ter beschikking stellen aan trage reizigers (fietsers en wandelaars) om te kamperen. Het is een fantastisch initiatief dat tijdens de corona pandemie werd gelanceerd door enkele verlichte geesten om het langzaam en ecologisch reizen in eigen land te bevorderen.
Ik heb wel wat moeten zoeken om mijn eerste kampeertuin te vinden, want er staan geen huisnummers vermeld op de Welcome to my garden website en ik was dit in de chat vergeten te vragen aan de bewoners.
Het was heet vandaag, en ik liep de hele tijd over beton. De huid van blaren die ik had opgelopen tijdens mijn eerdere testwandeling met volle rugzak (21/6) is terug losgekomen, maar er kwam gelukkig geen bloed aan te pas. Ik hoop dat mijn voeten morgen de 20 km tot het Stropersbos in Kemzeke kunnen verteren.
11 juli: Kruibeke – Sint-Gillis Waas - 16 km
Een vrij saaie en opnieuw bloedhete wandeldag vandaag. In de tuin van Barbara was geen kraantje dus ik vertrok met maar een klein voorraadje water. Paul, een man uit de buurt die bij Barbara in de tuin kwam helpen, wist dat en even later kwam hij me achterna gefietst met een tweeliterse fles fris water! Wat een vriendelijke man!
Ik liep heel de tijd over hete asfaltwegen door de polders en passeerde eerst Beveren, waar ik in een café met wifi wat rustte en mijn sociale media bijwerkte, en daarna Vrasene.
In Sint-Gillis Waas moest ik de handdoek in de ring gooien. Zoals ik gisteren vreesde hielden mijn voeten het niet uit. Ik belde aan bij Annemie en Ivo, een fantastisch koppel die zo vriendelijk waren met te depanneren mijn verschroeide voeten. De laatste 9 km tot het paalkampeerterrein in het Stropersbos gingen er echt niet meer bij. En nu kwam er wel een beetje bloed aan te pas…
Van 12 tot 15 juli verbleef ik noodgedwongen op camping Fort Bedmar. Toen ik bij Annemie en Ivo vertrok deed mijn linkervoet al na de eerste meters serieus pijn. Daarom besliste ik naar de dichtstbijzijnde camping te stappen en daar te blijven tot mijn voetzolen genazen.
Na een erg pijnlijke staptocht van 11 km – of eerder strompeltocht want ik deed er bijna vier uur over – bereikte ik de camping. Tot mijn ontzetting was mijn linkersok vooraan doorweekt van het bloed! Uiteindelijk viel het na het dagelijkse voetbadje en ontsmetting nog wel mee: een klein openstaand kloofje was de boosdoener.
Mijn vriendin Els kwam me achterna met een aantal reserveschoenen die ik bij haar had achtergelaten om zo nodig al eens te kunnen verwisselen.
De dag nadien ging ik met Els naar de apotheek om raad te vragen en verzorgingsmateriaal bij te kopen. Ik moet wachten tot de 'verschroeide’ plek dicht is en dan mogen er pas Compeed pleisters op. Ondertussen verzorgen met Flammazine en proper houden met een steriel kompres en een windeltje. Dat waren dus mijn belangrijkste activiteiten de twee volgende dagen.
Omdat de dichtstbijzijnde voedingswinkel hier 3 km vandaan ligt, heb ik meteen voldoende proviand voor enkele dagen ingeslagen, want Els rijdt vanavond terug naar huis.
16 juli – Van De Klinge naar Kemzeke -10 km
Mijn linkervoetzool is al flink geheeld. Op de verschroeide plek staat terug een stevig velletje, enkel het weerbarstige kloofje onder mijn kleine teen staat nog wat open. Vandaag trek ik tot een nabije camping in Kemzeke, een korte testwandeling van 10 km.
Ik vertrok na de regen, rond een uur of drie. Vlakbij camping Bedmar passeerde ik een grenspaal waar ik in januari op weg met de fiets naar Cadzand een foto van mijn fiets had genomen. Toen lag er veel slijk op die zandweg en was ik alles behalve gelukkig dat ik daar met een bepakte fiets door moest baggeren. Nu was ik erg gelukkig dat mijn traject voor 90 percent over zandpaden liep en niet over hete betonwegen.
Nadat ik mij gisteren verdiept had in het oorlogsverleden van deze streek, passeerde ik in de bossen aan de Nederlandse kant een restant van een Liniegracht, en in het Stropersbos kwam ik langs een reconstructie van een verdedigingswal van de Bedmarlinie, daterend uit de Spaanse Successieoorlog (1701-1713).
In het Stropersbos werd ik even terug gekatapulteerd naar mijn paardenverleden (1968-80) toen ik dwars door de kudde moest die het bos begraast. Stevige, mooi 'ronde' (=goed in het vlees zittende) paardjes.
Die van hierboven was me ook welgezind vandaag. Net toen het weer even begon te gieten, bereikte ik de Trompkapel, en hij had de deuren zelfs losgelaten zodat ik er kon schuilen!
Tegen 18:30 checkte ik in bij Camping Voorhout, wreed content dat mijn linkervoet het uitgehouden had. Morgen weer een eindje verder, want een camping vlak naast de drukke Expressweg is niet echt mijn ding.
17 juli - Van Kemzeke naar Moerbeke - 16 km.
's Ochtends hielden we het niet droog in Kemzeke. Vandaag ging het voor 95 percent over asfalt maar eens de Expressweg over gelukkig via rustige landelijke weggetjes, op Stekene dorp na. Van Stekene tot Moerbeke ging het in één rechte lijn van ong. 8 km via een voormalige spoorlijn die nu als fiets- en wandelpad heraangelegd werd.
Bij glazenwasser Robby Pauwels vond ik een ideaal tuinmuurtje om op te rusten en lunchen en nadien de zware rugzak makkelijk terug op de rug te hijsen.
Robby kwam net thuis en begon de ruiten van zijn woning te kuisen. Merkwaardig vond ik dat hij de ruiten droog kreeg door met twee straaltjes water die uit zijn borstel spoten met heen en weer gaande beweging de borstel naar omlaag te bewegen zonder de ruit aan te raken. Er kwam geen vod of spons aan te pas. Robby legde me uit dat hij zonder strepen kan kuisen omdat hij osmotisch water gebruikt dat eerst zeven keer gefilterd werd zodat alle kalk, mineralen en andere stoffen eruit verwijderd worden. Straf vond ik dat.
In Kemzeke dorp fotografeerde ik een huis dat in 2016 de prijs 'mooiste gevel' van Stekene won.
Dankzij het 'Welcome to my garden' platform overnacht ik in Moerbeke in de tuin van Brenda, een fantastisch gastgezin met drie kinderen, een toffe hond, kippen, geiten, en kleine varkentjes. Iets na mij arriveerde ook nog een gezin met vier kinderen uit Hove met de fiets.
Wat de voeten betreft: de Compeed pleisters waren wat verschoven en kleefden aan de randen in mijn sok. Heb ze verwijderd zodat de voeten vannacht kunnen luchten, en morgen nieuwe pleisters erop. En nu ontwikkelt er zich weer een klein waterig blaartje aan mijn rechter kleine teen, maar daarvan ondervind ik weinig last .
18 juli - Van Moerbeke naar Zelzate - 14,3 km
Om 10 uur stond ik vertrekkensklaar. Het was al vrij warm, maar de route was me erg welgezind: na een kilometer doorkruiste ik gedurende een uurtje het mooie Heidebos, en eens Wachtebeke voorbij dook ik in het koele Kloosterbos.
Tussen die twee bossen moest ik opnieuw in volle zon over de voormalige spoorweg.
Als lunch kwam een fris bakje aardbeien van bij 'den ALDI' in Wachtebeke als geroepen. Zo geraak ik tenminste aan wat fruit, want de kilo's die ik thuis wekelijks verorber krijg ik nu niet meegesleurd.
Na het Kloosterbos moest ik de E34 onderdoor, en dan kwam het ellendigste gedeelte van deze stapdag: gedurende ruim 2km in volle zon naast de drukke Kennedylaan in Zelzate. Ik voelde de zolen van mijn schoenen bijna smelten, en die van mijn voeten begonnen navenant te schroeien. Deze calvarie werd aangenaam onderbroken door een telefoontje van Paul Thyssen, de man die me in Kruibeke een fles had Spa nagebracht. Hij vroeg hoe het ondertussen met me ging. Wat zijn er toch nog veel lieve mensen! Waarom komen zulke warmhartige faits divers nooit eens in het nieuws?
Ik hield mijn hart vast en verwachtte weer een aantal loszittende vellen wanneer ik mijn sokken zou uitdoen, maar de nieuwe compeed pleisters die ik 's ochtends aangebracht had, zijn mooi blijven zitten. Het branderige gevoel werd veroorzaakt door oververhitting, en niet door nieuwe blaren. Dit neemt niet weg dat ik nog steeds niet helemaal pijnvrij kan stappen.
Overnachten doe ik in een Welcome to my Garden tuin bij Sonja en Luc in Zelzate. De enige tuin die op wandelafstand lag. Ik had geluk dat ik er nog terecht kon, want Sonja en Luc vertrekken morgen op reis.
19-20 juni -- Van Zelzate naar Lembeke, 21,8 km
Ik dacht dat het weer een warme dag zou worden en was al vroeg uit de veren. Om acht uur verliet ik de tuin van Sonja en Luc, die toen al naar Frankrijk vertrokken waren, en wandelde richting Canisvlietse kreek in Nederland. Ik besliste de vrij grote omweg via Sas van Gent en Assenede te maken omdat de kortste weg van Zelzate naar Lembeke uitsluitend via drukke wegen gaat.
De wandelrust op de oever van de Canisvlietse Kreek was weldadig. Ik ontmoette er eerst twee vissers die er al van vier uur 's ochtends zaten met verschillende vislijnen in het water, maar nog helemaal niets hadden gevangen. Ik vroeg hen of ze het lange turen naar de dobbertjes niet beu werden, maar ze bleken met hoogtechnologische vislijnen zonder dobbers te werken die een beep- en lichtsignaal geven wanneer een vis bijt. Ik kreeg meteen een live demonstratie. Je kunt dus gerust zitten pitten tijdens het vissen, de lijn beept je wel wakker. Dat is pas sporten....
Een eindje verderop kwam ik zes jongeren tegen die gekampeerd hadden op een bivakplaats en die me aanboden met hen te ontbijten.
Voor Sas van Gent moest ik het brede kanaal Gent-Terneuzen over. Toen ik over die brug wandelde, vroeg ik me al af waar de ophaalbrug zich eigenlijk bevond. Beneden op de oever kreeg ik het antwoord op een infobord: dit is een 'draaibrug' die tussen 1965-1969 gebouwd werd en toen de grootste draaibrug van Europa was.
Op een groene verhoogde wal in Sas van Gent liep ik langs het Bolwerk Generaliteit. Na dat stemmige dorpje zagen de buitenwijken van Assenede, die naadloos aansluiten op Sas van Gent, er eerder mistroostig uit...
Na Assenede volgde een lange eentonige provinciale weg van een kilometer of acht naar Lembeke. Omdat ik vannacht op een camping verblijf en daar morgen een dag ‘voetenrust’ neem om mijn kleren te wassen, is Els me weer achterna gekomen.