Ik was vroeg vertrokken in Zelzate en begon mijn tocht via de rustige Canisvlietse Kreek in Nederland.
Iets na negenen passeerde ik aan een bivakplaats zes jonge gasten die op een kampvuur ijverig hun ontbijt aan het koken waren. Toen ze vernamen waarom ik daar zo vroeg al langs wandelde -- staptocht rond België om fondsen te werven voor Straatverplegers vzw -- boden ze me al hun lekkers aan. Omdat ik vegetariër ben, koos ik een boterham met ei -- ze hadden ook spek en worstjes bij! -- en een pannenkoek. Er hing ook nog een vochtig 'marcelleke' (tank top) aan mijn rugzak dat ik kon drogen in de warmte van het kampvuur.
Zulk een vorstelijk ontbijt had ik al enkele dagen niet meer gegeten, want mijn 'kampvoer' 's ochtends bestaat uit havermout overgoten met, van laag naar hoog afhankelijk van mijn beschikbare voorraad: water, melk of yoghurt of de niet-dierlijke alternatieven daarvan.
Even later was het ontbijtfeestje plots voorbij, maar het liep gelukkig voor deze lieverds goed af.
Er kwam een Nederlandse boswachter-mevrouw aangereden. Sinds enkele weken is bivakkeren, zelfs op de daartoe ingerichte plekken, in deze contreien verboden omdat er teveel herrieschoppers misbruik van maakten: tot laat in de nacht luide muziek die de fauna verstoort, bergen achtergelaten drank- en andere afval, tot in brand gestoken tenten en matrasjes toe. Baldadig.
Bovendien is het verboden in de natuur, zelfs op een open plek, een vuurtje te stoken. De gebruikelijke boete daarop bedraagt maar eventjes 380 euro. De boswachterin merkte echter dat deze jongeren geen herrieschoppers waren en was van heel goede wil: zij noteerde de identiteitsgegevens van een van hen en zei dat ze er niets over zou zeggen, als ze alles onberispelijk achterlieten, inclusief het voorraadje kampvuurtwijgen dat voorgangers hadden klaargelegd. Ik ben er zeker van dat ze de bivakplaats properder dan ooit achterlieten.
Heel veel dank aan deze jongeren voor hun vrijgevigheid, en ook aan de begripvolle Nederlandse boswachterin. Als iedereen zo respectvol met elkaar zou omgaan, zou onze wereld een veel aangenamere en minder repressieve plek worden om te toeven.