Veertien inwoners van het nabije Lahardene voeren mee naar het land van belofte op de Titanic. Ze lieten een grimmig armoedig bestaan op het Ierse platteland achter zich in de hoop op een betere toekomst in Amerika.
T.g.v. de aardappelhongersnood van 1847-49 halveerde de bevolking van het arme county Mayo van 400.000 naar 200.000 op 50 jaar tijd, omdat veel jongere bewoners emigreerden naar alle uithoeken van de wereld. De Ierse diaspora.
Van de 14 Titanic passagiers kwamen er 11 om. Hun verhalen zijn te lezen op een paneel. Er was een pas gehuwd koppel bij (1911) die hun eerste kind verwachtten. De zwangere vrouw en haar schoonzus mochten op reddingsboot 16, maar de echtgenoot/broer werd geweigerd want vrouwen en kinderen kregen voorrang. Toen besloten beide vrouwen terug de Titanic op te klimmen om samen met echtgenoot/broer te sterven. Een ander jong meisje uit Lahardene werd gered omdat ze dankzij hun beslissing mee in sloep 16 mocht. Hartverscheurend.
Het memorial werd pas 100 jaar na datum opgericht. Later zei een man in het dorp me dat spreken over die ramp lang taboe was, omdat de drenkelingen de leningen die ze aangegaan hadden om de overtocht te betalen, niet hebben terugbetaald. Nog eens hartverscheurend voor de nabestaanden...