11 dec: Zweetwandeling door Abanilla woestijn (8 km)
Maandagavond kwamen we aan in Desierto de Abanilla, een opmerkelijk woestijngebied ten noorden van Murcia. Het lijkt wel een maanlandschap met een heel merkwaardig reliëf met diep doorkliefde heuvelruggen en richels. De ondergrond bestaat uit een cementachtige specie.
We waren net op tijd om de zonsondergang mee te maken, een prachtig dieporanje en geel lichtspel dat de 'olifantenruggen' in roze-oranje kleuren hulde.
We overnachtten op een rustige plek in de woestijn. We waren niet alleen, een eind verderop stond nog één andere camper.
De volgende ochtend maakte ik een aantal foto's bij zonsopgang. We hadden pech: de zon kwam op achter een vrij hoge heuvel aan de horizon, waardoor ze al op volle kracht was toen ze boven de heuvel uit rees.
In de voormiddag wilden we te voet door de woestijn naar Baños de Fortuna, een wandeling van een tweetal kilometer. Dat viel effe tegen: slechts gedurende één kilometer konden we een pad volgen, daarna moesten we zelf slingerend een weg zoeken door de kloven en heuvelruggen. Op geen enkele GPS staan paden aangegeven. Na een poos konden we een vrijwel volledig uitgedroogde rivierbedding volgen die aan de rijweg uitkwam. Jack maakte van de schaarse waterbekkentjes gebruik om zich even te verfrissen.
We volgden de rijweg een driehonderdtal meters en beslisten daar om niet tot Baños te wandelen: het laatste gedeelte was over een eentonige vlakte in de brandende zon.
We vonden een zandweg waarvan we hoopten dat hij ons via een omweg langs citrusgaarden terug naar de zandweg zou brengen waar onze autos geparkeerd stonden. Dat was niet het geval, hij draaide in de verkeerde richting, maar we vonden wel een plek waar we terug konden afdalen in de diep uitgesneden rivierbedding. Die zou onze heenroute verderop terug kruisen. Vijfhonderd meter voor die kruising kwam er een zijrivier in de bedding uit. Om niet langs dezelfde weg terug te hoeven wandelen, begonnen we die te volgen. Op Komoot zag ik dat die route steeds verder in de foute richting ging. Bovendien werd de bedding almaar drassiger en moeilijk begaanbaar. Daarom besloten we na enkele honderden meters op onze passen terug te keren. Een wijze beslissing, want we hadden niet genoeg water mee om ons een lange omweg te kunnen permitteren... En het was warm, met een erg droog windje.
Dankzij de tracking functie van Komoot die ik gelukkig had opgezet vonden we onze heenroute terug. Een vermeend wandelingetje heen en terug van vier kilometer werden er uiteindelijk zeven zonder dat we onze bestemming bereikten.