Zeg mij niet dat er geen vriendelijke mensen meer zijn.
Wegens steeds pijnlijker wordende blaren zaterdag in de late namiddag besliste ik bij mensen te gaan vragen om in hun tuin te mogen overnachten. Aanbellen doe ik niet graag, maar Annemie en Ivo waren in hun tuin aan het werk, dus daar strompelde ik als eerste binnen.
Goede beslissing, bij betere mensen kon ik niet terechtkomen. Ik kreeg meteen een fles drinkwater en een bidon water waarmee ik een verfrissend voetbadje kon nemen.
Daarna kwam een fris tafelkleedje over de houten tuintafel en rond etenstijd volgde een grote mok verse groentesoep met brood. Toilet gebruiken en apparaten binnen opladen was geen probleem. Zelfs een douche had gekund, maar daaraan had ik niet meteen behoefte. Mijn eerste bekommernis was voeten verzorgen, iets eten en de slaapzak in.
's Ochtends werd ik uitgenodigd voor ontbijt, maar omdat ik nog te veel restjes uit mijn koelkast meesleurde, wilde ik die liever eerst opeten.
Toen ik iets na de middag vertrekkensklaar stond, zeiden Ivo en Annemie dat er ook nog een fiscaal aftrekbare gift voor Straatverplegers zou volgen. Het flyertje dat ik de avond tevoren had gegeven, kreeg ik terug voor hergebruik.
Zoooo hartverwarmend.